Δεν είδα καμία προπέρσινη ΑΕΚ

Ο Στήβεν Αβραμίδης γράφει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο στο dailytripes σε συνεργασία με το AEK24HOURS για το πως η ΑΕΚ αναδείχθηκε ισόπαλη με τον ΠΑΟΚ και τα λάθη του Ματίας Αλμέιδα.

Ωραία είχαν κάτσει τα αποτελέσματα, ωραία θα ήταν να είχαμε βρεθεί στην πρώτη θέση. Άλλη μία χαμένη ευκαιρία, κι άλλη μία ιστορία για το τι μπορεί να χαθεί και φέτος. Δεν πειράζει όμως. Ο Αλμέιδα να είναι καλά και θα τα φτιάξει όλα. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν. Γιατί να τους κακοκαρδίσουμε; Να πούμε στους Χριστιανούς ότι κανείς Λάζαρος δεν αναστήθηκε; Χρόνο θα χάσουμε…

Πήγαμε λοιπόν στο γήπεδο, το κατάμεστο, αλλά ψύχραιμα. Πιο πολύ φόβος επικρατούσε, παρά αισιοδοξία. Αυτό κατέγραφε το ρεπορτάζ μου, τόσο από τις κουβέντες μου, όσο κι από την ατμόσφαιρα. Δεν έχει χάσει μόνο η ομάδα από την ορμή της, έχει χάσει κι ο κόσμος την πίστη του, άσχετα αν δεν θέλει να το παραδεχτεί και να το πει ωμά. Όπως καταγράφεται εδώ. Λογικά πράματα για οπαδούς.

Τι είδαμε στο γήπεδο; Μιλάμε για κανονικό ξυλίκι. Τη πλάκας θέαμα, της πλάκας κι οι δυό ομάδες. Αυτή η πλάκα αποτυπώνεται στα δυο γκολ που μπήκανε. Μείξη κωμικών του βουβού κινηματογράφου. Ούτε προϊόν πίεσης ή οργάνωσης, ούτε κάποιων αυτοματισμών ή σχεδιασμών τακτικών επιθέσεων ή αντεπιθέσεων. Κάτι καραμπόλες για να το φάμε εμείς, και μια προσωπική προσπάθεια του Πιερό και της σωματοδομής του, για να ισοφαρίσουμε.

Στα της ΑΕΚ. Είχαμε κορυφαίους τον Βίντα και τον Μουκουντί. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο, εκτός από προσωπικές ενέργειες κάποιων κατά διαστήματα. Δεν είδα κανένα επιθετικό πρεσάρισμα, κανένα πνίξιμο του αντιπάλου, καμία προπέρσινη ΑΕΚ. Δεν είδα τον αντίπαλο να υποφέρει, ούτε θυμάμαι κάποια μεγάλη απόκρουση του Κοτάρσκι. Τα πάντα ήταν σβησμένα από τον Λουτσέσκου ή ήταν συμφωνημένα σε ισοπαλία με γκολ.

Ήταν ένα παιχνίδι, που προσφερόταν να ασχολείσαι με γκόμενες. Αν πάλι δεν είχες κάποια κοντά σου, θα μπορούσες να αρχίσεις να αναλύεις τις τρίχες του Αλμέιδα. Που βέβαια είχε εξουδετερώσει όλη την δεξιά πλευρά. Και που αντί να ρίξει εκεί τον Γκαρσία, φρόντισε να αφανίσει τον Λαμέλα. Δεν τρέχει κάτι. Θα μάθει σιγά σιγά το ρόστερ του, θα μάθει σιγά σιγά ότι οι ομάδες για να κυριαρχούν στο γήπεδο, χρειάζονται χαφ κι όχι ένα κέντρο άδειο όπως χθες. Γιατί άδειο; Διότι ο Περέιρα που ήταν το οχτάρι, κάποιον είχε εντολή να παρακολουθεί κι ο Λουτσέσκου όταν το είδε φρόντιζε, να ΄χει πεδιάδα για την επίθεση του.

Ο δικός μας; Μην ενοχλείτε τον οδηγό. Μέχρι το 75 δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνουν αλλαγές. Κανένας λόγος να γεμίσει το κέντρο, κανένας λόγος να μπει ο Λιούμπισιτς μαζί με τον Πινέδα ( αυτός μπήκε ) αλλά ήταν υποχρεωτικό να μπει ο Μαρσιάλ, που νομίζω δεν ακούμπησε καν τη μπάλα. Υποθέτω ότι στις προπονήσεις, στις οποίες δίνει έμφαση ο ψυχ…., ο Μαρσιάλ δεν κρατιόταν. Δεν βαριέσαι ρε φίλε. Και πολύ ασχολούμαι. Ευτυχώς είδα μια εικόνα που με κάνει νάμαι αισιόδοξος. Ο Ηλιόπουλος – με μάσκα λόγω κόβιντ – έβαλε τον Ριμπάλντα να κάτσει δίπλα του. Πολύ σημαντικό να ακούει ο πρόεδρος τις αγωνιστικές μαλ…. δια ζώσης.

Φυσικά καταλήξαμε με πολύ μεγάλο εκνευρισμό στο γήπεδο. Έφταιγε ο διαιτητής, έφταιγε ο Λουτσέσκου, μπορεί και να έφταιγε η προχθεσινή πανσέληνος. Όλα υπάρχουν στο μυαλό της κάθε γηπεδικής μπαλαδόφατσας. Πουθενά δεν μπορεί να δει ότι ο αντίπαλος ήταν πιο οργανωμένος, πολύ πιο επικίνδυνος στις τελικές κι ότι πήρε περίπατο την ισοπαλία. Με την οποίαν είμαστε τουλάχιστον ευχαριστημένοι. Όπως είμαστε ευχαριστημένοι με τον παροπλισμό των στελεχών του Μελισσανίδη.

Υγ. Το κείμενο το έγραψα χωρίς να έχω ακούσει τι δήλωσε ο προφήτης, οπότε το έγραψα πολύ ήρεμα….