«Χορεύω ξυπόλητη στα αγκάθια, γιατί μου αρέσει να πονώ και να με βλέπουν»…
Κατευθείαν στο ψητό. Το σοκαριστικό με αυτό το 6-0 είναι πως ήρθε σε μία εποχή που η ΑΕΚ γενικώς σαν κλαμπ είναι καλά, ενώ και σε αγωνιστικό επίπεδο άφηνε τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά θετικές εντυπώσεις. Δεν ήρθε απέναντι σε μία παραπαίουσα ΑΕΚ, με κάποια διοίκηση αχυρανθρώπων ή σε ένα διαλυμένο και της πλάκας ρόστερ…
Εδώ, λοιπόν, ο καθένας πρέπει να ξεκαθαρίσει μέσα του το πώς θα διαχειριστεί την περίσταση. Ακόμα κι εγώ που κάθομαι τώρα να γράψω αυτό το κείμενο. Άνετα θα μπορούσα να μη γράψω. Αλλά πιστεύω πως στα πολύ δύσκολα όχι μόνο δεν πρέπει να κρυβόμαστε, αλλά τότε είναι που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε κάποια αυτοθεραπεία… Και το γράψιμο έχει και μία τέτοια χροιά. Προχωράμε…
Αλήθεια, μετά από τέτοιο κάζο για ποιο λόγο να γράψεις; Για να αποδώσεις ευθύνες; Για να αναγνωρίσεις την ανωτερότητα του αντιπάλου; Για να μιλήσεις για τη συνέχεια; Για να ψάξεις να βρεις τα αίτια; Για να κάνεις την οδύνη μικρότερη; Για να θέσεις ατζέντες που θα κάνουν πιο εύπεπτο ακόμα και το πιο αχώνευτο; Για να ξεσπάσεις; Πιθανοί λόγοι υπάρχουν πολλοί. Η ουσία είναι για μένα μία: να καταλάβεις γιατί έγινε αυτό που έγινε και πώς μπορείς να το αποτρέψεις από εδώ και πέρα. Για την ακρίβεια, όχι εμείς, αλλά το πώς θα μπορέσει να το αποτρέψει η ίδια η ομάδα, γιατί την εξάρα δεν τη φάγαμε εμείς αλλά όσοι έπαιξαν στο ματς… Είναι σίγουρο πως ο κόσμος ενοχλήθηκε περισσότερο και ειδικά σε ένα timing που δεν το περίμενε κανένας…
Μα, αλήθεια, μπορεί η ΑΕΚ; Μετά το σοκ της Τετάρτης πώς θα αντιμετωπίζουν οι παίκτες της Ένωσης το συγκεκριμένο αντίπαλο; Καλό ερώτημα. Για να σχηματίσεις την απάντηση χρειάζεσαι κυρίως ένα πράγμα: να καταλάβεις τα αίτια. Και αυτά σωστά τα επεσήμαναν πολλοί αθλητικογράφοι μετά το ματς, αλλά και πάρα πολλοί συν Ενωσίτες. Η ΑΕΚ έπαιξε με το λάθος τρόπο απέναντι στο λάθος αντίπαλο. Και συνετρίβη γιατί δεν άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού της, παρότι έβλεπαν όλοι πως οδηγούσε με κάτι παραπάνω από μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Στο συγκεκριμένο κάζο οι ευθύνες είναι στο ειδικό, δηλαδή στον τρόπο παιχνιδιού που διάλεξε ο Ματίας Αλμέιδα, και όχι στο γενικό (έμψυχο υλικό, προπονητής, ενδεκάδα, διοίκηση κοκ). Ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, αλλά και κάμποσες άλλες ομάδες της φετινής Σούπερ Λιγκ 1, για την ακρίβεια σχεδόν όλες…, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να υποστούν τέτοιο κάζο όπως αυτό που βίωσε στο Φάληρο η ΑΕΚ. Γιατί πολύ απλά έχουν ένστικτο αυτοσυντήρησης, ενώ η ΑΕΚ ένστικτο του στυλ «χορεύω ξυπόλητη στα αγκάθια, γιατί μου αρέσει να πονώ και να με βλέπουν»… Ο Μεντιλίμπαρ ξέρει πραγματικά την ΑΕΚ απέξω και ανακατωτά, ο Αλμέιδα θαρρώ πως ξέρει τον Ολυμπιακό, αλλά δεν τον νοιάζει να παρουσιάσει μία ΑΕΚ που να αρμόζει στο φετινό Ολυμπιακό… Αυτή του η εμμονή πληρώθηκε πολύ ακριβά, και πρέπει να το πάρει αλλιώς άμεσα…
Θα αλλάξει πλάνα ο Αλμέιδα; Θα λειτουργήσει ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης στους ίδιους τους παίκτες; Φοβάμαι πως αν οι παίκτες το κάνουν από μόνοι τους θα μπερδευτεί πολύ το πράγμα και δεν θα γίνει τίποτα καλά, ούτε αυτή η αυτοσυγκράτηση, ούτε το όποιο πλάνο του προπονητή. Πρέπει να το αλλάξουν όλοι μαζί, συντονισμένα, οργανωμένα και με πείσμα που να φανερώνει ποδοσφαιρική κατανόηση… Εγώ δεν μπορώ να ξέρω αν θα το κάνουν, ακόμα και αν έχω πειστεί πως είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο με όρους επιβίωσης της αξιοσύνης του κλαμπ… Είδα μία ΑΕΚ μέχρι το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης να προσπαθεί να κάνει τα ίδια λες και ένα είδος «αυτοσεβασμού» ήταν περισσότερο σημαντικό από το δείκτη του σκορ. Λάθος, μεγάλο λάθος. Άμεση συνέπεια; Να χαίρονται δικαιολογημένα οι φίλοι του Ολυμπιακού και να βυθίζονται ακόμα περισσότερο στην απογοήτευση οι φίλοι της ΑΕΚ γιατί το 6-0 έδωσε την αφορμή σε συγκεκριμένους ανθρώπους να λοιδωρήσουν την ΑΕΚ… Αυτό είναι το βασικότερο για το οποίο επιβάλλεται μία σχετικά σύντομη εξιλέωση…
