Δύο ενέργειες κλάσης, μία πολύτιμη νίκη, μπόλικη περίσκεψη
Mετά από όλα τα άλλα που απασχόλησαν το νου όλων των Ενωσιτών για πολλές συνεχόμενες μέρες, το περασμένο Σάββατο επανήλθε το ποδόσφαιρο στο επίκεντρο. Αγώνας, και μάλιστα στην Νέα Φιλαδέλφεια (χωρίς το πάντα απεχθές «κεκλεισμένων των θυρών»), και ευκαιρία να δουν όλοι την μπάλα να κυλάει πάνω στο γρασίδι από ποδοσφαιριστές που φορούσαν τα κιτρινόμαυρα. Αυτά από μόνα τους αποτελούν εκδοχές της πιο αγαπημένης συνήθειας όλων των ΑΕΚτζήδων, οπότε η ίδια η μπάλα ήταν σε θέση να αλλάξει τις διαθέσεις του κόσμου…
Τι είδαμε με τον Παναιτωλικό; Πρώτα από όλα, είδαμε έναν αντίπαλο οργανωμένο, αποφασισμένο να τηρήσει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί. Υπάρχει διαφορά στο μπαίνω απλά για να προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο δυνατό και στο παίζω για να πάρω αποτέλεσμα. Ο φετινός Παναιτωλικός μάλλον ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Με το δικό του τρόπο, με τη δική του δυναμική, γιατί εντάξει ο Παναιτωλικός είναι, αλλά τουλάχιστον σέβεται τον εαυτό του και έχει απαιτήσεις… Έργο προπονητή όλα αυτά, κατά πάσα πιθανότητα. Για αυτό και η Ένωση δυσκολεύτηκε πολύ στο πρώτο ημίχρονο, για αυτό κινδύνεψε στο τέλος να σημειώσει μία ακόμα γκέλα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν κάτι το συγκυριακό, αλλά αποτέλεσμα της νοοτροπίας του αντιπάλου. Του ίδιου αντιπάλου που στα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου υποχρέωσε τον Ολυμπιακό σε λευκή ισοπαλία στο Φάληρο, του ίδιου αντιπάλου που υποχρέωσε στις αρχές Γενάρη του 2025 το VAR και τον διαιτητή Σιδηρόπουλο να αναλάβουν δράση για τους δικούς τους λόγους στο Αγρίνιο στο ματς του δεύτερου γύρου…
Η ΑΕΚ στο ημίχρονο συνειδητοποίησε πως έτσι όπως έπαιζε, και ατομικά, και συλλογικά, «δουλειά δεν μπορούσε να γίνει». Αυξήθηκαν κάπως οι εντάσεις, οι κινήσεις δίχως μπάλα, και οι προσπάθειες για γρηγορότερη και πιο έξυπνη μετάβαση της μπάλας. Πρακτικά η διάθεση έγινε εντονότερη, όχι η ποιοτική σύσταση της ομάδας… Τελικά χρειάστηκε η ατομική καλλιτεχνία του Μαρσιάλ και η ποδοσφαιρική δημιουργικότητα του Πινέδα. Δύο ποδοσφαιριστών που αναμφίβολα ανήκουν στους καλύτερους που έχουν φορέσει διαχρονικά τη φανέλα της ομάδας μας. Δύο ενέργειες κλάσης, μία πολύτιμη νίκη, μπόλικη περίσκεψη… Από εκεί και πέρα, όταν νικάς, κρατάς τον τρόπο που σε οδήγησε στη νίκη και επιζητάς να επαναληφθεί, αφού όμως βελτιώσεις τα όποια άσχημά σου. Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Εξακολουθώ να πιστεύω το ίδιο. Φέτος καμία μεγάλη ομάδα δεν μπορεί να θεωρήσει καμία νίκη αυτονόητη, ενώ το να πιστεύεις πως μπορείς να πετύχεις περιπάτους με άνετα σκορ αποτελεί μία πολύ επίφοβη και επισφαλή σκέψη που πιθανώς να σε ρίξει σε παγίδες…
Άρα, τι μένει; Προσπαθεί ένας προπονητής να περιορίσει τα δικά του λάθη, να επεμβαίνει όσο πιο εύστοχα γίνεται κατά τη διάρκεια των αγώνων, να λέει τα σωστά λόγια πριν τα ματς, να επιχειρεί να αποκωδικοποιεί τον κάθε αντίπαλο ξεχωριστά, και να ευελπιστεί πως πάνω στο γρασίδι οι παίκτες του θα κάνουν όσο καλύτερα μπορούν αυτά που πρέπει… Είναι δύσκολο για όλους τους λεγόμενους μεγάλους να νικάνε φέτος, καμία ομάδα δεν έχει το κάτι παραπάνω για να τη χρίζεις άτρωτο φαβορί. Όλοι οι διεκδικητές του τίτλου έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, και παίζουν ευχόμενοι τα πρώτα να αρκούν για να γέρνει κάθε φορά η πλάστιγγα υπέρ τους… Έτσι όπως πάει μέχρι τώρα το πράγμα, δεν ξέρω να μπορεί να αλλάξει αυτό τους επόμενους μήνες…, όποιος το πάρει το πρωτάθλημα θα το πάρει γιατί έκανε λιγότερα λάθη, και όχι γιατί επιβλήθηκε με την ανωτερότητά του… Αυτή είναι η γνώμη μου… Αν διαπιστώσω κάτι άλλο, θα το πω…
Ο πρωτοπόρος Ολυμπιακός έχει καλά στοιχεία, αλλά δεν του πιάνουν όλα πάντα, έχει αδυναμίες και πολλές ομάδες ήδη μπόρεσαν να τις ξεσκεπάσουν και να του πάρουν αποτέλεσμα. Tην Κυριακή π.χ. ο Παναθηναϊκός έχασε μία πολύ καλή ευκαιρία να αλλάξει το στάτους στην κορυφή, γιατί ο ίδιος δεν παρουσίασε ικανοποιητική παραγωγική δεινότητα, ώστε να εκμεταλλευτεί τον παραπάνω παίκτη. Έτσι θα πάει ως το τέλος, αφού οι ομάδες έμαθαν πια να ζουν με τα καλά και τα άσχημά τους, και δουλεύουν να αλλάξουν ό,τι μπορούν, ξέροντας όμως πως θα κάνουν ταμείο κάθε αγωνιστική πάνω στη βάση αυτής της ιδιαιτερότητας…
ΥΓ. Το ποδόσφαιρο και οι κρίσεις για τα ατομικά δρώμενα είναι κάποιες φορές ένα άτιμο πράγμα…. Που μας εκθέτει όλους. Το τελευταίο διάστημα ο Στρακόσια έχει ακούσει πολλά. Τα περισσότερα δικαίως. Ήρθε, όμως, ο ίδιος το Σάββατο να πραγματοποιήσει κάποιες επεμβάσεις κρίσιμες και να προσφέρει στην ομάδα τα μέγιστα για την κατάκτηση της πολύτιμης νίκης. Μπορεί να αρχίσουμε να τον εξυμνούμε και αυτός να μας διαψεύσει σε κάποιο ματς… Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς ή ευτυχώς. Κάθε επιλογή συνιστά ένα ρίσκο. Όταν ξεπερνιούνται κάποια όρια, τότε δεν έχεις επιλογή, αλλά αν τα δρώμενα κινούνται μέσα σε ταλαντευόμενα όρια οι επιλογές είναι πιο δύσκολες…
