Χρειάζεται αναμόρφωση και στο ΑΕΚτζήδικο «ιδεολογικό» στοιχείο
Εδώ που έχει φτάσει η ποδοσφαιρική ΑΕΚ δεν νομίζω πως έχει το περιθώριο ο οποιοσδήποτε να φιλτράρει τα λόγια του ή να παρουσιάζει τις σκέψεις του με παραμορφωτικό τρόπο. Όλοι όσοι στηρίζουν αυτό το έμβλημα, οφείλουν να καταθέτουν την άποψή τους. Ακόμα και αν είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Γιατί η κάθε επιμέρους ενωσίτικη σημερινή αντίληψη είναι κομμάτι της κατάστασης και βοηθάει στο να την αντιληφθούμε βαθύτερα και με περισσότερη επάρκεια…
Εγώ παρακολουθώ την ΑΕΚ από τα τέλη δεκαετίας του 1980. Θυμάμαι φερ΄ειπείν την «ΑΕΚ του Φαφιέ», που έπαιρνε κάποιες καλές νίκες εκτός έδρας, αλλά στην έδρα της -το ΟΑΚΑ- γνώριζε πολύ συχνά την ήττα. Το γενικό τέλμα στο οποίο βρίσκεται εδώ και μήνες η ομάδα, δεν το θυμάμαι ποτέ ξανά. Ακόμα και τη χρονιά που η ομάδα υποβιβάστηκε, μπορεί τα οικονομικά να ήταν οικτρά, τα διοικητικά εξίσου τραγικά, αλλά τουλάχιστον βλέπαμε την προσπάθεια των παιδιών μέσα στα γήπεδα και μέχρι το αυτογκόλ του Μπουγαϊδη ελπίζαμε για την αποφυγή του μεγάλου και ιστορικού λεκέ… Άσχετα αν την ίδια ώρα «την είχαμε πατήσει» με κάτι πρότζεκτ Βιντιάδη και πάει λέγοντας…
Αυτό που συμβαίνει εδώ και καιρό το ξέρουμε όλοι. Ακούω ραδιόφωνο, διαβάζω εφημερίδες και sites, μελετάω τις τοποθετήσεις όλων όσων δημοσιολογούν για την ΑΕΚ. Α, παρακολουθώ και τα ματς της, αν και για να πω την αλήθεια προτιμώ να βλέπω τη συγκλονιστική (λόγω των πολλών προβλημάτων που συναντάνε μπροστά τους συνέχεια…) «εμμονή» των παιδιών του μπάσκετ να τιμήσουν τη φανέλα που φορούν. Ή τις χαντμπολικές επελάσεις, που τώρα τελευταία άρχισαν πάλι να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη… Παρόλα αυτά, όσο και αν μας πικραίνει, όσο και αν μας έχει «φρικάρει», δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε το ποδοσφαιρικό τμήμα: ενημερωνόμαστε, προβληματιζόμαστε, στηρίζουμε, θέλουμε νίκες και πανηγυρίζουμε τα γκολ (ειδικά όταν φέρνουν τρεις βαθμούς ή προκρίσεις). Μη ξεχνώντας, παράλληλα, το τέλμα στο οποίο έχουμε βρεθεί… Το σκωτσέζικο ντους είναι διαρκές και μοιάζει στο σήμερα να μην έχει άμεσο τέλος.
Όλες οι δυσλειτουργίες, τα προβλήματα, τα λάθη, οι αγωνιστικές αποτυχίες που διαπιστώνουμε όλοι, αφορούν σε ένα μεγάλο και παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Έτσι ώστε οι επιδράσεις τους να είναι βαθιές. Ο Ενωσίτης είναι μπερδεμένος, ζαλισμένος, και έχει χάσει σε ένα μεγάλο βαθμό και την εμπιστοσύνη του για το αύριο… Δυστυχώς. Επικεντρώνονται όλοι στο ξέσπασμα της οργής τους για το σήμερα, γιατί τους φοβίζει το αύριο και το ψιλοαποφεύγουν…. Το αύριο χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Παράδοση των σκήπτρων στον κάθε τομέα σε ανθρώπους που ξέρουν από ΣΥΓΧΡΟΝΟ ποδόσφαιρο. Αν αυτοί είναι και φίλα προσκείμενοι στην ΑΕΚ, με τον οποιονδήποτε τρόπο (πρώην παίκτες της, πρώην προπονητές, κοκ), έχει καλώς…
Αυτό που θέλω να τονίσω σε αυτό το κείμενο είναι το εξής. Χρειάζεται αναμόρφωση και στο ΑΕΚτζήδικο «ιδεολογικό» στοιχείο. Ας γίνει η είσοδος της ΑΕΚ στο νέο γήπεδο στα «ιερά χώματα» της πάντα σαγηνευτικής Νέας Φιλαδέλφειας η αφορμή για να σμιλευτεί μία ΝΕΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Που θα περιλαμβάνει όλα τα χρήσιμα πορίσματα της πλούσιας μέχρι τώρα πορείας της ΑΕΚ στους ιστορικούς χωροχρόνους. Έχουμε τόσες εμπειρίες, που μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας για το αύριο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η Ένωση σε λίγους μήνες ξεκινάει την απόπειρα να λειτουργήσει τεχνοκρατικά άρτια, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα -στον πνευματικό και πολιτισμικό τομέα- τα πιο όμορφα στοιχεία που μπορεί να έχει μέσα του ένας άνθρωπος που ασχολείται με τον αθλητισμό. Και ειδικά με την αξιολάτρευτη -στη συνείδηση πολλών- ΑΕΚ…
Μπορεί αυτά τα τελευταία λόγια να φαίνονται ακόμα και ανεδαφικοί διανοουμενισμοί… Δεν είναι. Είναι η ανάγκη να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα και κυρίως να «κουράρουμε» τον εαυτό μας από τη μεγάλη ζημιά που έχει δημιουργήσει η αγωνιστική δυσπραγία των τελευταίων ετών. Αλλιώς φανταζόμουν κι εγώ, όπως σχεδόν όλοι, το πέρασμα μίας οντότητας όπως ο Δημήτρης Μελισσανίδης από τη διοικητική κορυφή της ΠΑΕ ΑΕΚ. Δεν βγήκαν τα πράγματα όπως τα θέλαμε, επομένως χρειάζεται νέα αρχή. Τα λάθη του χτες είναι τόσα πολλά, που μόνα τους φτιάχνουν ένα μπούσουλα για ένα καλύτερο αύριο…
Πρακτικά, πώς μπορεί να γίνει αυτό λοιπόν; Να σταματήσουμε να μιζεριάζουμε και να στρεφόμαστε εναντίον κατά δικαίων και αδίκων. Να πάψουμε να κάνουμε χρήση της ανθρωποφαγίας, που ορισμένες φορές καταντάει μέχρι και χυδαία… Να μπορούμε να διακρίνουμε αποτυχημένες λογικές (όσο ψηλά και αν λαμβάνουν χώρα…) και να μη γινόμαστε απολογητές κανενός. Να συνδέσουμε το ποδόσφαιρο με την αγωνιστική ποιότητα, να συνδυάσουμε τη μαχητικότητα με τη φινέτσα, να αποκτήσουμε αποτελεσματικότητα, να κάνουμε τις ώρες των αγώνων της ομάδας την πιο ψυχαγωγική και ωφέλιμη δραστηριότητα της καθημερινότητάς μας. Να εθιστεί η επίσημη ΑΕΚ στην ουσιαστική και ντόμπρα ενημέρωση για διάφορα κομβικά ζητήματα, όχι μέσω διαρροών ή επικοινωνιακών τακτικών, αλλά μέσω αντρίκειων, κατατοπιστικών και ευρωπαϊκών προδιαγραφών συνεντεύξεων τύπου.
Να δεθούμε περισσότερο με το έμβλημα, έχοντας πιο σταθερή και ενεργή συμμετοχή στις διάφορες σχετικές διαδικασίες. Να απορρίψουμε φαινόμενα, συνήθειες, νοοτροπίες και τάσεις που διακατέχουν τους βασικούς μας ανταγωνιστές, κάνοντας ξανά την ΑΕΚ παράδειγμα προς μίμηση για το σύνολο της υγιώς σκεπτόμενης ποδοσφαιρικής Ελλάδας (όπως έχει υπάρξει πολλές φορές στο παρελθόν). Να καταλάβουμε μία μόνιμη θέση στην εγχώρια κορυφή, επιζητώντας παράλληλα και την ευρωπαϊκή καταξίωση (με ότι συνεπάγεται αυτό, και πάνω στα γρασίδια, και στις εταιρικές λειτουργίες). Με λίγα λόγια; Να ακούνε στην UEFA «ΑΕΚ» και να λένε «καλή φάση»…
ΥΓ. Δεν υπάρχει πιο άχαρη, και εν δυνάμει και πιο επικίνδυνη υποχρέωση, από το να παλεύεις για ένα στόχο όπως αυτόν που έχει η ΑΕΚ στα φετινά play off. Γιατί και άγχος υπάρχει, και παγίδες, και ορκισμένοι αντίπαλοι που θέλουν να σε ρίξουν ακόμα πιο χαμηλά. Παρόλα αυτά, η μάχη θα δοθεί και πρέπει να στηριχθεί. Γιατί αν στραβώσει κι άλλο στο σήμερα το πράγμα, η δουλειά που θα χρειαστεί για την επιστροφή θα είναι περισσότερη και δυσκολότερη…Όσο για το κλίμα στον κόσμο της ομάδας; Ας μην το σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο… Και μην πει κανείς, πως θα ξεχαστούν όλα όταν αρχίσει επιτέλους η αναδόμηση. Είπαμε. Οι πληγές, πια, έχουν επεκταθεί στο γενικό… Όλα δεν θα ξεχαστούν…
ΥΓ1. Πιο σημαντική υπόθεση, ακόμα και από την έγκαιρη και καταλυτική απομάκρυνση των προσώπων-πυλώνων της σημερινής αποτυχίας, είναι η ουσιαστική αναζήτηση για την εξεύρεση των κατάλληλων καινούριων που θα βάλουν τα απαραίτητα γερά θεμέλια… Ας επικεντρωθεί προς τα εκεί η προσοχή ΟΛΩΝ. Δεν διαγράφουμε τα όσα έχει προσφέρει ο Βασίλης Δημητριάδης στην ΑΕΚ, και φορώντας τη φανέλα της και φορώντας σακάκια, αλλά πλέον «όλα τα λεφτά» είναι η εξεύρεση των ανθρώπων που θα κάνουν ξανά τα αποδυτήρια της ομάδας ανθρώπινα και λειτουργικά… Εκείνων των αρμόδιων παραγόντων που θα «τσακίζουν» εκτροπές, δυσλειτουργίες και μικροπρέπειες… Προχωράμε.
ΥΓ2. Ο φετινός Αραούχο είναι μία από τις πιο πολύτιμες παρουσίες και προσφορές που έχουμε δει στην ΑΕΚ εδώ και πολλά χρόνια. Για έναν απλό λόγο: ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν δεν έκανε ούτε αυτός τη χρονιά που κάνει…
ΥΓ3. Κάθε νίκη της φετινής μπασκετικής ΑΕΚ είναι οδηγός ψυχής και συνείδησης για όλα τα καλύτερα που θα έρθουν, όταν θα έρθουν…, για το συγκεκριμένο τμήμα. Θα πρέπει να τα θυμόμαστε όλα αυτά τότε, και να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τον προπονητή και τους παίκτες που σήμερα βρίσκονται στην ομάδα. Που παρά τις πρωτοφανείς αντιξοότητες δεν λυγίζουν, καταστρώνουν συνεχώς σχέδια, βρίσκουν κίνητρα και παλεύουν, αφήνοντας συχνά καλές εντυπώσεις στους ουδέτερους. Τους ευχαριστούμε πολύ…
