Σε αυτά, στο 6 και στο 7, βάζεις τις πιο στέρεες βάσεις…
Όταν η ομάδα δεν παίζει καλά ή όταν διαπράττονται λάθη που κινούνται στην επικράτεια ακόμα και του απαράδεκτου, είναι λογικό οι Ενωσίτες να γκρινιάζουν, να είναι οργισμένοι ή να μη θέλουν να δουν την ΑΕΚ. Όταν, όμως, η ομάδα κινείται όπως αρμόζει στην ίδια, έστω και στο μίνιμουμ πλαίσιο, είναι πάλι λογικό να αλλάζει κάπως το κλίμα, να σκάνε χαμόγελα και να ανατροφοδοτείται η αισιοδοξία. Και το κυριότερο; Να αποκτιέται ενδιαφέρον για τις επόμενες αγωνιστικές υποχρεώσεις. Το 1-1 με τον Παναθηναϊκό ήταν πραγματικό μπάσιμο oυσίας των «κιτρινόμαυρων» στη διαδικασία των φετινών play off…
Η στιβαρή και σοβαρή λειτουργία του συγκροτήματος του Σωκράτη Οφρυδόπουλου στη Λεωφόρο φυσικά δεν έσωσε τη χρονιά, ούτε είναι «μαγικό» χάπι για όλες τις ασθένειες του πρόσφατου παρελθόντος. Είναι όμως ανάσα, σημάδι λογικής και «γεννήτρια» αισιοδοξίας. Τουλάχιστον, βρε παιδί μου, να θέλει ο ΑΕΚτζής να παρακολουθήσει με όρεξη τα play off. Από την άλλη πλευρά, η έλευση του Κριχόβιακ είναι ένα επιπλέον ατού, μία κίνηση που και ευχάριστη έκπληξη τη λες και σπάσιμο της μίζερης ρουτίνας του τελευταίου καιρού. Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, κάθε ομάδα έχει ανάγκη από τέτοιες προσθήκες και δεν εννοώ μόνο τους προφανείς αγωνιστικούς λόγους. Συζητιέσαι για καλό και στη διεθνή και στην εγχώρια πιάτσα. Οι πολλαπλές δυσλειτουργίες της ΑΕΚ τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα που πρέπει να αλλάξει τους επόμενους κιόλας μήνες. Και ο Κριχόβιακ συνηγορεί τα μάλα προς μία τέτοια κατεύθυνση.,.
Όταν, λοιπόν, ο Οφρυδόπουλος πράττει τα αυτονόητα, από τη μία πολλοί χαίρονται, από την άλλη σκέφτονται οι περισσότεροι τι δεν έκανε ο Γιαννίκης τόσο καιρό και πιάνουν τα μαλλιά τους (είτε έχουν, είτε δεν έχουν…). Ζητείται, λοιπόν, σταθερότητα. Σε όλα. Και πάνω στα γρασίδια, και στις εξωαγωνιστικές κινητικότητες. Αυτό έλλειψε από την ΑΕΚ, αυτό βύθιζε τους Ενωσίτες οπαδούς στην κατάθλιψη. Πως έβλεπαν και καταλάβαιναν πως δεν γίνονται τα απαραίτητα. Η καθίζηση της ΑΕΚ οφειλόταν στο γεγονός πως δεν μπορεί εδώ και καιρό να ανταποκριθεί στη λογική του ποδοσφαίρου. Αν αυτή αποκτηθεί, και μάλιστα γρήγορα, τότε σταδιακά θα ανοίξει ο δρόμος και για την επιθυμητή εκτόξευση με την είσοδο στο καινούριο γήπεδο. Γιατί κανένας δεν πάει από το 5 στο 8 (ή στο 9), αν δεν περάσει από το 6 και το 7. Σε αυτά, στο 6 και στο 7, βάζεις τις πιο στέρεες βάσεις… Είναι η ΑΕΚ σήμερα, μέσα Μαρτίου 2022, σε μία τέτοια διαδικασία; Το θέλουν όλοι οι φίλοι της, μένει να αποδειχτεί στην πράξη…
ΥΓ. Θα μου πει κάποιος, και θα έχει και δίκιο, «κάτσε ρε μεγάλε, μία σχετικά σοβαρή εμφάνιση έκανε η ομάδα, και μάλιστα δεν νίκησε καν». Ναι, οκ, σωστό. Ας σκεφτούμε, όμως, πόσο λάθος γίνονταν κάποια πράγματα πάνω στο χορτάρι από το πρώτο κιόλας ματς με τη Βελέζ εκτός έδρας, που μόλις είδαν όλοι λίγο ορθολογισμό θυμήθηκαν το ίδιο το ποδόσφαιρο και τη σχέση που πρέπει να έχει η ΑΕΚ με αυτό…
ΥΓ1. Η συνέχεια, μέχρι την οριστική ολοκλήρωση της φετινής σεζόν, είναι πολύ δύσκολη και γεμάτη παγίδες που μπορεί να «μπουρλοτιάσουν» αίφνης το σημερινό κλίμα. Και ας έχεις και Κριχόβιακ… Όμως, είναι θετικό πως στο σήμερα δεν επικρατεί ο φόβος και η ανησυχία, αλλά η ελπίδα και η όρεξη…
ΥΓ2. Από τότε που παρακολουθώ την ΑΕΚ, σε τακτά χρονικά διαστήματα η ομάδα ενέτασσε στο έμψυχο δυναμικό της ξένους παίκτες με διαμέτρημα στο διεθνές ποδόσφαιρο που εναρμονίζονταν με τη λέξη ποιότητα. Μία λέξη που χαρακτήριζε πάντα την ΑΕΚ και κινδύνεψε τα τελευταία χρόνια να την εξοβελίσει με δική της ευθύνη (ακόμα και αν είχε ορισμένους παικταράδες στις τάξεις της…). Να θυμηθώ λίγα ονόματα (για να «φτιαχτούμε» και λίγο…); Εστερχάζι, Οκόνσκι, Σαμπανάτζοβιτς, Κετσπάγια, Ρε, Τσίριτς, Γκαμάρα, Ασουνσάο, Άλβεζ, Σορεντίνο, Έμερσον, Μαντούκα, Αουραμπαρένα, Ριβάλντο, Kαλόν, Σκόκο, Γκούντιονσεν, ο συγχωρεμένος ο Ντιοπ, Ζουκουλίνι, Αλμέιδα, Τσιγκρίνσκι, Λιβάγια, Αραούχο, Πόνσε, Ολιβέιρα, Τσούμπερ, Άμραμπατ και πάει λέγοντας. Ονόματα με εκτόπισμα, και κυρίως με διακριτή ποδοσφαιρική ικανότητα. Άσχετα αν έπιασαν στην Ένωση ή όχι…
ΥΓ3. Κινήσεις όπως αυτή με τον Τσούμπερ λίγους μήνες νωρίτερα και τώρα με τον Κριχόβιακ, πραγματικά κάνουν τους πάντες (οπαδούς, παράγοντες, δημοσιογράφους, κλπ) να «ψάχνονται» για το πώς έγιναν. Με ποιες άκρες, με ποιες επαφές, με ποια επιχειρήματα πειθούς, με ποιες επεμβάσεις-κλειδιά επιτεύχθηκαν στην πράξη και όχι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ή στα δημοσιεύματα στα sites. Αυτοί, ναι, είναι προβληματισμοί που δεν είναι κουτσομπολιά, αλλά ευχάριστοι γρίφοι…
ΥΓ4. Αν και σε τίποτα στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να είναι κάποιος βιαστικός, εκτός κι αν είναι παίκτης και βρίσκει είτε κενό χώρο, είτε ευκαιρία για να σουτάρει μέσα στην περιοχή…, προκύπτει από τα ίδια τα πράγματα το εξής ενδεχόμενο: αν ο Οφρυδόπουλος τα πάει καλά αυτούς τους μήνες, η ΑΕΚ αποκτάει ένα εφόδιο που μπορεί να της φανεί χρήσιμο στο μέλλον με πολλούς τρόπους. Για να δούμε, λοιπόν…
ΥΓ5. Είχα σκοπό να γράψω ένα κείμενο για την τιτάνια προσπάθεια της μπασκετικής ΑΕΚ. Δεν με επηρέασε το άσχημο αποτέλεσμα στη Θεσσαλονίκη, αλλά με «νίκησε» η επικαιρότητα.
