Ζητήματα ουσίας και όχι συγκυριών
Πολλές φορές στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα τα συναισθήματά μας για το παρόν επηρεάζονται είτε από το παρελθόν, είτε από το μέλλον. Συνήθως από το παρελθόν. Όμως, στο ποδόσφαιρο το μέλλον είναι αρκετά σημαντικό. Και όχι και τόσο μακρινό, για να μη μας απασχολεί… Γιατί αν το παρόν προβληματίζει, ένα καλύτερο μέλλον αρκεί για να αλλάξει η διάθεση και η ψυχολογία.
Λόγω της προβληματικής φετινής παρουσίας της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ είναι λογικό να έχει βυθιστεί ο κόσμος της ομάδας σε περίσκεψη. Και εντάξει, είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή η συνεχής αναζήτηση των αιτιών μίας αποτυχίας να κουράζει. Και ο νους αυτόματα πάει στο αύριο, με την ελπίδα η επόμενη μέρα να είναι καλύτερη. Έτσι, ο κάθε Ενωσίτης εναποθέτει τις ελπίδες του στον Ριμπάλτα και στον κ. Ηλιόπουλο. Να μπορέσουν να φτιάξουν μία καινούρια ΑΕΚ που θα έχει πετάξει έξω από τον οργανισμό της ό,τι την καθυστερεί και δεν την αφήνει να ανοίξει ξανά τα πανιά της… Και να ενισχυθεί ο σύλλογος, άρα και το αγωνιστικό τμήμα, με πρόσωπα ικανά να ανεβάσουν ξανά το επίπεδο εκεί που το θέλει ο κόσμος και το όνομα της ΑΕΚ.
Δυστυχώς, η υπόθεση πρωταθλητισμός είναι περίπλοκη. Συνηθίσαμε την τελευταία τριετία περίπου στην ΑΕΚ να αισθανόμαστε (και να έχουμε δίκιο, όσο υπερφίαλο και αν φαίνεται κάτι τέτοιο σε οπαδούς άλλων ομάδων…) πως το αν θα πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα εξαρτάται από την ίδια. Το βιώσαμε, έστω και ως ευχάριστη έκπληξη, στη μαγευτική αγωνιστική περίοδο 2022-2023. Εξαιτίας του Ματίας Αλμέιδα, για να μην ξεχνιόμαστε. Το είχαμε στο νου μας 100% και στην αγωνιστική περίοδο 2023-2024. Δικαίως, γιατί ο ΠΑΟΚ το πήρε επειδή κατά βάση η ΑΕΚ υστέρησε στα κρίσιμα. Όχι, δεν εννοώ πως ο ΠΑΟΚ δεν ήταν πολύ καλή ομάδα πέρυσι, αλλά το ξέρουν όλοι (και στη Θεσσαλονίκη…, και ας λένε τα δικά τους) πως το περσινό πρωτάθλημα το έχασε η ΑΕΚ πρώτα και μετά το πήρε ο ΠΑΟΚ. Και καλά έκανε που το πήρε… Η ΑΕΚ φταίει, αυτή πλήρωσε τη λέζα…
Και φέτος, μέχρι τα τέλη Φλεβάρη, αρκετοί Ενωσιτες (οι περισσότεροι, όπως κι εγώ άλλωστε…) πίστευαν πως η ΑΕΚ μπορούσε, ακόμα και το νταμπλ, αρκεί να σταθεροποιήσει την απόδοσή της όπως το έκανε τις πρώτες εβδομάδες του 2025. Όμως, ήρθε η διάψευση. Η οποία, μάλλον, ήταν οικτρή… Κατάλαβαν πολλοί πως φέτος καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ, υπήρχε. Και ήταν ο Ολυμπιακός. Δεν εντυπωσίαζε, συναντούσε συχνά ανυπέρβλητα εμπόδια από διάφορους αντιπάλους, αλλά ήταν καλύτερος από τους άλλους… Δυστυχώς για εμάς… Ένας μελετημένος, δουλεμένος, με έξτρα αβάντες εκεί που θα χρειαζόταν, αποφασισμένος, γνώστης καταστάσεων πρωταθλητισμού, και με την επέτειο των 100 χρόνων ενεργή, Ολυμπιακός. Επομένως, η ΑΕΚ ένιωσε «βιαίως» την ανάγκη να κοιτάξει μέσα της και να συνειδητοποιήσει τις ελλείψεις της. Όχι τα λάθη της ή τις αστοχίες της, αλλά τις δομικές αδυναμίες της. Και στο έμψυχο υλικό, και στην προπονητική διαχείριση, και στην τακτική αντιμετώπιση κάποιων αντιπάλων, και στο εσωτερικό κλίμα, και στις μεταπτώσεις από ημίχρονο σε ημίχρονο, και στις μειωμένες εντάσεις, κοκ. Για πρώτη φορά μετά το 2022, η Ένωση αναγκάστηκε να καταλάβει πού υστερεί… Σε ζητήματα ουσίας και όχι συγκυριών…
Και τώρα όσον αφορά στην επόμενη αγωνιστική περίοδο στην επίσημη ΑΕΚ οφείλουν να κάνουν διπλή δουλειά. Και να δουν πώς θα κάνουν τη δική τους ομάδα καλύτερη, αλλά και πώς θα αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό. Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, θα συμμετάσχει στη League Phase του επόμενου UEFA Champions League. Αυτό σημαίνει τρομερά έσοδα, ονόρε, κίνητρα και τη δυνατότητα να πείσει καλούς ξένους παίκτες να έρθουν στις τάξεις του. Από την άλλη, όμως, σημαίνει υπερβολική καταπόνηση, κίνδυνο να χαλάσει το κλίμα αν έρθουν αρκετά άσχημα αποτελέσματα (ακόμα και αν αυτά είναι απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Λίβερπουλ, τη Μπάγερν, την Παρί, την Ίντερ, κοκ). Ο Ολυμπιακός του χρόνου θα έχει αυξημένες υποχρεώσεις, και οι γρίφοι θα είναι σίγουρα περισσότεροι και δυσκολότεροι. Ενδεχομένως, να δώσει αφορμές αποκαθήλωσης, που δεν πρέπει να πάνε στράφι από την ΑΕΚ…
Ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ θεωρητικά έχουν τις δυνατότητες να είναι ισχυροί. Όμως, τέλη Απρίλη 2025, δεν μπορεί κανένας να είναι σίγουρος προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν. Γιατί αυτές οι δύο ομάδες για κάποιες χρονικές συγκυρίες είναι πολύ ικανές και κάποιες άλλες χάνονται και απογοητεύουν πρωτίστως τους φίλους τους. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι βεληνεκές θα έχουν του χρόνου. Στον Παναθηναϊκό υπάρχει μία κινητικότητα με αλλαγή οργανογράμματος και στελεχών σε επιτελικές θέσεις, αφού ο Γιάννης Αλαφούζος φαίνεται πως θέλει να πειραματιστεί με κάτι καινούριο. Αυτά μοιάζουν σε αρχικό στάδιο θετικά (ειδικά για ένα σύλλογο που απέχει 15 χρόνια από την κορυφή), αλλά το πόσο θα οδηγήσουν σε ποδοσφαιρική βελτίωση και απτά αποτελέσματα μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει.
Το μόνο βέβαιο είναι πως πρέπει να τους παρακολουθούμε, να τους υπολογίζουμε, να μην τους υποτιμάμε, και να ξέρουμε να βρίσκουμε τρόπους αντιμετώπισης των πλεονεκτημάτων τους και εκμετάλλευσης των τρωτών τους. Πρέπει, όμως, να δούμε πρώτα πρόσωπα, στρατηγικές και κάποια άλλα στοιχεία: π.χ. αν μπορούν οι συγκεκριμένοι ανταγωνιστές της ΑΕΚ να αποκτήσουν έγκαιρα χημεία και αύρα νικητή, όλα αυτά που χρειάζονται οι υποψήφιες πρωταθλήτριες. Αρκεί, βέβαια, να μπορέσει πρώτη η ΑΕΚ, που νοιάζει εμάς, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Όπως, δηλαδή, δεν έκανε φέτος…
Εδώ και κάποια χρόνια το ελληνικό διασυλλογικό ποδόσφαιρο διαθέτεις τέσσερις ομάδες που είναι σε θέση να κατακτήσουν τίτλους. Και αυτό δυσχεραίνει το έργο της ΑΕΚ. Γιατί είναι άλλο πράγμα να έχεις έναν ανταγωνιστή μόνο. Αυτός κάποια στιγμή θα έχει φθορά, ακόμα και από το χρόνο και θα μπορέσεις να τον περάσεις, «θες, δεν θες»… Όταν, όμως, υπάρχουν άλλοι δύο το έργο σου είναι πολλαπλασίως πιο δύσκολο. Σκέφτομαι την Άρσεναλ που είδε φέτος επιτέλους την Μάντσεστερ Σίτυ να είναι γήινη, και της προέκυψε μάλλον από το πουθενά Λίβερπουλ… Οι απαιτήσεις που υπάρχουν, αν όντως επιθυμείς να βγεις πρώτος, σε υποχρεώνουν να κοιτάς ακόμα και τις λεπτομέρειες… Η φετινή σεζόν στην ελληνική Super League 1 ανέδειξε το πού πρέπει να βασιστούν οι μονομάχοι και τι πρέπει να αλλάξουν. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία βρίσκεται και η ΑΕΚ, έχοντας όμως αρκετά τρωτά και προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν. Χρόνος υπάρχει, διακηρυγμένη πίστη επίσης. Ας ελπίσουμε να υπάρξει και σύμπνοια και ευστοχία επιλογών…
Το κλειδί είναι να γυρίσει στα Σπάτα το χαμόγελο. Εκείνη η ζέση που σε κάνει να θέλεις να προπονηθείς και να τα δώσεις όλα, που σε κάνει να κοιτάς το ρολόι και το ημερολόγιο για να δεις πότε ξεκινάει ο επόμενος επίσημος αγώνας. Εκείνη η ικανότητα να επιβληθείς στον αντίπαλο, να βγάζεις αυτοματισμούς που τον υποχρεώνουν να παίζει φοβισμένα και διστακτικά. Εκείνη η πίστη πως μπορείς γιατί ξέρεις και το ξέρουν και οι άλλοι πως είσαι ένα πολύ καλό ποδοσφαιρικό συγκρότημα. Εκείνη η κάβλα που αναγκάζει τους οπαδούς να σκέφτονται όλη την ώρα την ομάδα τους και να γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι όλα τα ατομικά και κοινωνικά αδιέξοδα… Εκείνη η χρονική αλληλουχία που κάνει την ΑΕΚ μεγάλη και ικανή να γράφει χρυσές σελίδες στην ιστορική της διαδρομή…
ΥΓ. Φυσικά, και κακώς το λησμόνησα πιο πάνω, εξίσου σημαντική συνθήκη με τη διεκδίκηση τίτλων είναι και μία πολύ καλή ευρωπαϊκή πορεία… Η ΑΕΚ αν είναι καλή, μπορεί να το κάνει και αυτό…
