Ζούμε στον πλανήτη Ριμπάλτα
Κάθισα να δω το παιχνίδι, χωρίς κάποια έμπνευση και χωρίς κάποια ελπίδα. Έτσι όπως έχουμε γίνει, ακόμα και κάτι καλό να δούμε, μάλλον δεν θα το πιστεύουμε. Και πώς να γίνει το ανάποδο; Οι μισοί θεωρούνται τελειωμένοι κι οι άλλοι μισοί θέλουν να φύγουν. Οπότε όλοι λοιπόν, ζούμε στον πλανήτη Ριμπάλτα και μάλιστα κάποιοι προσεύχονται να μην φύγει κι αυτός.
Η ενδεκάδα είχε εκπλήξεις. Άλλες ευχάριστες κι άλλες δυσάρεστες. Οι ευχάριστες ήταν στην άμυνα, που επιτέλους είδαμε κανονικό αριστερό μπακ. Όπως και να το κάνεις, ο Χατζησαφί αδικήθηκε ιδιαίτερα στα τελευταία παιχνίδια και φυσικά είναι ο καλύτερος που διαθέτουμε στη θέση αυτή. Έπαιξε λοιπόν το παιδί, και μάλιστα ήταν από τους καλύτερους στο πρώτο μέρος.
Οι δυσάρεστες εκπλήξεις ήταν στο κέντρο. Χωρίς αμυντικό χαφ, μάλλον θα υπήρχε πρόβλημα. Η κορυφαία βέβαια έκπληξη ήταν η χρησιμοποίηση του Μαρσιάλ, αλλά αυτό μάλλον ήταν απάντηση στον Ηλιόπουλο. Όλα τα άλλα ήταν σχετικά νορμάλ, αν φυσικά δέχεσαι ότι μια ομάδα έχει αυτό το μέσο όρο κι αν φυσικά δέχεσαι να παίζεις χωρίς εξτρέμ. Γιατί να μην το δεχτείς όμως; Τόσα και τόσα έχεις δεχτεί φέτος.
Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε να μιλάμε για κάποια παταγώδη αποτυχία. Η ΑΕΚ είχε καλούς τους Μάνταλο και Βίντα, και ιδιαίτερο σύμμαχο τον αντίπαλο, που δεν ήταν και τίποτα το φοβερό. Μάλλον κι αυτός φοβόταν, κι αφού έπαιζε για δύο αποτελέσματα, διευκόλυνε την όλη κατάσταση, που πήγε σε κοντρόλ ρυθμό και κατοχή και πρόσφερε ένα παιχνίδι χωρίς κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση. Μάλλον έπαιξε μιά τακτική αλληλοεξουδετέρωσης, που δεν έφερε κάποια θεαματικά αποτελέσματα. Το σίγουρο είναι ότι οι άμπαλοι, θα μιλήσουν για καλή ΑΕΚ.
Τις τελικές, τις λίγες, τις είχαν κι οι δυο ομάδες. Είτε σε τακτική επίθεση, είτε σε αντεπίθεση. Η σημερινή (σ.σ. χθεσινή) ανικανότητα του Κωσταντέλια, και η μόνιμη του Μαρσιάλ, δεν άνοιξαν το σκορ. Αυτό άνοιξε στο τέλος του πρώτου μέρους εις βάρος μας, αφού κάπως θα έπρεπε να τηρήσουμε τις τελευταίες εμφανίσεις μας. Φυσικά στο πρώτο μέρος, θα πρέπει να αναφερθώ και στον ηλίθιο διαιτητή, που φάνηκε χεσμένος κι έπαιζε φουλ έδρα – αποκορύφωμα το φάουλ από το οποίο φάγαμε το γκολ. Το τι έγινε μετά με τον Λαμέλα, οφείλω να πω ότι δεν το κατάλαβα αλλά τα νεύρα τα έχουμε συνηθίσει πια.
Στο δεύτερο μέρος, τα πράματα έγιναν πολύ πιο ενδιαφέροντα. Ποδοσφαιρικά εννοώ. Ο αντίπαλος πιστοποίησε την ανυπαρξία του σαν ομάδα, ενώ η ΑΕΚ στην κυριολεξία τον κατατρόπωσε. Με τρομερή μπάλα, τόσο αθλητικά όσο και τακτικά. Ήταν η καλύτερη ΑΕΚ που είδα φέτος στα μπαράζ. Και δεν κάνω καμία πλάκα. Θέλετε κατοχή, θέλετε αλληλοκαλύψεις, θέλετε οργάνωση παιχνιδιού; Φυσικά έλειψε η αποτελεσματικότητα, αλλά οι τρεις τελικές που έγιναν ήταν καταπληκτικές.
Στο τέλος, θα μπορούσαμε να είχαμε δεχτεί και δεύτερο γκολ αλλά αυτό οφειλόταν στο ότι οι παίκτες δεν θέλανε να ξαναχάσουνε. Και θα πρέπει να τους αναγνωριστεί αυτή η προσπάθεια, διότι έτρεξαν, μόχθησαν κι έκαναν ό,τι ήταν αθλητικώς δυνατό σήμερα. Κι ας μην είχαν καμία σημαντική βοήθεια από τον πάγκο. Σκέψου μόνο ότι ο Μαρσιάλ έμεινε μέχρι το τέλος και μάλιστα ονοματίστηκε και σέντερ φορ. Και φυσικά έχασε ένα γκολ από αυτά που δεν χάνονται. Αλλά μην μπλεκόμαστε με λεπτομέρειες.
Είδαμε ένα καλό παιχνίδι με ένταση και πάθος. Είδαμε την ΑΕΚ να αδικείται τελικά από την τέταρτη θέση, αλλά είδαμε κι αυτό που θα πρέπει να γίνει πασιφανές στους διοικούντες ( μην γελάτε ). Θέλει σοβαρό έλεγχο η διαιτησία, όταν δεν έχεις καλούς παίκτες ή όταν έχεις παράλογες αποφάσεις από το τεχνικό τιμ. Αλλά δεν θα αναλωθώ στην τοξικότητα. Διότι γέμισα από την ομάδα, παρά την ήττα και παρά την παρουσία Μαρσιάλ μέσα στην ομάδα, που αδικεί πολλούς άλλους παίκτες. Όπως και τον Ρότα, που κι αυτός πλαισίωσε τους καλύτερους. Που όμως καλά θα κάνει να σηκωθεί και να φύγει, αφού για την ΑΕΚ δεν κάνει.
Άλλα, δεν θα πούμε. Παρά το κρύο αίμα. Να ξέρουμε να διαχωρίζουμε τα γεγονότα. Είχαμε κριτική αγώνα. Τίποτε άλλο. Δεν θα τρελαθούμε με το πρωτάθλημα γυναικών, ούτε με το μπάσκετ. Αυτά ανήκουν μόνο σε τυφλούς οπαδούς. Που στον βωμό της ΑΕΚ, θα πάνε και θα δουν μέχρι και ξιφασκία. Αρκεί κάπου να κερδίσει η πίστη τους. Διότι χωρίς αυτήν, θα έχουν μισή ζωή ή αυστηρή κρίση στην Δεύτερη παρουσία. Να μαστε καλά να επικοινωνούμε. Μέχρι το κλείσιμο, θα τα πούμε για τις κινήσεις και τις προσδοκίες.
