Πάντα θα βρεθεί κάποιος να σε κρεμάσει – Νιώθει “παγιδευμένος” ο Αλμέιδα

Ένα ακόμα must-win παιχνίδι που η ΑΕΚ δεν κέρδισε.

Για ποιον ήταν must-win, άραγε? Και πόσοι πίστευαν πως η σημερινή ΑΕΚ είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει? Πόσα τέτοια must-win παιχνίδια κέρδισε η ΑΕΚ τα τελευταία δύο χρόνια?

Ρητορικά τα ερωτήματα, βεβαίως.

Η ΑΕΚ πήγε με πολλές απουσίες στο Χαριλάου για να πάρει ο,τι καλύτερο μπορεί στο γήπεδο που έχασαν βαθμούς και οι ανταγωνιστές μας.

Η απουσία του Πινέδα από τον άξονα και η οπισθοχώρηση του Γκατσίνοβιτς στο αριστερό άκρο έκαναν την ομάδα αργή και αντιπαραγωγική.

Σε συνδυασμό με τον Πιερό μπροστά την έκαναν και ακίνδυνη, αφού έξω από το κουτί δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.

Όταν όμως πουλάς (και δεν αντικαθιστάς) τον βασικό σου φορ την τελευταία στιγμή για να ρεφάρεις την ζημιά του καλοκαιριού, τότε αναγκαστικά πας με Πιερό γιατί δεν υπάρχει άλλος.

Ενώ τον Δεκέμβριο έδιωξες Τσούμπερ, Αμραμπατ γιατί λέει “περίσσευαν”.

Πριν ένα μήνα περίσσευαν, τώρα δεν έχουμε παίκτες και παίρνουμε από την αποτυχημένη ΑΕΚ Β’.

Αμα βγάλει κάποιος νόημα ας μου εξηγήσει και μένα.

Και φυσικά σε μια ΑΕΚ διαλυμένη ψυχολογικά πάντα θα βρεθεί ο παίκτης που θα σε κρεμάσει. Πότε θα είναι ο Στρακόσα, πότε ο Ρότα, πότε ο Βίντα, πότε ο Μουκουντί κλπ.

Χθες ήταν η σειρά του Μήτογλου που πήρε κόκκινη κάρτα και μείναμε από νωρίς με δέκα παίκτες.

Από κει και πέρα το παιχνίδι ήταν τυπική διαδικασία, αφού και ο Άρης κατέβηκε για να μην χάσει και όχι για να κερδίσει.

Πρέπει να τελειώσαμε το παιχνίδι με μια ευκαιρία του Λιούμπισιτς, δε θυμάμαι κάτι άλλο αξιοσημείωτο.

Τα αξιοσημείωτα έγιναν (ή μάλλον ειπώθηκαν) μετά την λήξη του παιχνιδιού, όπου στην συνέντευξη τύπου είχαμε το (καθιερωμένο) παραλήρημα του Αλμέιδα.

Αρχίζω και ανησυχώ πλέον. Σας φαίνεται φυσιολογική αυτή η συμπεριφορά μετά τα παιχνίδια? Ο άνθρωπος υποφέρει. Δε μπορεί να ανεχτεί ερωτήσεις, δε μπορεί να αντέξει την κριτική, δε μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του.

Παλιότερα όταν ένας προπονητής έφτανε σε αυτό το σημείο ή παραιτούνταν ή τον “παραιτούσαν”.

Με τον Αλμέιδα αυτά τα ξεσπάσματα έγιναν καθημερινότητα.

Και σε μια ΑΕΚ που ο πρόεδρος/ιδιοκτήτης δηλώνει την στήριξή του και ουδέποτε τέθηκε θέμα απόλυσης του προπονητή. Ίσως ο ίδιος νιώθει “παγιδευμένος” γιατί δεν του κάνουν την χάρη να τον απολύσουν και να πάει για παέγια στο Ακαπούλκο. Και με το παραμικρό ξεσπάει δημόσια.

Ας τον απαλλάξει κάποιος απ’ αυτό το μαρτύριο πριν να δούμε τα χειρότερα.

Το μόνο θετικό ήταν πως και οι ανταγωνιστές (οι από κάτω) έχασαν βαθμούς και δεν κινδυνεύουμε άμεσα απ’αυτούς (για την ώρα).

Πηγή: dailytripes με υπογραφή Παρατηρητή