ΑΕΚ σημαίνει (και) διδακτορικό στο ξενέρωμα (;)
Είχα ξεκινήσει το συγκεκριμένο κείμενο πριν τον αγώνα με το Βόλο. Όμως, είχα προνοήσει να το ολοκληρώσω μετά, γιατί σε περίπτωση που η ΑΕΚ δεν έπαιρνε τους τρεις βαθμούς στον αγώνα της Ριζούπολης, το κείμενο θα έπρεπε να διαμορφωθεί αλλιώς… Όπως και έγινε τελικά, δυστυχώς…
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως τα τελευταία χρόνια ΑΕΚ σημαίνει (και) διδακτορικό στο ξενέρωμα. Μπορούμε να τον αδικήσουμε; Για να τα πάρουμε από την αρχή. Το φετινό πρωτάθλημα το περιμένουν όλοι οι Ενωσίτες πώς και πώς. Η λέξη πρωτάθλημα βρίσκεται στα χείλη σχεδόν όλων, ενώ αναμειγνύουν την Ένωση με αυτή τη μαγική λέξη ουδέτεροι δημοσιολόγοι, ακόμα και φίλοι άλλων ομάδων. Κι όμως, ήρθε η ήττα από το Βόλο εντός έδρας στη δεύτερη μόλις αγωνιστική. Ο ορισμός του ξενερώματος. Και τα φαντάσματα ξαναβγήκαν από τη ντουλάπα, όχι πως είχαν προλάβει να κρυφτούν βαθιά… Στο «ΑΕΚ college» το συγκεκριμένο μάθημα δεν πήγε καλά και όλοι ψάχνουν να βρουν αν θα πάνε καλά τα επόμενα. Αν δεν πάνε, θα αρχίσει η αναζήτηση «ενόχων»… Μπορεί να είναι ο καθηγητής, μπορεί οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες που έχουν το νου τους αλλού, μπορεί ο πρύτανης, μπορεί ο ιδιοκτήτης του κολλεγίου… Ίδωμεν…
Ο Βόλος καλωσόρισε τον Αλμέιδα στο ελληνικό πρωτάθλημα και στις ιδιαιτερότητές του. Γιατί μπορεί να μην φημιζόμαστε για την ποιότητα και την εν γένει σοβαρότητα του πρωταθλήματός μας σε πολλούς τομείς, αλλά από πέρυσι φάνηκε πως η Super League 1 είναι πια πολύ δύσκολη και ανταγωνιστική. Στην ΑΕΚ εδώ και μήνες όλη η συζήτηση αναλώθηκε γύρω από τα δικά της θέματα, αγωνιστικά και μη, και κάθε τι άλλο, είτε παραμερίστηκε, είτε ξεχάστηκε… Ο Βόλος θύμισε σε όλους, με τον πιο άκομψο για την ΑΕΚ τρόπο, πολλά. Και κάτι πολύ σημαντικό, στη δική μου κρίση: σε όποιο γήπεδο-έδρα και να παίζεις, πρέπει να έχεις καλή ομάδα, που θα βρίσκει λύσεις σχεδόν σε όλους τους αγωνιστικούς γρίφους. Αν θες να ευδοκιμήσεις… Γιατί αλλιώς, και στην πιο καυτή έδρα του κόσμου να παίζεις, δύσκολα να πετύχεις τους στόχους σου. Το είδα να το γράφουν και να το λένε το βράδυ του Σαββάτου αρκετοί ΑΕΚτζήδες και συμφωνώ απόλυτα μαζί τους.
Η ΑΕΚ γκέλαρε πολύ νωρίς και σόκαρε το πολυπληθές κοινό της. Τώρα χρειάζονται ειδικές διαχειρίσεις. Ξανά, για άλλο ένα πρωτάθλημα, η ΑΕΚ βάζει τον εαυτό της από νωρίς σε μεγάλες δυσκολίες. Που και αχρείαστες είναι και επικίνδυνες για το ήδη τεταμένο εδώ και χρόνια εσωτερικό κλίμα. Ας είναι. Αν είναι ικανή να τα βγάλει πέρα με όλα αυτά, μαγκιά της. Αν όχι, καλά ξεμπερδέματα… Βέβαια, υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα για να παρηγορήσουν τους ΑΕΚτζήδες και να κρατήσουν το ενδιαφέρον τους σε υψηλό επίπεδο. Π.χ., μπορεί φέτος να φανεί έγκαιρα πως οι γκέλες θα είναι πολύ συχνές στους αγώνες όλων των φερόμενων ως big 5. Σε μία τέτοια περίπτωση, η ήττα της ΑΕΚ από το Βόλο στη Ριζούπολη, ίσως να μην έχει τις συνέπειες που φαινομενικά θα μπορούσε να έχει… Αλλά, και μόνο που ξεκινάμε και κάνουμε τέτοιες σκέψεις, υπάρχει πρόβλημα, οπότε το κόβω εδώ… Η ήττα από την ομάδα του Μπέου μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί και τίποτα το καθοριστικό και το ανησυχητικό σε μάκρος χρόνου. Όμως, ο ουρανός έχει κάποια σύννεφα που πρέπει να παρακολουθούνται και να απομακρυνθούν εγκαίρως…
Από εδώ και κάτω είναι το σκαρίφημα του αρχικού κειμένου (που γράφτηκε πριν το κάζο με το Βόλο)…
Η ΑΕΚ δεν έχει εθιστεί να λειτουργεί σα θηρίο που ψάχνει σάρκες συνέχεια. Η ΑΕΚ δεν είναι μία αμιγώς «καταχτητική» δύναμη που σώνει και καλά με κάθε τρόπο πρέπει να επιβάλλεται στους άλλους. Ούτε στα χρόνια του Τίγρη δεν έγινε έτσι, όπως αποδείχτηκε μετά τα εννιά χρόνια που πέρασαν. Η ΑΕΚ παλεύει για να έχει ποιότητα που θα κάνει ευχάριστη τη διαδρομή της στα διάφορα γήπεδα κάθε σεζόν. Η ΑΕΚ κάθε στιγμή -ευτυχώς ή δυστυχώς- συγκρίνεται με τον εαυτό της και πληρώνει τις αμαρτίες της, γιατί είναι αυτόνομη και δεν ξέρει από εξαρτήσεις σε άλλους.
Πώς μπορείς να πάρεις τον τίτλο στην Ελλάδα; Όταν πιάσεις το ταβάνι σου. Όταν οι αντίπαλοί σου δεν έχουν ξεφύγει τόσο που και μέτριοι να είναι να σε περνάνε. Όταν έχεις φροντίσει εσύ να αρκεί το δικό σου ταβάνι για να είσαι διεκδικητικός. Τι μπορεί να κάνει η φετινή ΑΕΚ από όλα αυτά; Ξέρουμε τις επιθυμίες, ξέρουμε τις προθέσεις, βλέπουμε τις κινήσεις, έχουμε ορισμένες ενστάσεις, προσπαθούμε να οσμιστούμε τις δυνατότητες. Η πιο σπουδαία σεζόν εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεκινήσει. Mπορεί να εξελιχθεί σε μία από αυτές που θα μνημονεύουμε, μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για μία καλύτερη συνολικά εποχή για τους κιτρινόμαυρους. Μπορεί, όμως, ο σύλλογος να ατυχήσει, να κάνει λάθη, να μη του βγουν οι υπολογισμοί και οι επιλογές σε ανθρώπινο δυναμικό σε επαρκές ποσοστό. Σε ένα ήδη αρκετά επιβαρυμένο από τα προηγούμενα χρόνια περιβάλλον, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να υπάρχει ούτε καν ως ενδεχόμενο. Οι λόγοι ευνόητοι…
Παρακολουθούμε, σκεφτόμαστε, στηρίζουμε δίχως να χάσουμε την αυτοτέλειά μας και την όποια κριτική ικανότητα έχει ο καθένας. Η ΑΕΚ χρειάζεται συμπαραστάτες που ξέρουν πότε να στέκονται δίπλα και πότε να αποτραβιούνται. Ο αριθμός των εισιτηρίων διαρκείας που έχουν διατεθεί (παρά τις εντελώς παράταιρες με την εποχή μας τιμές τους) είναι «λύτρωση» και μία μικρή «ειρηνική επανάσταση». Όχι μόνο για την ίδια την ΑΕΚ, αλλά για το ίδιο το εγχώριο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η δίψα για ΑΕΚ ήταν ένα από τα κυρίαρχα συστατικά στοιχεία του καλοκαιριού που μας πέρασε για σύσσωμο τον εγχώριο ποδοσφαιρoκόκοσμο. Είναι κρίμα να χαθεί αυτή η ευκαιρία-πρόκληση… Άμα εθιστούμε στη λογική της «χρυσής μετριότητας», ειδικά σε χρονιά τέτοιων υψηλών προσδοκιών, άντε μετά να βγαίνουν νέα ΑΕΚτσάκια. και το λέω σοβαρά, όχι λαϊκιστικά. Γιατί φέτος, ή η ΑΕΚ θα αναδιατάξει το σκηνικό και θα ξανακερδίσει τον αυτοσεβασμό της ή θα κατρακυλήσει ακόμα πιο κάτω στο διαχρονικό ανταγωνισμό (ως εκτόπισμα). Μάγκες, είναι πολύ κομβική χρονιά. Δεν ξέρω τι θα γίνει, ξέρω πως θέλω το καλύτερο δυνατό…
ΥΓ. Η ΑΕΚ δεν είναι κάτι το τυχαίο. Διαθέτει ποικιλόμορφα προσόντα, αμέτρητες εμπειρίες, αστείρευτη αγάπη του κόσμου της, και χρήσιμο ανθρώπινο «κεφάλαιο». Μπορεί να τα αξιοποιήσει; Όλες οι απόψεις, στο σήμερα, δεκτές…
ΥΓ1. Ανησυχητικά πολλά σφυρίγματα του διαιτητή του σαββατιάτικου αγώνα, αλλά ακόμα πιο «κόκκινος συναγερμός» για το ύφος και τη φιλοσοφία της συγκεκριμένης διαιτησίας…
