Για μία νέα παρτίδα ποδοσφαιρικών παραστάσεων
Πέρα από τα πολύ προφανή (π.χ. πρώτο νταμπλ μετά το 1978, καινούριο γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, γενικευμένη αύρα, υψηλός βαθμός παραδεκτικότητας από αντιπάλους), υπάρχουν και κάποιες φαινομενικά λεπτομέρειες που αποδεικνύουν την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός. Η ΑΕΚ διδάσκει συνταγές επιτυχίας, πρωτίστως στον εαυτό της και «εκδικείται» κυρίως τις δικές της παρελθοντικές μαύρες τρύπες. Ας μελετήσουμε κάποιες παραμέτρους που συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση…
Προσωπικά έμαθα την ύπαρξη της ΑΕΚ τα χρόνια που μεσουρανούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και όταν ταυτόχρονα άρχιζε να μπαίνει σε «χοντρά κόλπα» ο επονομαζόμενος από τον Τύπο αρχιαπατεώνας Γιώργος Κοσκωτάς. Έγινα, δε, ΑΕΚ στα τέλη εκείνης της δεκαετίας. Από τότε υπήρξαν περιπτώσεις που κάποια καλοκαίρια η Ένωση είχε ήδη πολύ καλή ομάδα και χρειαζόταν λίγες και καλά υπολογισμένες κινήσεις (μεταγραφές ενίσχυσης του ρόστερ) για να ανεβάσει ακόμα περισσότερο το βεληνεκές της. Πχ., το καλοκαίρι του 1992 και το καλοκαίρι του 1994, είναι από τα πρώτα σχετικά καλοκαίρια που μου έρχονται στο νου. Όμως, το καλοκαίρι του 2023 είναι ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ και δεν έχει προηγούμενο εδώ και πολλές δεκαετίες…
Γιατί η ΑΕΚ παλιότερα όταν ήταν ισχυρή και έψαχνε το πώς θα γίνει πολύ ισχυρή πραγματοποιούσε τις κινήσεις της και όντως αποκτούσε έναν λειτουργικότατο έως φαντασμαγορικό (στην κυριολεξία…) κορμό. Είχε, όμως, την πληθώρα που έχει πλέον το υλικό της; Γιατί η σημερινή ΑΕΚ για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και του σύγχρονου ποδοσφαίρου και του μύστη προπονητή της χρειάζεται μεγάλο αριθμό ικανών ποδοσφαιριστών. Κάτι που μοιάζει εφικτό να έχει, και χωρίς μεγάλο κόπο, αν μελετήσουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του σήμερα όσον αφορά στο υλικό της ΑΕΚ. Είχε ποτέ ξανά η ΑΕΚ τόσους πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές μαζεμένους;
Θα πει κάποιος πως υπερβάλλουμε όσοι ενστερνιζόμαστε μία τέτοια αντίληψη και πως πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Γενικά, αυτό που προέχει πάντα είναι το ΣΧΕΔΙΟ ενός προπονητή και το κατά πόσο γίνονται δεκτά τα θέλω του που υπηρετούν αυτό το σχέδιο. Όταν ο Αλμέιδα έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του και ζητάει την πραγμάτωση εκείνων των ασφαλιστικών δικλείδων που θα επιτρέψουν το να (συνεχίσουν να) πηγαίνουν καλά τα πράγματα, η ΑΕΚ είναι σε καλό δρόμο.
Οι ποδοσφαιριστές που ήταν και πέρυσι στην ΑΕΚ χρειάζεται απλά να είναι σοβαροί πνευματικά και να διατηρούνται σε καλή φυσική κατάσταση για να είναι σε θέση και φέτος να προσφέρουν το πικ τους. Οι καινούριοι, όποιοι και όσοι είναι, θα χρειαστούν το χρόνο τους, αλλά θα ενσωματώνονται σε έναν οργανισμό που λειτουργεί σωστά και δημιουργεί κίνητρα (ατομικά και συλλογικά). Άρα και οι καινούριοι έχουν (και παραέχουν) τους λόγους τους να προσαρμοστούν όσο πιο γρήγορα μπορούν, να γίνουν χρήσιμοι και να καταξιωθούν βελτιώνοντας τη θέση τους στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Με βασική ωφελημένη φυσικά την ΑΕΚ. Και επομένως και το διψασμένο και καβλ..ένο κόσμο της…που αδημονεί για μία νέα παρτίδα ποδοσφαιρικών παραστάσεων.
Προς το παρόν, πάντως, τα μόνα σίγουρα πράγματα είναι πως ήδη ξεκίνησε η (σκληρή) δουλειά για κάτι τέτοιο από το ποδοσφαιρικό τμήμα και πως η Ένωση γενικώς δημιουργεί βήμα βήμα τα εχέγγυα για να συνεχίσει σε πολύ υψηλά για τα δεδομένα του εγχώριου μικρόκοσμου ποδοσφαιρικά στάνταρντς. Χωρίς να διαφαίνεται «πρόσφορη» ημερομηνία λήξης στον ορίζοντα…
