Ο Θεός της μπάλας ήθελε εμάς
Ο Στήβεν Αβραμίδης με τη δική του ξεχωριστή και καυστική γραφή στο dailytripes σε συνεργασία με το AEK24HOURS αναφέρεται στη χθεσινή πρόκριση της ΑΕΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος.
Μπορεί ο Ηλιόπουλος να συνόδευσε την ομάδα, όμως δεν συνέβη το ίδιο και με τους παλαίμαχους, που παίζανε μπροστά. Κι αν ο Λαμέλα πεις ότι είναι πολυθεσίτης, τι να πεις για τον Μαρσιάλ; Τον είδαμε πουθενά; Έκανε τίποτα στον χώρο ή σε ατομική προσπάθεια ; Και πάλι καλά που το var δεν φωνάζει για κίτρινη κάρτα. Κάπως έτσι έμεινε στο γήπεδο, ο χειρότερος όλων.
Σε μια ΑΕΚ που ξεκίνησε καλά αλλά όσο πέρναγε η ώρα, έδινε το κέντρο και τα μέτρα μέσα στο γήπεδο στον αντίπαλο. Και μιλάω για την αμυντική οργάνωση. Διότι επιθετικά δεν υπήρχε τίποτα από την τριάδα. Οπότε λογικά είχαμε καλύτερο όλων τον Μουκουντί και φυσικά τον Γιόνσον που έτρεχε για δύο. Χωρίς να θέλω να πω κάτι για τον Περέιρα, που προσπάθησε κι αυτός στον αόρατο ρόλο που του είχε ανατεθεί.
Χονδρικά η ομάδα ήταν της πλάκας κι έψαχνα να βρω κάποια τελική ( δεν ασχολούμαι με την στατιστική ). Παίζοντας απέναντι σε αντίπαλο, που δεν ήταν τίποτα το τρομερό ή εξεζητημένο. Ένα νορμάλ ποδόσφαιρο έπαιζε και μάλιστα με μπόλικα λάθη στην ανάπτυξη του. Φυσικά δεν μπορώ να πω ότι η ΑΕΚ κινδύνεψε στη σούπα του πρώτου ημιχρόνιου, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι είδαμε μια καλή επιθετική προσπάθεια ή κάποια στοιχεία της παλιάς ΑΕΚ. Αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι ότι έπαιζε ο Μουκουντί με τον Γιόνσον κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Στη συνέχεια σε αυτούς προστέθηκαν κι ο Μπρινιόλι καθώς και ο Χατζησαφί. Άντε να πούμε και τον πολύ τρεχαλητό και φιλότιμο Πινέδα. Τίποτα όμως το σπουδαίο. Μια ΑΕΚ κακή, νωθρή κι αδιάβαστη, που έψαχνες να βρεις πώς ακριβώς θέλει να πάρει την πρόκριση. Λέω πρόκριση διότι για νίκη, μόνο τυχαία. Κάτι που παραλίγο να γίνει στο δεύτερο μέρος με το δοκάρι του Πινέδα, χωρίς να μπορώ να ισχυριστώ ότι θα ήταν ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Όχι ότι ο ΠΑΟΚ ήταν καταιγιστικός, όμως ρε παιδί μου ήταν πιο ορθολογικός μέσα στο γήπεδο.
Μην λέμε πολλά, από ένα σημείο και μετά ο αντίπαλος κουράστηκε και βρήκε την ευκαιρία η ομάδα μας να ισορροπήσει το παιχνίδι χωρίς όμως να ψάχνει το γκολ αλλά πιο πολύ να κρατήσει το μηδέν πίσω. Και μπορώ να πω ότι θα το έπαιρνε αλλά ήρθε ένα γκολ σε νεκρό σημείο, που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Φυσικά ο κύριος λόγος που πήγαμε στην παράταση ήταν ο αποσυντονισμός που επέφερε στην ομάδα ο Αλμέιδα. Που του πήρε μπόλικο χρόνο να καταλάβει ότι έπρεπε να βγει ο Μαρσιάλ κι ο Λαμέλα κι ότι φυσικά η ομάδα χρειαζόταν νέο πνευμόνι στο κέντρο, δηλαδή τον Σιμάνσκι, κι όχι να σκάσει και σήμερα τον Πινέδα.
Φαντάσου τώρα να κυνηγάς αποτέλεσμα για την πρόκριση και να έχεις μέσα τον Πιερό, τον Μάνταλο και τον Γκατσίνοβιτς. Ίσα που τρελαίνεσαι, ειδικά αν είσαι Ηλιόπουλος. Κι όμως μέσα σε αυτή την παρακμή, μέσα σε μαζικές άμυνες και μέσα σε φάση που ήταν αδύνατον να κρατηθεί η μπάλα, είχε γίνει κι ένα σωστό : Είχε βγει αυτή η μισοριξιά που λέγεται Ρότα, κι είχε μπει ο Οντουμπάτζο. Που έμελλε να ισοφαρίσει. Και να περάσει στους διακριθέντες σαν έξτρα αλλαγή στην παράταση. Οι δημοσιογραφάρες θα μιλήσουν για σχεδιασμό. Εγώ θα μιλήσω ότι τράβηξε ο ψυχάκιας στο 30 κι έβγαλε 31.
Και να περνάς τραγικές στιγμές στην οθόνη μπροστά. Διότι έβλεπες την ανικανότητα του ΠΑΟΚ, αλλά έβλεπες και την νωχελικότητα της ΑΕΚ και την αδυναμία της να κατέβει το γήπεδο, όπως κι έβλεπες την επιθετική νοοτροπία μας να έχει γίνει γαρύφαλλο σε μπουζουκτζήδικο. Μιλάμε για άκρως τραγικό παιχνίδι μας, που όμως ο Θεός της μπάλας ήθελε εμάς κι όχι τους κλεφτοκοτάδες, τους Κούγιες και τους λαθροτσιγαράδες. Δεν πανηγυρίζω, όμως μπορώ να πω ότι η ΑΕΚ δίκαια προκρίθηκε λόγω του πρώτου αγώνα, που δεν πήραμε το σκορ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟΝΣΟΝ. ΣΤΟΝ ΜΟΥΚΟΥΝΤΙ. ΣΤΟΝ ΜΠΡΙΝΙΟΛΙ. ΣΤΟΝ ΧΑΤΖΗΣΑΦΙ.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΟΝΤΟΥΜΠΑΤΖΟ. ΗΤΑΝ ΓΚΟΛΑΡΑ.
Υγ. Ηλιόπουλε δεν υπάρχει πρόβλημα. Δίνε εισιτήρια στους ηλίθιους και μετά βγάζε διαρκείας στην παρέα σου.
