Αυτό το αν ψάχνουμε όλοι…
Ήρθε επιτέλους η πρώτη νίκη μετά από σερί αποτυχημένων αποτελεσμάτων, επομένως η συζήτηση για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ μπορεί να γίνει κάτω από σχετικά καλές συνθήκες. Γιατί στο σήμερα, όλοι το ξέρουμε, η κουβέντα δεν γίνεται για το αν θα πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα ή το Κύπελλο, αλλά για τον Αλμέιδα και τα αίτια της αναιμικής εικόνας της ομάδας εδώ και πολύ καιρό…
Μία κουβέντα, που όταν γίνεται, μόνο υπό προϋποθέσεις μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι θετικό. Πότε; Μα, φυσικά, όταν βρεθούν τα πραγματικά αίτια της μέτριας (έως τώρα…) παρουσίας της ΑΕΚ και λυθούν είτε σταδιακά, είτε το γρηγορότερο δυνατό. Για πάμε να σταχυολογήσουμε δεδομένα (όσο αντικειμενικά μπορούμε να τα δούμε τα πράγματα): Η ΑΕΚ έχει, λοιπόν, πλούσιο και ποιοτικό υλικό. Έχει υλικό που αν δουλευτεί και χρησιμοποιηθεί σωστά είναι σε θέση να παίξει ποδόσφαιρο. Για το γεγονός πως η ΑΕΚ μέχρι τώρα δεν πείθει, ούτε είναι αρεστή στο μάτι, σημαίνει είτε πως δεν δουλεύεται είτε πως δεν χρησιμοποιείται σωστά το έμψυχο δυναμικό… Για το πρώτο δεν τολμάει να πει το παραμικρό ουδείς. Άρα, μένει το δεύτερο… Για αυτό εστιάζουν πολλοί σε αυτό… Μπορεί, βέβαια, να μη δουλεύεται σωστά, αλλά ούτε για αυτό ακούγονται σχόλια, οπότε…
Εδώ θέλω να επισημάνω το εξής. Είναι δυνατόν, ρε παιδιά, να θεωρείται πρόβλημα το να έχεις πολλούς καλούς παίκτες στη διάθεσή σου; Ας πάμε να ρωτήσουμε έναν άστεγο και έναν κάτοικο μίας βίλας της Εκάλης για το αν ο πρώτος έχει πρόβλημα που δεν έχει ένα σπίτι και τον δεύτερο για το αν προβληματίζεται που στην οικεία του έχει πολλές τουαλέτες να διαλέξει σε ποια να πάει για να κάνει την ανάγκη του… Η ΑΕΚ αν παίζει σωστά μπορεί να καλύψει άνετα και τα όποια κενά έχει στην άμυνα για παράδειγμα, και να μη σταματήσει να σε κάνει να την αναγνωρίζεις ως οντότητα. Αν παίζει σωστά… Αυτό το αν ψάχνουμε όλοι…
Προφανώς και υπάρχουν αίτια για τη δυσπραγία αυτών των πρώτων μηνών της αγωνιστικής περιόδου. Δεν θα ισχυριστώ πως τα ξέρω. Τα ψάχνω και είμαι και μπερδεμένος. Ακούω, διαβάζω, σκέφτομαι. Προτιμώ να μείνω στην εικόνα… Το σίγουρο είναι, όμως, ένα: ο αγαπημένος μας Ματίας οφείλει να τα βρει και να τα αντιμετωπίσει τα αίτια των προβλημάτων. Μέχρι τώρα δείχνει δυσκολία σε αυτό. Αυτό δεν αναιρεί την αγάπη μας προς το πρόσωπό του, και την ευγνωμοσύνη μας για τα όσα έχει προσφέρει στην Ένωση.
Όμως, Ματίας, πρέπει να βρεις τις λύσεις. Αν χαθεί και το φετινό πρωτάθλημα, θα είναι με ευθύνη της ΑΕΚ και δεν νομίζω πως έχουμε σαν οργανισμός την πολυτέλεια να «χαρίζουμε» δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα. Και αν πέρυσι (σύμφωνα με δημόσια «ομολογία» δικού μας ποδοσφαιριστή) δεν υπήρχε η ίδια ζέση με πρόπερσι, φέτος πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη από ποτέ. Γιατί η εποχή Ηλιόπουλου στην ΑΕΚ πρέπει να ξεκινήσει καλά. Και καλά για την ΑΕΚ που θέλουμε, σημαίνει τίτλους και ευρωπαϊκές πορείες. Φυσικά δεν πρέπει να είμαστε κορόιδα και να βάζουμε έξτρα πίεση και να φορτώνουμε με άγχος την ομάδα, αλλά το να έχουμε απαιτήσεις είναι το πιο ταιριαστό με τη δυναμική που όντως έχει το κλαμπ εδώ και δύο χρόνια περίπου.
Λίγα λόγια για το ματς με τον Άρη
Το σημαντικότερο από το ματς της Τετάρτης με τον Άρη για το φετινό Κύπελλο Ελλάδας (που πρέπει να αποτελέσει σημαντικό στόχο, ειδικά μετά την αξία που θα έχει λόγω των κληρώσεων που έχει η ΑΕΚ σε αυτόν και στους επόμενους γύρους…) είναι αφενός η νίκη και αφετέρου το μηδέν πίσω σε ντέρμπι. Για να παίζει μία ομάδα καλά πρέπει να αμύνεται ικανοποιητικά, να αναπτύσσεται με άνεση (και μπρίο θα έλεγα εγώ ως ρομαντικός και ΑΕΚτζής…), αλλά και να εκτελεί με ποιότητα τις ευκαιρίες που δημιουργεί. Η ΑΕΚ μέχρι τώρα όποτε πιεζόταν είχε σοβαρά προβλήματα (π.χ. ακόμα και ο Πανσερραϊκός όταν ήθελε ήταν πολύ επικίνδυνος στο πρόσφατο ματς…), ενώ μπροστά δεν μπορούσε να βάζει τη μπάλα στο πλεκτό. Το γεγονός πως πλέον οι περισσότερες ομάδες της Super League 1 έχουν ανέβει επίπεδο σε κάνει να πληρώνεις πιο εύκολα και πιο ακριβά (σε βαθμούς και μουρμούρα…) τις δικές σου δυσλειτουργίες. Που τέλη Οκτώβρη αρχές Νοέμβρη οφείλεις να έχεις περιορίσει… Για μένα μέχρι τώρα η Ένωση δεν έχει φάει πολλά γκολ, αλλά αυτό είχε να κάνει κυρίως με επιλογές τακτικής των αντιπάλων και όχι με τη δική της αποτρεπτικότητα…
Με τον Άρη είδα κάτι αισιόδοξο. Σε μεγάλο μέρος του αγώνα η ΑΕΚ αμυνόταν σωστά. To είχε ως επιδίωξη και το κυνηγούσε… Και μπροστά οι προσπάθειες γίνονταν πιο ορθολογικά. Οι παίκτες έψαχναν το άμεσο, το λογικό, το προωθητικό, έχοντας μία διακριτή κινητικότητα… Ήταν μία καλή εμφάνιση; Όχι, δεν θα χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Ήταν μία θετική εμφάνιση, υπό την έννοια πως υπήρχαν απτά σημάδια να πιαστείς και να ελπίζεις πως στο άμεσο μέλλον θα γίνουν ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Φαίνεται πως οι παίκτες ξέρουν τι θέλουν να κάνουν πια, αλλά παλεύουν για να το εφαρμόσουν σωστά… Είναι μακριά από το «ιδανικό» ακόμα, αλλά τουλάχιστον ας ξεκινήσουν να βασίζουν προς τα εκεί… Δυστυχώς, ποιος Ενωσίτης μπορεί να είναι σίγουρος πως αυτή η ανοδική πορεία θα συνεχιστεί στο Περιστέρι; Εγώ όσο πολύ και να το θέλω, δεν μπορώ να πω πως είμαι σίγουρος. Σε καμία περίπτωση… Και αυτή την ανασφάλεια μου την έχει δημιουργήσει η ίδια η ομάδα και όχι κάποιο δικό μου εσωτερικό σύμπλεγμα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, σε γενικές γραμμές, πρέπει να μπορεί ο προπονητής να καταλάβει έγκαιρα ποιο είναι το πρόβλημα, να το συζητήσει με τους παίκτες του και ΜΑΖΙ να ξεκινήσουν την προσπάθεια επίλυσης. Θεωρώ ικανό τον Αλμέιδα να βρει τα αίτια και να πείσει τους παίκτες να το παλέψουν. Εκτός και αν δεν θέλει να το κάνει με την ίδια ζέση που θα το ήθελε πριν ένα χρόνο φερ΄ειπείν… Σε κάθε περίπτωση, ούτε ψυχολόγος είμαι, ούτε έχω κοριούς στα αποδυτήρια της Ένωσης. Ευτυχώς, και για τα δύο. Οπότε; Περιμένω την ίδια την ΑΕΚ να μας δείξει πάνω στο γρασίδι και τι συμβαίνει και γιατί λαμβάνουν χώρα όσα διαπιστώνουν όλοι όσοι παρακολουθούν τους αγώνες της… Έχει ψωμί η σεζόν, αλλά πάντα είναι προτιμότερο να έχει και καλή μπάλα, και σωστό ποδόσφαιρο, από την ομάδα που υποστηρίζει ο καθένας και η κάθε μία από εμάς…
