Ζητείται και απαιτείται νέος κύκλος…
Τα 100 χρόνια της ΑΕΚ πέρυσι, ήταν κοινό ΑΕΚτζήδικο μυστικό, πως μάλλον δεν γιορτάστηκαν με τον τρόπο που άρμοζε. Αν και το ενδιαφέρον για το ποδοσφαιρικό τμήμα ήταν έντονο μέχρι τις καθυστερήσεις της τελευταίας αγωνιστικής των περσινών play offs. Τα 101, όμως, είναι και αυτά σημαντικά. Γιατί αν είναι να βρεις το δρόμο σου, δώδεκα μήνες καθυστέρηση δεν είναι απολύτως τίποτα. Αρκεί να τον βρεις…
Προς το παρόν, μοιάζει να τον έχουν βρει αυτό το δρόμο τα τμήματα μπάσκετ και χάντμπολ. Αυτά στην επέτειο των 100 συν 1 στάθηκαν στο ύψος των ενωσίτικων περιστάσεων… Ας είναι. Πλέον το ποδοσφαιρικό τμήμα απλά παίζει τους αγώνες. Ξέρει πως για 90 συν κάποια ακόμα λεπτά οφείλει κάτω από δυσμενείς (και εσωτερικού ψυχισμού…) συνθήκες να διαχειριστεί τις περιστάσεις, αποφεύγοντας όσα περισσότερα άσχημα πράγματα μπορεί. Δεν μιλάμε, δηλαδή, για μία ΑΕΚ πρωταγωνίστρια που επιχειρεί να επιβληθεί, αλλά για μία ΑΕΚ που (θέλει να) κάνει το σωστό για να αποτρέψει το χειρότερο… Η ομάδα του Αλμέιδα γενικώς προσπαθεί σε κάθε φάση, σε κάθε ημίχρονο, σε κάθε αγώνα να βγάλει αυτό που μπορεί. Τώρα το τι μπορεί είναι το θέμα. Και αν κρίνουμε από τον απολογισμό της μίας νίκης, της μίας ισοπαλίας και των πέντε ηττών στους τελευταίους εφτά αγώνες, φάνηκε πως στα κρίσιμα, στα σοβαρά και στα απαιτητικά (δηλαδή στα ντέρμπι…), η φετινή ΑΕΚ δεν μπορεί να κάνει αυτά που χρειάζεται και θα ικανοποιούσαν τους φίλους της… Πίκρα…
Έμεινε από δυνάμεις η ομάδα; Απαράδεκτο αν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κανονικά φορτσάρεις εκεί που κρίνονται όλα… Ήταν υπερεκτιμημένη; Δεν νομίζω πως αυτά που βλέπαμε μέχρι το 6-0 στο Φάληρο, και ελπίζαμε, πως ήταν ψέματα. Όμως, το γλυκό δεν έδεσε… Ήταν οι αντίπαλοι καλύτεροι; Σίγουρα αποδείχτηκαν αρκετά ικανοί για να πατήσουν πάνω στα προβλήματα της ΑΕΚ. Ενώ η ΑΕΚ αρκέστηκε στο να επιχειρεί αγχωμένη να κάνει τα δικά της δίχως να μπορεί να εκμεταλλευτεί τα μειονεκτήματα τα δικά τους. Έτσι, δουλειά δεν γίνεται… Όταν η ΑΕΚ παρουσιάζει αυτή τη (διαρκή πλέον…) αναποτελεσματικότητα δημιουργούνται διάφοροι κίνδυνοι. Ένας από αυτούς αφορά στο να χάνει η ομάδα 1-0 στο Φάληρο και μέσα τους πολλοί να είναι ικανοποιημένοι, γιατί πολύ απλά πριν λίγο καιρό είχαν βιώσει το 4-1 και το 6-0. Αυτά για να ανατραπούν και να σβηστούν χρειάζονται μία άλλη ΑΕΚ.
Είναι άχαρη η διαδικασία των φετινών play offs, έτσι όπως εξελίχθηκε η σεζόν για τους «κιτρινόμαυρους». Ξέρουμε, δυστυχώς, από τέτοιες καταστάσεις στην ΑΕΚ γιατί π.χ. από το 2018 έως το 2022 είχαμε χορτάσει από παρεμφερείς διαδικασίες. Και μην πέφτουμε σε παγίδες να συγκρίνουμε πότε ήταν χειρότερα. Γιατί φαινομενικά τότε ήταν όντως πολύ άσχημα τα πράγματα, αλλά φέτος οι προσδοκίες ήταν υψηλότατες, ακόμα και μέχρι τέλη Φλεβάρη. Οπότε φέτος η προσγείωση ήταν πιο απότομη και πιο επώδυνη…
Το ξέρω πως μπορεί κάποιος, αν το θέλει, να βρει κίνητρα για να παρακολουθήσει τους τρεις αγώνες που απέμειναν. Εντάξει, αγάπη για την ΑΕΚ και για το ποδόσφαιρο να έχεις, και θα βρεις τρόπο είτε να πας στο γήπεδο, είτε να στηθείς μπροστά σε μία οθόνη ή σε ένα ραδιοφωνάκι. Αυτά δεν είναι δύσκολα. Όμως, χρειάζεται πρώτα να προσαρμοστείς στη νέα πραγματικότητα. Που μιλάει, κραυγάζει για την ακρίβεια: μέσα Απρίλη και η ΑΕΚ ΔΕΝ διεκδικεί κανένα τίτλο… Πολλοί Ενωσίτες το έκαναν το βήμα της προσωπικής ενδοσκόπησης και προσαρμογής… Και πορεύονται έχοντας συμβιβαστεί με αυτό το δεδομένο. Βάζω και τον εαυτό μου σε αυτή την κατηγορία. Ο νους μου είναι στη νέα σεζόν, κατά βάση…
Από εδώ και πέρα, χρειάζεται να αναλάβει δράση ο κ. Ηλιόπουλος. Να ξεκαθαρίσει μέσα του τι θέλει να κάνει. Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της νέας ΑΕΚ. Γιατί πλέον δεν τη διαχειρίζεται, όπως έκανε φέτος. Πλέον τη δημιουργεί, τη χτίζει, και (θα) χρεώνεται τις συνέπειες (αποκλειστικά) ο ίδιος. Τώρα πρέπει να διαλέξει στόχους, πλάνο, ανθρώπους και τεχνοτροπίες. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Και δεν είναι η ΑΕΚ της όποιας αύρας του καλοκαιριού του 2024, αλλά η ΑΕΚ των πολλαπλών επιδράσεων της φετινής αποτυχίας. Εύχομαι πραγματικά στον άνθρωπο να τα καταφέρει… Γιατί πιθανή επιτυχία του κ. Ηλιόπουλου σημαίνει επιτυχία της ΑΕΚ. Και αυτό είναι που θέλουν οι φίλοι της ομάδας… Ελπίζω όλοι…
Πάσχα του 2025, λοιπόν. Και η ΑΕΚ χρειάζεται ξανά τη λυτρωτική αύρα του πνεύματος του Ιησού. Ζητείται και απαιτείται νέος κύκλος… Ένας δεύτερος κύκλος πάνω στον καμβά της νέας εποχής που ξεκίνησε το 2022. Ευτυχώς, η νέα προσπάθεια ξεκινάει από καλύτερη αφετηρία. Χρειάζεται, όμως, ευστοχία. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως θα πετύχει το νέο πλάνο. Αυτά η πράξη θα τα δείξει…
ΥΓ. Μέχρι να τελειώσει η σεζόν η ομάδα χρειάζεται τον εσωτερικό αυτοσεβασμό του κάθε παίκτη. Που πλέον πρέπει να φροντίζει να διατηρήσει την ουσιαστική χρησιμότητά του στην ομάδα, γιατί μετά το φετινό αναθεωρούνται πολλά… Υπό την έννοια, πως πρέπει να αποδείξει ο καθένας πρωτίστως στον εαυτό του πως είναι σε θέση παρά τις όποιες γενικές αντιξοότητες να σεβαστεί τη φανέλα που φοράει και τον κόσμο που λατρεύει αυτό το έμβλημα και αυτό το σύλλογο… Αυτά είναι στοιχεία που αν επιδειχθούν θα εκτιμηθούν. Γιατί στα δύσκολα δείχνει ο καθένας αν μπορεί να χτίσει κάτι το αποδοτικό…
