Η ΑΕΚ θύμιζε κυλικείο νηπιαγωγείου
Η ΑΕΚ μπήκε με το γνωστό πλέον 4-2-3-1 αλλά τον Σάκχοφ στο κέντρο. Για ένα εικοσάλεπτο πήγε πολύ καλά. Πίεσε πολύ δυνατά την άμυνα του ΟΦΗ κι έφτιαξε μπόλικες επιθέσεις και άσφαιρες τελικές. Είχε πάρει τον αέρα του αντιπάλου, τον οποίον κλείνοντας τον στην περιοχή του, σφυροκόπησε είτε από τα πλάγια είτε από τον άξονα και μας έδωσε πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα, με καθοδηγητή τον Μάνταλο. Ειδικά όταν πέτυχε και το γκολ ο Βράνιες μετά από ασίστ του αρχηγού. Τζάμπα ελπίσαμε.
Ο Νιόμπλιας είδε το απλό. Την πολύ κακή μέρα του Σιμόες και του Σάκχοφ. Το ότι η ΑΕΚ δεν είχε κανονικό κέντρο. Φόρτωσε λοιπόν τον άξονα και μας πήρε τα σώβρακα. Στην ανάπτυξη κυρίως και στο χτίσιμο των επιθέσεων. Δεν ισοφάρισε απλώς αλλά είχε και μια τρομερή ευκαιρία να προηγηθεί. Και θα ‘ταν και δίκαιο. Διότι ΑΕΚ δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο. Ούτε να κόψει ούτε να επιτεθεί. Ειλικρινά ψάχνεις να βρεις πώς δεν έγινε αντιληπτό η υπεροπλία του ΟΦΗ στο κέντρο.
Το γκολ που φάγαμε ήταν φυσικά αποτέλεσμα συνεχών λαθών του Σιμόες, όμως αυτά γίνανε διότι η πίεση του αντιπάλου στον χώρο του κέντρου ήταν ασφυκτική. Κι ενώ η άμυνα μας δεν ήταν κακή. Ακόμα κι ο Μισελέν σήμερα, έσωσε διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις. Φυσικά έφταιγαν οι παίκτες, αυτό το 2 στο σύστημα, αλλά έφταιγε και το σύστημα. Που οδήγησε την ΑΕΚ σε πλήρη νευρικότητα, σε επιθέσεις με μακρινές μπαλιές, και φυσικά στην έλλειψη καθαρού μυαλού και ψυχραιμίας για κάποια οργάνωση. Φυσικά δεν μιλάμε πλέον για πρεσάρισμα για ανάκτηση της μπάλας, αλλά για το σώζων εαυτόν σωθήτω.
Όμως το παιχνίδι ήταν πολύ καλό. Είχε ρυθμό και ένταση και μας αποζημίωσε που καθίσαμε να το δούμε. Δεν έχει σημασία που η ομάδα μας τα θαλάσσωσε από ένα σημείο και μετά. Έπαιζε και ο ΟΦΗ, κι είχε παρόντα προπονητή κι όχι απόντα σαν εμάς. Που βέβαια έχει χρόνο για να διορθώσει αλλά δεν ξέρω αν θα το τολμήσει στα ίσια ή θα πάει στην τακτική που υποτίθεται ότι δουλεύει. Μακάρι να δούμε κάτι καλύτερο από την μεριά μας στο δεύτερο μέρος. Από τον ΟΦΗ είδαμε σήμερα αυτό που θα θέλαμε κι από εμάς. Ταχύτητα, αλληλοκάλυψη, αυτοματισμούς και γρήγορη αντεπίθεση.
Χωρίς αλλαγές μπήκαμε στο δεύτερο μέρος. Κι είχαμε άλλη εικόνα στο ξεκίνημα. Ίδια με αυτήν στην αρχή του πρώτου μέρους. Ένταση στο πρεσάρισμα, πρωτιά στις διεκδικούμενες μπάλες, μικρότερες αποστάσεις στις γραμμές και συνοχή. Οι επιθέσεις χτιζόντουσαν πιο καλά και μύριζε η επικινδυνότητα για κάποιο γκολ μας. Δυστυχώς η γκαντεμιά μας ήταν ξανά παρούσα. Αντεπίθεση ο ΟΦΗ, τρομερό λάθος του Χατζησαφί και ξανά πίσω στο σκορ. Αυτό ήταν κρίμα. Το λέω διότι ήταν κόντρα στην ροή του αγώνα.
Φυσικά είχαμε πανικό. Τρεις αλλαγές του Γιαννίκη και 4-4-2. Ποντάρισμα πάνω στον Σιμάνσκι κυρίως για το κέντρο. Την ώρα που ο ΟΦΗ γέμιζε το κέντρο, στεκόταν σωστά αμυντικά και προσπαθούσε να παγώσει τον ρυθμό και να βρει κι άλλο γκολ με κάποια αντεπίθεση. Γενικά ήταν πιο ομάδα μέσα στο γήπεδο, ενώ η ΑΕΚ ήταν πρόχειρη και βιαστική. Αφήνοντας πάρα πολλούς χώρους στην άμυνα της, ενώ πλέον το σύστημα της είχε γυρίσει σε 4-2-4 !!!! Είχε μπει κι ο Γκαρσία. Ήταν φανερό ότι ο κόουτς Γιαννίκης, της σχολής της Κολωνίας , περίμενε κάποια έμπνευση. Πάντως αυτά που βλέπαμε να είναι δουλεμένα, το αποκλείω.
Η έμπνευση ήρθε. Πέναλτι του Άμραμπαντ αλλά χάθηκε κι αυτό. Τι να υπάρχει πλέον σαν ψυχολογία; Τι σαν ψυχραιμία; Το παιχνίδι πλέον γινόταν από τα σέντερ μπακ με όλους να ψάχνουν τον Άμραμπαντ. Ο ΟΦΗ άριστα στημένος κρατούσε το αποτέλεσμα ενώ η ΑΕΚ θύμιζε κυλικείο νηπιαγωγείου. Χωρίς αρχή και τέλος και φυσικά σε αναζήτηση προπονητή. Όχι ότι έχει σοβαρό υλικό, αλλά δεν είναι για να καταλήγει έτσι σε ένα παιχνίδι μέσα στην έδρα της. Με τέτοια ντροπιαστική εμφάνιση, με την μπάλα να γυρίζει πίσω για μακρινή μπαλιά και μπροστά να μην ξέρει τι να κάνει τα στημένα ή να μην βρίσκει τους χώρους. Άλλο ένα αίσχος.
