Δεν χάσαμε λόγω της δεδομένης ανωτερότητας του αντιπάλου, αλλά από δικά μας λάθη

Χορταστικό παιχνίδι. Μπορεί να χάσαμε αλλά δεν έχουμε τα νεύρα που είχαμε σε προηγούμενες ήττες από τον ολυμπιακό.

Και αυτό διότι η ομάδα προσπάθησε, τα’ δωσε όλα κυνήγησε μέχρι τέλους όμως απλά δεν ήταν αρκετό. Τόσοι είμαστε, μέχρι εκεί μπορούμε.

Ο Γιαννίκης κατέβασε την 11αδα με το κλασσικό 4-2-3-1 με Αραούχο, Τσούμπερ, Γκαρσία και Μάνταλο, στους χαφ Σιμάνσκι – Σιμόες και στην άμυνα Μοχαμαντί, Μήτογλου, Βράνιες, Μισλέν και τέρμα τον Στάνκοβιτς.

Ο γαύρος είχε την τύχη να σκοράρει μόλις στα 80 δευτερόλεπτα και κάπου εκεί είπαμε «τετέλεσται». Όμως η ομάδα πέρασε στην αντεπίθεση και ευτύχησε να ισοφαρίσει στο ’15 με τον Αραούχο. Στο υπόλοιπο παιχνίδι ο γαύρος μας άφησε την κατοχή διότι γνωρίζει πως τα άμπαλα χαφ μας αδυνατούν να δημιουργήσουν, και περίμενε να γίνει το λάθος για να το εκμεταλλευτεί. Όπως έγινε με δυο φάσεις – δώρα δικά μας που μετέτρεψε σε γκολ ο Ελ-Αραμπί.

Τίποτα άλλο δεν χρειαζόταν, ούτε να τρέξουν ούτε να ιδρώσουν. Στα 3 γκολ τα 2 δώρο. Ο μόνος που ξεχώρισε ήταν ο μέγας Αραούχο που τους έπαιζε μόνος του, και λίγο ο Μάνταλος όσο άντεξε στο 1ο ημίχρονο.

Η ΑΕΚ δείχνει ότι προσπαθεί να κάνει βήματα προόδου αλλά της λείπει πολύ πχιότητα. Συν ότι με τα χρόνια έχει αποκτήσει κάποιου είδους κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στον ολυμπιακό. Λογικό, θα μου πεις όταν στα 13 παιχνίδια έχεις όλες κι όλες 3 ισοπαλίες και τα υπόλοιπα μόνο ήττες, όσο να’ ναι ο αντίπαλος έχει τον αέρα του φαβορί απέναντί σου.

Παρόλα αυτά όμως δε μπορείς να πεις πως δεν προσπάθησαν. Διότι δεν χάσαμε λόγω της δεδομένης ανωτερότητας του αντιπάλου, αλλά από δικά μας λάθη.

Μια ομάδα με τον ίδιο προπονητή και βασικό κορμό 3,5 χρόνια είναι λογικό πως θα ξέρει να κοντρολάρει και να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της απέναντι στην ΑΕΚ που εδώ και 3 μήνες προσπαθεί να γίνει κάτι σαν ομάδα. Υπομονή.. συμβαίνουν κι αυτά.

Προσβλέπουμε στην απόκτηση χάφαρου τον Ιανουάριο και βλέπουμε.