Έχει ξεκινήσει καλά
Το 2024 έγραψε τη δική του ιστορία στα ανθρώπινα, και αποχωρεί σιγά σιγά από το πάλκο (όπως είθισται με κάθε έτος τέτοιες μέρες)… Για την ΑΕΚ αυτό το έτος δεν ήταν όποιο και όποιο, αλλά εκείνο στο οποίο συμπλήρωσε 100 χρόνια ιστορίας. Το γιορτάσαμε, το τιμήσαμε, το βιώσαμε (αφού είμαστε οι τυχερές γενιές που έχουμε ενεργό συμμετοχή με τα ενωσίτικα δρώμενα στο πέρασμα στη δεύτερη εκατονταετία) και ξεκινάμε για το 100 συν 1…
Σίγουρα θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα πράγματα σε αυτό το ξεχωριστό έτος, από όλα τα τμήματα της ΑΕΚ. Καταφέραμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων; Κατά τη γνώμη μου και ναι και όχι. Κάπου τα καταφέραμε, κάπου όχι… Ας είναι. Το ζήτημα είναι σα σύλλογος να έχουμε στο νου μας να αποκτήσουμε το συντομότερο δυνατό μία δυναμική, που θα αφορά σε όσο το δυνατόν περισσότερα αθλήματα. Τα οποία αντίστοιχα τμήματα θα πρωταγωνιστούν, στο μέτρο του εφικτού…, γιατί εδώ μιλάμε για την ΑΕΚ και όχι για κάποιο άλλο σύλλογο… Αν αυτές οι βάσεις μπουν στο 100 συν 2 ή στο 100 συν 4, δεν έχει τόσο σημασία. Αρκεί να γίνει αυτό…
Πάμε λίγο στο ποδόσφαιρο. Πέρυσι, τέτοιες μέρες, η ΑΕΚ μπήκε στο 2024 ως νταμπλούχος Ελλάδας και βγαίνει από αυτό ως ουσιαστική διεκδικήτρια και των δύο εγχώριων τίτλων (αλλά και με μία επώδυνη ευρωπαϊκή απουσία, που γίνεται χειρότερη γιατί συγκρινόμαστε και με τους άλλους τρεις που συνεχίζουν στην Ευρώπη). Μόνο που όλους αυτούς τους μήνες τα πράγματα που μας απογοήτευσαν στο αγωνιστικό κομμάτι ήταν πολλά. Και σίγουρα περισσότερα από όσο αρμόζει σε ένα σύλλογο με τέτοιο γήπεδο, τέτοιες διοικήσεις (ο πληθυντικός δεν είναι λάθος, όπως θα δούμε παρακάτω…), με γεμάτα ταμεία, με τέτοιο κόσμο και τέτοιο έμψυχο υλικό. Τέλος πάντων, ας ελπίσουμε στο 2025 η ΑΕΚ να μπορέσει να πραγματώσει ένα σταθερό πλάνο που θα το υπηρετεί με συνέπεια και με διαρκή βελτίωση στους αγώνες που θα δίνει… Αλλά, για όλα αυτά μιλάμε και γράφουμε εδώ και μήνες. Κρατάμε πως το 2024 το αγωνιστικό τμήμα έμεινε πιο πίσω από τη γενική σημειολογία του συλλόγου στη συγκεκριμένη εποχιακή συγκυρία, σε αντίθεση με το 2023…
Σε αυτό εδώ το κείμενο θα καταπιαστούμε κατά βάση με μία ιστορική και ιδιαίτερη εξέλιξη που έλαβε χώρα τον Ιούνιο. Γιατί η αποχώρηση του Δημήτρη Μελισσανίδη από τα διοικητικά πράγματα της αγαπημένης του ΑΕΚ δεν είναι μία απλή αλλαγή σκυτάλης. Φυσικά, πια, η επικαιρότητα βάζει τους δικούς της όρους και στα μυαλά όλων υπάρχει ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος και τα δικά του πεπραγμένα. Αλλά, στο «παγωμένο» και απομακρυσμένο από τον Ιούνιο τώρα, μπορεί να δει ο καθένας σε ποια θέση έχει τοποθετήσει τον Τίγρη μέσα στη συνείδησή του. Το σίγουρο είναι πως στην ιστορία της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ το κεφάλαιο Μελισσανίδης είναι ένα από τα σημαντικότερα. Το περασμένο καλοκαίρι κάναμε όλοι τις σχετικές αποτιμήσεις, τα ανάλογα αφιερώματα και εκφράσαμε την ευγνωμοσύνη μας για όσα πρόσφερε στην Ένωση ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Μια ισχυρή προσωπικότητα, που όπως όλες οι ανάλογες, μπορεί να συγκεντρώσει (δίπλα στα πολλά καλά) και μπόλικη κριτική, διαφωνίες για επιλογές, καταγραφή λαθών, κοκ. Αλλά, δίπλα σε όλα αυτά υπάρχει η ουσία: από εδώ και πέρα, στο άκουσμα της λέξης Μελισσανίδης η λέξη ΑΕΚ θα δηλώνει παντοτινό και αυτοδίκαιο παρών, στο άκουσμα της λέξης ΑΕΚ η λέξη Μελισσανίδης θα δηλώνει παντοτινό αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο παρών. Τελεία και παύλα. Μετά από μία τέτοια παραδοχή μπορεί να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση. Μόνο μετά…
Τώρα, όμως, όλοι κρίνουμε τον Μάριο Ηλιόπουλο. Για τις κινήσεις του, για τη συμπεριφορά του, για την αποτελεσματικότητα του, για το βαθμό «ενσωμάτωσης» του συγκεκριμένου προσώπου στα «κιτρινόμαυρα» υποσυνείδητα, για την πυγμή που επιδεικνύει στα πολύμορφα έργα του. Να ξέρουμε όλοι κάτι. Όταν ένας επιχειρηματίας τέτοιου βεληνεκούς αποφασίζει να ανακατευτεί με μία μεγάλη ΠΑΕ, από πριν έχει καθορίσει κάποια βασικά πράγματα μέσα στο μυαλό του: π.χ., το πόσα χρήματα θα ξοδέψει (από τα διαθέσιμα για κάτι τέτοιο κεφάλαια…) και με ποιο αρχικό στόχο είναι βασικό ζητούμενο. Το άλλο πολύ βασικό είναι πως έχει από πριν σκεφτεί ένα γενικό μπούσουλα τεχνοτροπιών για την επίλυση των προβλημάτων. Ίσως αυτές που εφαρμόζει στις δουλειές του, μαζί με εκείνες που έχει αποσαφηνίσει ως απαραίτητες ακούγοντας άλλους πιο έμπειρους από αυτόν στο χώρο… Τέλος πάντων, δεν μπαίνει κανείς στο ποδόσφαιρο βαδίζοντας στα τυφλά, όταν αγοράζει ένα μέγεθος σαν την ΑΕΚ.
Όμως, αμέσως μετά αρχίζουν τα επιμέρους. Βλέπει ποιοι είναι ικανοί σε κάθε πόστο και ποιοι δεν είναι όπως θα τους ήθελε. Καταλαβαίνει ποιοι τηρούν το λόγο τους και ποιοι αποδεικνύονται ανακόλουθοι και ευμετάβλητοι σα χαρακτήρες. Διαπιστώνει πως είναι άλλο πράγμα να έχεις καλό υλικό και άλλο αυτό να δένει μέσα στο γήπεδο. Γνωρίζει κάθε μέρα και περισσότερο για το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η φυσική κατάσταση. Υπολογίζει το χρήμα σε αντιστοίχιση με τα κέρδη που του αποφέρει η κάθε ξεχωριστή κίνηση. Φροντίζει για την προστασία της ομάδας του στα θεσμικά όργανα και στο παρασκήνιο, αφού καταμετρήσει και αφουγκραστεί ο ίδιος τη δυναμική, τους σκοπούς και τις τακτικές των ανταγωνιστών του. Μαθαίνει να διαχειρίζεται το οπαδικό ορμέφυτο, αναζητώντας μία ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και στην τεχνοκρατική αποδοτικότητα σε όλα τα μέτωπα των καθημερινών υποχρεώσεων ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ σα τη σημερινή ΑΕΚ.
Προωθεί το όνομα και το εκτόπισμα της ομάδας του στο εξωτερικό, εκεί που το γενικό επίπεδο είναι αρκετά ανεβασμένο και κάθε δημιουργική επαφή μόνο όφελος μπορεί να αποφέρει στον πόλο εκείνο που ανήκει σε έναν υποδεέστερο μικρόκοσμο. Ενημερώνεται για τα θέλω των μικρότερων ομάδων, με γνώμονα να τηρούνται συνθήκες πρόσφορες για να αναπτύσσεται το προϊόν αλλά και να επιτυγχάνει όσο το δυνατόν περισσότερους στόχους από τους δικούς του μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ψάχνει να βρει ποιοι αγαπάνε ανιδιοτελώς την ΑΕΚ και ποιοι σε ό,τι κάνουν και λένε έχουν κάποιο δικό τους όφελος που το βάζουν πιο πάνω από την ομάδα. Επιδιώκει να χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης με τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές του. Επιζητάει δίπλα στο σωστό ποδόσφαιρο και το όμορφο, το ελκυστικό…
Δεν τα λες και λίγα όλα αυτά. Ούτε είναι εύκολα. Ακόμα και ο ικανότερος διαχρονικά ανθρώπινος εγκέφαλος, στην αρχή θα δυσκολευόταν να ανταποκριθεί με απόλυτη ευστοχία. Νόμος αυτό… Θέλετε τη γνώμη μου; Ο Μάριος Ηλιόπουλος έχει ξεκινήσει καλά. Ξέρετε γιατί; Γιατί το ψάχνει σε όλα τα παραπάνω. Αφού έχει κατανοήσει την αξία τους και το μερίδιο που τους αναλογεί για τη δημιουργία μίας συνταγής επιτυχίας. Θα τα καταφέρει; Τα καταφέρνει όποιος προσπαθεί. Και ο νέος ισχυρός άνδρας της ποδοσφαιρικής Ένωσης ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ. Όποιος πει το αντίθετο, είναι εκτός πραγματικότητας και αδικεί προθέσεις… Νέτα σκέτα.
Aπό εκεί και πέρα, υπάρχει και το ιδιαίτερο της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου. Κάποιοι προτιμούν τον άλφα ανθρωπότυπο, κάποιοι άλλοι τον βήτα και πάει λέγοντας. Το σίγουρο είναι πως μετά από τόσους μήνες ο κ. Ηλιόπουλος κάνει γκελ στον κόσμο της ΑΕΚ. Έχει δυναμισμό, καλές προθέσεις και ίσως και κάτι ξεχωριστό, που έλειπε από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν το αφουγκραστεί κάποιος και το μελετήσει αυτό το κάτι, θα βγει κερδισμένος από τα συμπεράσματα του. Μην ξεχνώντας, πάντως, πως ο κάθε ιδιοκτήτης αποσκοπεί στο να προστατεύσει τα συμφέροντά του. Άλλος νόμος αυτός, για όσους διοικούν και σέβονται τον εαυτό τους…
Το κρίσιμο ζήτημα είναι να αγαπήσει την ΑΕΚ ο ίδιος ο φρέσκος της ιδιοκτήτης, και να τη δει σαν προσωπικό στοίχημα. Τότε θα δίνει τον καλύτερό του εαυτό κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Και στο τέλος, αν όλα πάνε καλά, θα χαρεί όπως και όλοι οι υπόλοιποι Ενωσίτες. Στη σημερινή νεοελληνική κοινωνία είναι πολύ σημαντικοί εκείνοι που με τα πεπραγμένα τους μπορούν να δώσουνε χαρά σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Η ενασχόληση με τα ομαδικά αθλήματα επιτρέπει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, αν ένας ιδιοκτήτης μίας ποδοσφαιρικής ομάδας πετύχει στο έργο του είναι σε θέση να δώσει χαρά σε πολλούς ανθρώπους. Αξίζει το διακύβευμα. Μακάρι να μπορούσαν και οι πολιτικοί να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς, ΔΕΝ (και η κοινωνία το ξέρει αυτό…). Η ΑΕΚ έχει τις δυνατότητες, δουλεύει και μπορεί να ανταμειφθεί, αναβαθμίζοντας το κάθε ξεχωριστό μέλος (από τον ιδιοκτήτη μέχρι τους οπαδούς της). Πώς; Μα, όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο και ΑΕΚ, κατακτώντας τίτλους στο τέλος μίας σεζόν… Τόσο απλά, τόσο δύσκολα, και τόσο αυτονόητα… Καλή χρονιά σε όλες και όλους!
