Ανταπεξήλθε με απόλυτη επιτυχία
Το βράδυ της Τρίτης ήταν μία πολύ όμορφη μπασκετική συγκυρία, γεμάτη και από ΑΕΚ. Και μάλιστα από ευρωΑΕΚ! Η μπασκετική Ένωση συνέτριψε τη γερμανική Βόννη με το εκκωφαντικό 96-65 και κατέκτησε την πρωτιά στον όμιλό της στο FIBA Champions League. Δεν νομίζω να περίμεναν και τόσοι πολλοί μία τέτοια εξέλιξη, γιατί αυτή ήταν βγαλμένη από την επικράτεια του ευνοϊκότερου δυνατού σεναρίου…
Ήταν μία από τις σπουδαιότερες στιγμές (το επαναλαμβάνω, στιγμές…) της Ένωσης τα τελευταία χρόνια. Και ας είναι Δεκέμβριος. Και ας έχει πετύχει καλύτερα πράγματα τα τελευταία χρόνια από μία μεμονωμένη νίκη. Βέβαια, όσα έχει πετύχει σε καμία περίπτωση δεν αρκούν. Και στο σήμερα παλεύει να επιστρέψει σε ρότα επιτυχιών. Από την ΚΑΕ η επέτειος των 100 ετών έγινε (στην πράξη και όχι στη θεωρία…) αντιληπτή ως έναρξη μίας νέας προσπάθειας και όχι ως καταληκτική επετειακή κορύφωση… Ας είναι…
Η γενική αίσθηση είναι πως η μπασκετική ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια απέχει από αυτό που πάνω κάτω θα θέλανε οι φίλοι της. Φυσικά το ιδεατό θα ήταν η Ένωση να μπορεί να κοντράρει τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στα ίσια για την εγχώρια κορυφή, να συμμετέχει στην Euroleague, και πάει λέγοντας… Εντάξει, όνειρα είναι ωραίο να κάνουμε, αλλά αυτό που μετράει είναι η πραγματικότητα. Αν τα όνειρα μπορούν να τη βελτιώσουν, καλώς να ορίσουν. Προς το παρόν, η ΚΑΕ ΑΕΚ θέτει συγκεκριμένο ταβάνι. Και κρίνεται και αυτή από το αν μπορεί να το προσεγγίζει και να το φτάνει, ή μένει μακριά από αυτό…
Η φετινή σεζόν θυμίζει τις αμέσως προηγούμενες. Καλές στιγμές, αλλά και κακές… Η διαδοχή των συναισθημάτων είναι σχεδόν μόνιμη. Δεν πρέπει να ξεγελαστεί η ίδια η ομάδα από τον θρίαμβο της Τρίτης. Το μπάσκετ είναι πολύ περίεργο. Eξαιτίας του συνδυασμού της σύγχρονης υφής του (με τα σχεδόν εξαντλητικά… αθλητικά και ταχυδυναμικά του χαρακτηριστικά) με τα ίδια τα μητρικά χαρακτηριστικά του αθλήματος, βλέπουμε απίστευτα πράγματα. Μόνο που δεν είναι απίστευτα πια, απλά αγγίζουν τα όρια των δεδομένων που «χωρίς αναστολές» περιμένουμε όλοι από το σύγχρονο μπάσκετ… Ανατρέπονται φερειπείν διαφορές στο σκορ σε χρόνο dt. Στην κυριολεξία, μπορείς να πας τουαλέτα, να φτιάξεις έναν καφέ, να τσιμπήσεις κάτι πρόχειρο και όταν επιστρέψεις μπροστά στην οθόνη σου να έχουν διαφοροποιηθεί άρδην κάποια δεδομένα που είχες στο κεφάλι σου πριν εγκαταλείψεις την οθόνη…
Στο προκείμενο, λοιπόν, όσον αφορά στον ευρωπαϊκό θρίαμβο της Τρίτης, το σίγουρο είναι πως η Ένωση βοήθησε τον εαυτό της για τη συνέχεια της συμμετοχής της στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Από εκεί και πέρα, η ΑΕΚ μπορεί η ίδια να έκανε πολύ καλό παιχνίδι και να έτυχε η Βόννη να κάνει ένα πολύ άσχημο. Μπορεί, όμως, η ΑΕΚ να πλησίασε το δικό της ταβάνι και να μην άφησε αυτή τους Γερμανούς να παίξουν κάτι κοντινό σε αυτό που μπορούν. Σε κάθε περίπτωση, κρατάμε πως το συγκρότημα του Ντράγκαν Σάκοτα ανταπεξήλθε με απόλυτη επιτυχία στην πρώτη κρίσιμη αναμέτρηση της χρονιάς, που μάλιστα ήρθε μετά από μία σημαντική εκτός έδρας νίκη απέναντι στο Μαρούσι. Μία νίκη (αυτή στα Βόρεια Προάστεια) που όσο αυτονόητη και αν είναι στο οπαδικό υποσυνείδητο κάθε ΑΕΚτζή, με την εντροπία του φετινού πρωταθλήματος κάθε άλλο παρά εύκολη είναι… Και αποδείχτηκε και στο παρκέ αυτό…
Τι μένει τώρα; Να μην πάρουν τα μυαλά αέρα. Πρέπει να συνεχιστεί η δουλειά. Να κρατήσει, να πατήσει πάνω σε αυτή τη νίκη η ομάδα, και να μπει στη συνέχεια της σεζόν με διάθεση να φορτσάρει. Τέτοιες βραδιές μπορούν να αλλάξουν το momentum μίας ολόκληρης χρονιάς. Το έχουμε δει, άλλωστε, και στην ίδια την ΑΕΚ. Χρονιές που ξεκίνησαν με φιλοδοξίες και καλά αποτελέσματα, ξαφνικά στράβωσαν και εξελίχθηκαν σε αποτυχημένες. Και χρονιές που δεν ξεκίνησαν καλά, ολοκληρώθηκαν με χαμόγελα, ακόμα και με τίτλους ή προκρίσεις σε Final Four… Προς το παρόν, χαιρόμαστε, χειροκροτούμε, και προσγειωμένοι αναμένουμε τα επόμενα…
ΥΓ. Ως προς τη στήριξη των φίλων της ΑΕΚ προς τη μπασκετική ομάδα, ένα πολυσυζητημένο και χρόνιο θέμα…(που τείνει να καταστεί και λίγο ημιταμπού…), εγώ ένα έχω να πω. Αυτά προκύπτουν όταν ο καθένας μέσα του αποφασίσει να σταθεί με όρους μονιμότητας δίπλα στην αγαπημένη του ομάδα. Για να γίνει αυτό, όμως, χρειάζεται και η ίδια η ομάδα να τον τραβήξει προς μία τέτοια κατεύθυνση. Επομένως, είτε πάει πολύς κόσμος στο γήπεδο, είτε πάει λιγότερος, μία είναι η βασική σταθερά: να παίζει καλά η ομάδα και να το ευχαριστιούνται οι ίδιοι οι παίκτες της. Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα θα είναι πιο εύκολα… Είτε λάβουν χώρα όλα, είτε όχι…
