Η περιπέτειώδης συναυλία του RORY GALLAGHER στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια (photos-video)

Παράλληλα, οι πιο εξαγριωμένοι έστησαν οδοφράγματα στη λεωφόρο Δεκελείας, πίσω από τα οποία έσπαγαν βιτρίνες καταστημάτων και παρμπρίζ αυτοκινήτων. Σύντομα το πεδίο μάχης κάλυπτε ολόκληρη την περιοχή από τον Περισσό μέχρι και τη Νέα Φιλαδέλφεια. Όταν πια εκτονώθηκε η κατάσταση, είχαν ήδη συλληφθεί 30 άτομα. Τα 23 εξ αυτών δικάστηκαν με τις κατηγορίες της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, της διατάραξης της κοινής ειρήνης, της περιύβρισης αρχής και της πρόκλησης σωματικής βλάβης σε αστυνομικούς. Τα ρεπορτάζ της εποχής συνέκριναν τα επεισόδια με τις «μικροσυγκρούσεις» στη συναυλία των Police την προηγούμενη χρονιά και διαπίστωναν την τεράστια έκταση και ένταση των συγκρούσεων. Ένα από τα πρωτοσέλιδα είχε ως κεντρικό τίτλο: «Κάηκε η Νέα Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες»… Στη δημοσιογραφία του ΄80, για τα επεισόδια έφταιγαν πάντα οι ροκάδες και ποτέ η αστυνομία. Ο ίδιος ο Gallagher  περιέγραψε τη σκιώδη αυτή εμπειρία του ως εξής:

 «Ήμασταν βρεγμένοι, τα μάτια μας δάκρυζαν κι όλοι φοβηθήκαμε. Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική. Αλλά ήταν επικίνδυνη. Απλά δεν ήθελα να πεθάνω σ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε…»… 

  

Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδα όπως «Κάηκε η Νέα Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες». Η συναυλία αργότερα κυκλοφόρησε σε πειρατική έκδοση με τίτλο «Live in Athens 1981».

Ο κιθαρίστας της ροκ Rory Gallagher πάντα ήθελε να δώσει συναυλία στη γενέτειρά του, όσο βρισκόταν στο ζενίθ της δόξας του, αλλά δεν είχε ποτέ την ευκαιρία. Ήταν μάλιστα έτοιμος να παίξει δωρεάν στο Φεστιβάλ Φολκ της πόλης Ballyshannon αλλά δεν προσκλήθηκε ποτέ.

Το γήπεδο της ΑΕΚ, γεμάτο μέχρι τα μπούνια από 40.000 αφιονισμένους οπαδούς της ροκ.

Ο αδελφός του, Donal, αποκάλυψε την κρυφή επιθυμία του Rory στις 2 Ιουνίου, μπροστά από ένα -φυσικών διαστάσεων- μπρούντζινο άγαλμα του κιθαρίστα, στην Ballyshannon της κομητείας Donegal.

Το άγαλμα που αποκαλύφθηκε στο κέντρο της πόλης, με την έναρξη ενός πενθήμερου Διεθνούς Φεστιβάλ-Αφιερώματος στονRory Gallagher φιλοτεχνήθηκε από τον David Annand στο εργαστήριό του στο Εδιμβούργο. Χιλιάδες οπαδοί του Gallagher από όλον τον κόσμο αναμένονταν να συγκεντρωθούν στην πόλη για αυτήν την γιορτή, στην οποία συμμετείχαν 25 μπάντες.

Ο Gallagherέφυγε από την Ballyshannon όταν ήταν τριών ετών, επειδή η οικογένεια του μετακόμισε αρχικά στο Derry και έπειτα στο Cork. Πέθανε λόγω επιπλοκών έπειτα από εγχείρηση μεταμόσχευσης ήπατος τον Ιούνιο του 1995 σε ηλικία 47 ετών, έχοντας επισκεφτεί μόνο περιστασιακά την πόλη όπου γεννήθηκε.

Ο αδελφός του θυμήθηκε μία από τις σπάνιες επισκέψεις του Rory, όταν ξέκλεψε λίγο χρόνο έπειτα από συναυλία του στο Sligo, 40 χλμ. μακριά. Τα αδέλφια συνοδεύονταν από τη μητέρα τους, την οποία αναγνώρισαν οι κάτοικοι της Ballyshannon, σε αντίθεση με τον Rory τον οποίο λίγοι αναγνώρισαν.

«Είχε ενθουσιαστεί πολύ. Ερωτεύτηκε το μέρος. Θυμάμαι πως είδε μια αφίσα του Φεστιβάλ Φολκ και είπε πως θα ήθελε πραγματικά να παίξει αν του το ζητούσαν», λέει ο Donal Gallagher.

«Του είπα πως μπορούσα να κάνω ένα τηλεφώνημα για να κανονιστεί αλλά απάντησε εμφατικά “όχι”. Μόνο αν του το ζητούσαν οι ίδιοι, θα το έκανε γι’αυτούς. Δυστυχώς δεν έπαιξε ποτέ στο Φολκ Φεστιβάλ της Ballyshannon».

Σήμερα το Φεστιβάλ προς τιμήν του Rorry, το οποίο πραγματοποιείται τα τελευταία δέκα χρόνια, είναι μάλλον μεγαλύτερο από το Φολκ Φεστιβάλ. Ο Donal Gallagher θυμάται ακόμα το μνημείο που φιλοτεχνήθηκε από την Geraldine Creedon, παιδική φίλη του Rory από το Cork. Φιλοτεχνήθηκε μέσα σε ένα χρόνο από το θάνατό του. «Πρόκειται για ένα πιο αφηρημένο έργο, κυρίως επειδή η μητέρα μου δεν άντεχε, εκείνο τον καιρό, την ιδέα να βλέπει τη μορφή του Rory αποτυπωμένη σε πέτρα ή μπρούντζο. Απλά δεν μπορούσε να αντέξει στην ιδέα πως θα έβλεπε το ομοίωμα του Rory».

Ο Rory Gallagher, ο οποίος έλαβε μεταθανάτια τιμητική διάκριση (Freedom of the City) για το έργο του από την πόλη Ballyshannon, θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της μπλουζ/ροκ μουσικής και έχει πουλήσει 30 εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων του, τόσο με τους Taste όσο και με την προσωπική του μπάντα.