Σημαντική η στήριξη στον Αλμέιδα, βαρόμετρο το ματς της Τρίτης

Ο Στήβεν Αβραμίδης γράφει με την ιδιαίτερη πένα του στο dailytripes σε συνεργασία με το AEK24HOURS για την τεσσάρα της ΑΕΚ στον Άρη, τη στήριξη του κόσμου στον Αλμέιδα αλλά και το ματς – βαρόμετρο της Τρίτης στη Θεσσαλονίκη.

Με δεμένες τις ζώνες φτάσαμε στο γήπεδο. Γύρω στις 6 το απόγευμα είχε χτυπήσει το 112 και μας έλεγε να αποφύγουμε τις μετακινήσεις. Ήταν ποτέ δυνατόν; Να ασχοληθούμε με τις μαλακίες του Μητσοτάκη; Δηλαδή οι περίπου 25 χιλιάδες που πήγαμε στο γήπεδο. Γιατί είχαμε τις ζώνες δεμένες; Μα γι’ αυτό που θα βλέπαμε ξέροντας ότι ο Ηλιόπουλος ήταν στην Βραζιλία. Ξέραμε τι θα βλέπαμε;

Δεν ξέραμε αλλά τώρα ξέρουμε. Αυτό που είδαμε στο πρώτο γκολ. Όλοι οι παίκτες πήγαν κι αγκάλιασαν τον Αλμέιδα. Το όνομα του είχε περάσει στα ψιλά, όταν αναφωνούνταν οι συνθέσεις των ομάδων. Δεν πέρασε στα ψιλά όμως στο πρώτο γκολ, ούτε και στα συνθήματα τα γηπεδικά. Νομίζω ήταν το πιο σημαντικό που είδαμε εκτός φυσικά από τα αγωνιστικά.

Που είδαμε μια σωστή ενδεκάδα. Δηλαδή σωστό κέντρο. Σιμάνσκι, Λιούμπισιτς και Πινέδα – οι δυο τελευταίοι εναλλάσσονταν στο 6 και στο 8 – που ήταν και οι κορυφαίοι του αγώνα κι έκοψαν τον Άρη στη μέση. Πολύ κοντά τους ο άριστος Μουκουντί και ο καλός Βίντα στο δεύτερο μέρος. Άμα λοιπόν ξεκινάς με την ρήση ” δείξε μου τα χαφ σου να σου πω τι ομάδα έχεις “, είσαι σε καλό δρόμο κι αρχίζουν και φαίνονται και παίκτες που δεν τους πιάνει το μάτι σου.

Αυτό ακριβώς είχε η ΑΕΚ, μαζί με φιλότιμο και διάθεση να τρέξει. Να τρέξει είτε πρεσάροντας μπροστά, είτε στα 2/3 του γηπέδου που έχει αποφασίσει φέτος ο ψυχάκιας. Ήταν πολλή καλή η ομάδα, κυρίως στην διάθεση της αυταπάρνησης και του τρεξίματος. Της αλληλοκάλυψης και της ορθολογικότητας. Δεν μπορώ να πω ότι έβγαλε μάτια, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να το περιμένω αυτό. Το σοκ στο τηγάνι δεν είναι κι εύκολο να το ξεπεράσεις. Ειδικά άμα ξέρεις ότι είναι προϊόν δικής σου ανυπαρξίας.

Οπότε όλοι εμφανίστηκαν πολύ προσεκτικοί στο κράτημα των θέσεων τους αλλά και στην συμπεριφορά τους απέναντι στον κόσμο. Γίνανε τακτικές επιθέσεις αλλά κι αντεπιθέσεις, είτε με build up, είτε με μακρινές μπαλιές. Και σίγουρα δεν είδαμε κάποια αστάθεια στην αμυντική λειτουργία, ούτε και κάποια ιδιαίτερη απειλή στην εστία μας. Ίσως και να κρατήθηκε κι ο Άρης εν όψει Τρίτης, αλλά σίγουρα δεν ήρθε και δεν ήθελε να φύγει με τεσσάρα.

Ήταν μια ΑΕΚ γεμάτη και κατά διαστήματα χορταστική. Σε ποδοσφαιρική λογική αναφέρομαι. Τύπου, τρέχω πιο πολύ, βγαίνω πρώτος στη μπάλα, οργανώνομαι όταν την χάνω, κι εκτελώ όταν θεωρώ ότι έχω κάποια πιθανότητα. Κι είναι αλήθεια ότι δεν αγχωθήκαμε σε κανένα σημείο του αγώνα, ενώ είδαμε μια νίκη πραγματικά χτισμένη : Πλήρης εκμετάλλευση των λαθών του αντιπάλου, στα μισά εκ των οποίων είχαμε συμμετοχή λόγω της διάθεσης. Κι ας είχαμε και εξτρέμ που δεν κάλυπταν αμυντικά τα μπακ μας, κι ας είχαμε και τον Φερνάντες λιποβαρή.

Και κοίτα να δεις την παράδοση που δεν λέει να αλλάξει : Η ΑΕΚ πάντα παίζει καλά όταν βρέχει. Και που κάνει χαρούμενους όλους εμάς μετά από μια ακατανόητη συντριβή, που όπως και να το κάνεις, μας θυμίζει το container που πιάστηκε στην Κορινθία για να περάσουν δέκα από τον Αστακό. Επαγγελματικό ποδόσφαιρο βλέπουμε, το στοίχημα είναι πολύ μέσα, κι οι εφοπλιστές είναι μια κάστα ανθρώπων, που γνωρίζονται πολύ καλά.

Φυσικά το βαρόμετρο είναι την Τρίτη και βέβαια το τέλος Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε όμως έχουμε δικαίωμα στην χαρά και στην ελπίδα. Αυτά που έχουμε πει, δεν τα διαγράφουμε. Ούτε θα μακιγιάρουμε τις καταστάσεις, κι ειδικά βλέποντας και τυφλωμένους οπαδούς να αναρωτιούνται γιατί δεν είδε ο Αλμέιδα στο διάλειμμα του τηγανιού. Τι ακριβώς συνέβη;

Υγ1. Το συμβόλαιο είναι μέχρι το 2028, αλλά μόνο για ένα χρόνο θα πάρει αποζημίωση. Κοινώς μέχρι 1,5 μύριο.

Υγ2. Σοβαρότατο πρόβλημα υπάρχει με τον Ελίασον, που φεύγει και μάλιστα σαν ελεύθερος. Μοναδική ρήτρα είναι να μην πάει σε άλλη ελληνική ομάδα για τετραετία.