Μία ευχάριστη διαφυγή
Κάποιες φορές τα πράγματα είναι απλά. Αποδείχτηκε περίτρανα στο παρκέ και πιστοποιήθηκε και από το κλίμα στις κερκίδες κάτι το συγκεκριμένο: το μπάσκετ της ΑΕΚ δεν έχει απλά σφυγμό. Είναι εδώ και διεκδικεί το δικό του αυξημένο μερίδιο στην επικαιρότητα. Όπως ταιριάζει στην ΑΕΚ, όπως θέλει ο κόσμος της, όπως χρειάζεται το ίδιο το ελληνικό διασυλλογικό μπάσκετ.
Θα πει κανείς, σιγά ρε παιδιά. Η ομάδα έχει προκριθεί πολλάκις στους 8 του FIBA Champions League, έχει παίξει σε τελικούς, έχει πάρει το τρόπαιο, είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα στη σχετικά βραχύβια ιστορία του συγκεκριμένου θεσμού, πώς κάνετε έτσι για μία τέτοια πρόκριση; Σίγουρα ισχύουν αυτά, αλλά το βράδυ της Τρίτης στα Λιόσια ήταν μία γιορτή. Για την ακρίβεια, εξελίχθηκε σε μία γιορτή. Που έλειπε από τον κόσμο που παρακολουθεί στενά το μπασκετικό τμήμα, που ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ έχει ρίξει τον κόσμο σε ένα είδος οδυνηρής εσωστρεφούς αναζήτησης. Ήταν μία ευχάριστη διαφυγή. Που την είχε ανάγκη πολύ ο κόσμος της ομάδας…
Το ματς κρίθηκε στη διάθεση των παικτών της Ένωσης, ειδικά στην άμυνα. Σε μία εβδομάδα που υπήρχαν αρκετά ιατρικά προβλήματα στο έμψυχο υλικό. Αυτή τη διάθεση που συνδυάστηκε με την πίστη στις δυνατότητές τους, όταν ο αγώνας με τους Γερμανούς στράβωσε και στην εσωτερική τους απόφαση να εξαντλήσουν τα όποια αποθέματα ψυχής διέθεταν… Αλλά, και στη στήριξη από τον κόσμο που μετέτρεψε το κλειστό σε καμίνι. Για κάθε κλέψιμο παίκτη της ΑΕΚ στη μπάλα, βοηθούσε και το αόρατο χέρι της «κιτρινόμαυρης» εξέδρας. Δίχως καμία υπερβολή…
Και από εδώ και πέρα; Γιατί πλέον μπήκαμε στο χρονικό διάστημα που θα κριθούν τα πάντα σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. H ομάδα του πολύπειρου Ντράγκαν Σάκοτα δείχνει πως σε μία κρίσιμη καμπή της σεζόν είναι σε θέση να είναι στο μέτρο που αναλογεί δυνατή. Και αυτό το συμπέρασμα ενισχύεται και από το γεγονός πως έχει εδραιωθεί στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος. Αυτή η θέση μπορεί να μη σημαίνει τίποτα, ούτε καν έξοδο στην Euroleague ή στο Eurocup…, είναι όμως με δεδομένα τα μπάτζετ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού το αυτονόητο για την ΑΕΚ. Αυτή είναι βασική προϋπόθεση, αλλά και ξεκάθαρο πειστήριο, πως η ΑΕΚ εμφανίζεται κινούμενη στα λογικά πλαίσια που ορίζει η σημειολογία της στο ελληνικό μπάσκετ που κάθε άλλο μικρή είναι, και που δεν ταιριάζει με το να βολοδέρνει κάτω από την πέμπτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Αλλά, ας είναι… Έχουμε πει και έχουμε εμπεδώσει συνάμα πως κάθε απόπειρα για ανέβασμα του επιπέδου προϋποθέτει την κατάκτηση της προηγούμενης πίστας… Η Ένωση εν έτει 2025 εκεί βρίσκεται κατά την προσωπική μου άποψη και την καταθέτω…
Αυτό που πρέπει κάθε Ενωσίτης να εύχεται για τους λίγους μήνες που απέμειναν μέχρι την ολοκλήρωση της φετινής σεζόν είναι να υπάρξουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα: σωματική και ψυχική υγεία, νοητική καθαρότητα, μπασκετική ικανότητα, καλό διάβασμα των αντιπάλων, κίνητρα και εντατική προσπάθεια (κάποιες φορές ίσως και λίγο πριν τα όρια της εξάντλησης..). Και στο τέλος, ταμείο… Σε κάθε περίπτωση, βραδιές όπως αυτή με τη Βίρτσμπουργκ δίνουν ώθηση, και πείθουν την ίδια την ομάδα πως αξίζει να το προσπαθήσει και όπου βγει… Βραδιές όπως αυτή φέρανε πιο κοντά στο 2025 το διάστημα 2017-2020… Ξέρουν οι περισσότεροι, και ειδικά οι άνθρωποι της ομάδας που τόσα χρόνια διαρκούς συμμετοχής έχουν εντρυφήσει πολύ καλά στη συγκεκριμένη ευρωπαϊκή διοργάνωση και στις ιδιαιτερότητές της, πως το είδος της (παθιασμένης) εμφάνισης της Τρίτης δεν εξασφαλίζει επικράτηση σε αγώνες ποιοτικά πιο απαιτητικούς, όπως οι επόμενοι που θα δώσει η ΑΕΚ στο FIBA Champions League. Είναι, όμως, η βάση για να έχει η ομάδα σοβαρότητα και συνοχή…
