Τώρα τελευταία δεν είναι σοβαρή…
H ενεστωτική ΑΕΚ, όσον αφορά στη συνέχεια που απομένει, πρέπει να υπολογίζεται κυρίως με βάση το δείγμα γραφής των δύο πρώτων αγωνιστικών στα φετινά play offs. Δυστυχώς… Όχι με βάση την όποια καλή εικόνα είχε προγενέστερα, όχι με βάση θεωρητικές σοφιστείες και ιδεατά ταβάνια που περισσότερο είναι στο νου μας (και στο δικό μου…) και δεν βρίσκουν πρακτική εφαρμογή στα ματς…
Η σημερινή ΑΕΚ, η ΑΕΚ των τελευταίων εβδομάδων, συγγνώμη αλλά δεν είναι μία σοβαρή ομάδα. Γιατί βρίσκει συνεχούς ευφάνταστους τρόπους για να χάνει τους αγώνες της. Ακόμα και όταν παίζει καλά, αυτό δεν φτάνει… Το βασικό αίτιο που μας ωθεί πολλούς σε μία τέτοια δυσμενή κριτική δεν είναι τα αποτελέσματα, οι ήττες. Είναι ένα συνδυασμός γεγονότων που σχετίζονται με τους τρόπους που φέρνουν αυτές τις ήττες. Είναι για παράδειγμα η ευκολία που δέχεται γκολ και μάλιστα από ομάδες που δεν την «ποδοπατάνε» (ειδικά ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ δεν είναι σε θέση για κάτι τέτοιο) αλλά παίζουν πολύ έξυπνα, μελετημένα και με σωστή νοοτροπία απέναντί της. Γιατί κατά βάθος ξέρουν πως όποιο πλεονέκτημα και αν επιδείξει για πολλά αγωνιστικά λεπτά η ΑΕΚ, δεν θα μπορέσει με αυτό να «καθαρίσει» ένα ματς…
Το ποδόσφαιρο έχει πολλά στοιχεία για να πιαστείς. Mπορείς να αναδείξεις τα όποια καλά στοιχεία δείχνει η ΑΕΚ στα ματς της, ατομικά και συλλογικά. Μπορείς να σταθείς μόνο στα άσχημα, γιατί όταν χάνεις έναν αγώνα αυτά είναι τα κυρίαρχα… Όμως, όχι. Είναι παγίδα να μπεις στα επιμέρους. Η ουσία μετράει. Και για μένα αυτή βρίσκεται εκεί που προανέφερα: πως εδώ και κάποιο καιρό η Ένωση δεν είναι μία σοβαρή ποδοσφαιρική ομάδα. Η σοβαρή ομάδα έχει κατοχυρώσει κάποια στοιχεία στο παιχνίδι της και με αυτά προσπαθεί να πάρει νίκες. Φαίνεται εν τέλει πως η ΑΕΚ ΔΕΝ έχει κατοχυρώσει απολύτως τίποτα, όσο υπερβολικό και σοκαριστικό κι αν είναι αυτό. Δεν σκοράρει εκεί που πρέπει και μπορεί, τα γκολ τα δέχεται με ανεπίτρεπτη ευκολία, ειδικά όταν το έχεις ξαναδεί το έργο, η απαιτούμενη ισορροπία σε δημιουργία και ανασταλτική λειτουργία εύκολα «κατακρημνίζεται» και μετατρέπεται σε φρούδα προοπτική… Τα τρεξίματα και οι εντάσεις ποικίλουν λες και παίζει κάποιος play station και κάνει πειράματα… Το γενικό μόνιμα πια παρασύρει το ειδικό, και οι παίκτες «πνίγονται σε μία κουταλιά σούπα»… Έτσι, δουλειά δεν γίνεται.
Βάσεις χρειάζεται η ομάδα. Να συστηθεί ξανά (και με τον εαυτό της…), από την αρχή. Να αποκτήσει διακριτή αγωνιστική ταυτότητα που να μπορεί να την υπηρετεί για πάνω από 75 αγωνιστικά λεπτά. Και για συνεχόμενους μήνες… Να ξέρουμε τι θα δούμε, βρε αδερφέ. Γιατί τώρα τίποτα δεν είναι σίγουρο, κανένα καλό στοιχείο δεν εξασφαλίζει κάτι, όλοι οι αντίπαλοι τη χτυπάνε εκεί που υποφέρει και δικαιώνονται… Αυτό, επαναλαμβάνω, δεν είναι εικόνα σοβαρής ομάδας. Και το τι θα κάνει στα play offs μοιάζει με ρώσικη ρουλέτα, για την οποία δεν έχει νόημα να κάνουμε εκτιμήσεις, ούτε καν να χολοσκάμε (όπως πριν). Ό,τι βλέπουμε, θα το αναδεικνύουμε και τέλος.
Για έναν ουδέτερο έχει τεράστιο ενδιαφέρον να υπάρχει σασπένς ακόμα και για τη δεύτερη ή την τρίτη θέση της τελικής βαθμολογίας. Πάσο. Για έναν ΑΕΚτζή, όμως, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα το ζήτημα παραπέμπει σε διαρκές τεστ νεύρων. Ελπίζω μονάχα οι νυν διοικούντες στην ΠΑΕ να βλέπουν τι γίνεται, να βρίσκουν τα αίτια και από αύριο κιόλας να ξεχυθούν για διορθώσεις, βελτιώσεις, ενισχύσεις, για τη δημιουργία μίας ΑΕΚ που πρωτίστως θα είναι σοβαρή ομάδα. Γιατί το 2004 είχε ελλείψεις και δυσκολίες, αλλά επειδή ήταν πολύ σοβαρή ομάδα κόντεψε να τους τρελάνει όλους και να πάρει το πρωτάθλημα. Μία σοβαρή ΑΕΚ θέλουμε ρε γαμώτο, για να μην χρειάζεται να γράφουμε κείμενα για μπάσκετ ή χάντμπολ, και μόνο…
