Τα συνηθισμένα της ΑΕΚ
Ήταν μία Κυριακή που μπορεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο να ήταν αρκετά γκρίζα (λόγω των όσων συνέβησαν στο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός), αλλά για την ΑΕΚ ήταν «μία πολύ όμορφη μέρα στη δουλειά» (που λέει και η γνωστή έκφραση)! Σε ωράριο (υπό το φως του ήλιου) και ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα (χιλιάδες Ενωσίτες σε εκτός έδρας κερκίδα) εντελώς βγαλμένα από τη μαγική δεκαετία του 1990, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα μπορεί να μην έπαιξε σαν ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πέρασε από την Τρίπολη σαν ΑΕΚ. Και συνεχίζει ακάθεκτη, γιατί είναι φτιαγμένη για αυτό!
Το σημαντικό θα σου πουν σχεδόν όλοι στο ποδόσφαιρο είναι να νικάς. Ίσως το σημαντικότερο να είναι να μπορείς να κάνεις το παιχνίδι σου για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μπορείς πάνω στο γρασίδι. Γιατί να νικάς συνέχεια, δεν γίνεται. Αλλά για να νικάς συχνά χρειάζεται το να μπορείς να κάνεις το παιχνίδι σου. Η Ένωση απέναντι στον επικίνδυνο Αστέρα Τρίπολης όταν μπόρεσε να επιβάλλει το παιχνίδι της «καθάρισε». Πιο πριν στο συγκεκριμένο ματς είχε σοβαρά προβλήματα, γιατί δεν ήταν σε θέση να βγάλει όχι τα καλύτερά της, αλλά ούτε καν αυτά που θεωρεί όλη η ποδοσφαιρική πιάτσα ως συνηθισμένα της ΑΕΚ. Αυτά τα συνηθισμένα φαίνεται πως στο πρώτο ημίχρονο είχαν πάει να λιαστούν, αλλά όταν μπήκαν στο γήπεδο έκαναν τη δουλειά τους…
Τέτοιες νίκες μπορεί να μη δημιουργούν ντόρο και ενθουσιασμό όσο φερ΄ειπείν άλλες, αλλά είναι αναφανδόν οι πιο απαραίτητες. Και όταν τις κάνεις, δίνεις στον εαυτό σου τη «δυνατότητα» σε ένα ντέρμπι ή σε μία δύσκολη εκτός έδρας αποστολή να μην μπορέσεις να πάρεις το τρίποντο. Aλλά στην ΑΕΚ των τελευταίων πολλών μηνών, από τότε δηλαδή που ανέλαβε τα προπονητικά ηνία ο Αλμέιδα, δεν χωράει μεμψιμοιρία και δεύτερες-κακές σκέψεις. Άλλωστε, ακόμα και να έρχονται πού και πού ορισμένα άσχημα αποτελέσματα η αισιοδοξία και η εμπιστοσύνη στην ομάδα παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα (ειδικά αν το συγκρίνουμε με τα παραδοσιακά μέτρα που χαρακτηρίζουν τον κόσμο της Ένωσης).
Από εκεί και πέρα, οι ανταγωνιστές για τον τίτλο εδώ και καιρό έχουν δείξει πως ο καθένας ξεχωριστά διαθέτει αρκετά ισχυρά ατού. Με την εικόνα που έχουν αυτές οι ομάδες στις μέχρι τώρα φετινές ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις καταλαβαίνεις πως πρόκειται για σχετικά δυνατές ομάδες. Περισσότερο από πέρυσι. Επομένως, η ΑΕΚ οφείλει να μπορεί η ίδια να κάνει τα δικά της και την ίδια ώρα να ψάχνει τρόπους για την εξουδετέρωση των πλεονεκτημάτων των άλλων. Απέναντι στον Ολυμπιακό στο εντός έδρας 1-1 έδειξε πως μπορεί, αρκεί να είναι σε θέση να βγάζει ενέργεια για περίπου 70 λεπτά. Απέναντι στον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, η φετινή ΑΕΚ απέδειξε πως έμαθε να εναρμονίζει ποιότητα με επιβολή απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο, γιατί η αλήθεια είναι πως πέρυσι οι «πράσινοι» δυσκόλεψαν την ΑΕΚ πιο πολύ από όλους τους άλλους (εννοώ στα μεταξύ των δύο ομάδων ντέρμπι και σε Νέα Φιλαδέλφεια και σε Λεωφόρο).
Η σεζόν προβλέπεται, λοιπόν, άκρως ανταγωνιστική όσον αφορά στους εγχώριους τίτλους, αλλά η ΑΕΚ προδιαθέτει και φέτος για καλά πράγματα. Για ένα υπέροχο ταξίδι με ένα θαυμάσιο τελικό προορισμό, που σταδιακά διαμορφώνεται από το άθροισμα όλων των ενδιάμεσων επιμέρους σταθμών. Και η Τρίπολη ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός που φανερώνει καλό τέλος. Όρεξη ήδη υπήρχε, το ματς της Κυριακής έδωσε αρκετό μερίδιο και σε μία άλλη λέξη, την κάβ.α. Θα δικαιωθούν όσοι ποντάρουν στην ΑΕΚ; Η απάντηση θα δοθεί σε λίγους μήνες από τώρα, αλλά από τώρα «καλλιεργείται το χωράφι» …
