Η ΑΕΚ ήταν το τελευταίο φαβορί του φετινού πρωταθλήματος…
Τα play offs προχώρησαν και πλησιάζουμε πια αισίως στα μέσα της διαδικασίας. Όμως, για την ΑΕΚ τα πράγματα δεν πάνε όπως θα τα ήθελαν οι φίλοι της. Πλέον οι περισσότεροι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι συμφωνούν πως δεν υπάρχει φαβορί για την κατάκτηση του φετινού ποδοσφαιρικού τίτλου. Πάνω κάτω όλοι, και οι τέσσερις ομάδες, έχουν τις ίδιες πιθανότητες, άντε κάποιες λίγες περισσότερες να έχουν μία ή δύο ομάδες…
Η ΑΕΚ ήταν το τελευταίο φαβορί του φετινού πρωταθλήματος. Όμως, φρόντισε να χάσει αυτή την «ιδιότητα»… Και παρότι οι άλλοι τρεις έδειξαν καλά στοιχεία φέτος, ειδικά ο ΠΑΟΚ έκανε μία αξιοθαύμαστη (και σχεδόν με όρους σταθερότητας) αγωνιστική υπέρβαση που κανένας δεν περίμενε…, η ΑΕΚ με δική της υπαιτιότητα βρίσκεται αυτή τη στιγμή με την πλάτη στον τοίχο. Όχι για βαθμολογικούς λόγους, ο ένας βαθμός δεν είναι τίποτα…, αλλά για λόγους αγωνιστικής εικόνας και των συχνών ανάλογων δυσλειτουργιών…
Πώς, λοιπόν, «τα κατάφερε» η ΑΕΚ να μπλέξει το κουβάρι; Όχι με την ήττα στη Λεωφόρο και το γκολ της ισοφάρισης του ΠΑΟΚ στο κυριακάτικο 2-2 της Νέας Φιλαδέλφειας. Αλλά με την εικόνα της ομάδας. Μην κοροϊδευόμαστε. Ο ΑΕΚτζής, αλλά και πολλοί οπαδοί άλλων ομάδων, καταλαβαίνουν πότε η ομάδα τους έχει αγωνιστική υγεία. Πότε πιάνει την απόδοση που μπορεί και πότε υστερεί. Στην περίπτωση της ΑΕΚ το μέγα ζητούμενο είναι πως φέτος περιμέναμε όλοι σπουδαίες ποδοσφαιρικές παραστάσεις. Πολλά γκολ, θέαμα, συνεχείς νίκες, τίτλους. Ποντάραμε στην περσινή σεζόν και στο γεγονός πως το έμψυχο δυναμικό δεν είχε απώλειες… Όμως, τι είδαμε; Στους τρεις αγώνες, ο ένας δώρο στους αντιπάλους.
Έτσι η ΑΕΚ συνέβαλλε τα μέγιστα στο να έχουμε φέτος ίσως το συναρπαστικότερο πρωτάθλημα Α Εθνικής των τελευταίων δεκαετιών. Η ΑΕΚ που θέλαμε και προσδοκούσαμε επί της ουσίας δεν εμφανίστηκε ποτέ. Έκανε κάποιες σποραδικές επελάσεις, μας γλύκαινε, αλλά φρόντιζε η ίδια να μας βυθίζει στην αμηχανία πολύ σύντομα… Σύσσωμη η ποδοσφαιρική πιάτσα, όχι μόνο οι Ενωσίτες, συζητάει αυτές τις μέρες για την ΑΕΚ και ψάχνει τα αίτια της εικόνας που επιδεικνύει πάνω στα γρασίδια σε πολλούς αγώνες της και για πολλά λεπτά, στα οποία όχι μόνο δεν κάνει αυτά που αποδεδειγμένα μπορεί, αλλά εξαφανίζεται κιόλας…
Πλέον, όλα θα κριθούν στις τελευταίες ζαριές. Αύρα νικητή δεν έχει κανένας. Η ΑΕΚ θα παλέψει όμως. Θα έχει τη στήριξη όσων έχουν τη δύναμη για κάτι τέτοιο. Γιατί από την ώρα που μπήκε το γκολ του ΠΑΟΚ μέχρι σήμερα έχω δει στα βλέμματα των φίλων της ΑΕΚ την πεμπτουσία της εσωτερικής απόγνωσης που εκδηλώνεται με συγκεκριμένα σωματικά σημάδια… Ξέρω, επίσης, και τι γίνεται μέσα μου. Αλλά, ίσως αυτά τα χαστούκια να τα χρειαζόμασταν για να εξαφανιστούν τα όποια ψήγματα έπαρσης μπορεί να αναπτύχθηκαν από πέρυσι σε κάποιους υποστηρικτές της Ένωσης. Στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται. Πώς; Με δουλειά, με αξιοποίηση των συγκριτικών σου πλεονεκτημάτων, με περιορισμό των λαθών, με σοβαρότητα, με αναγνώριση των ατού των αντιπάλων. Η φετινή ΑΕΚ συνεχίζει να δουλεύει. Αλλά δεν αξιοποιεί τα όπλα της πάντα, δεν μειώνει τα λάθη, δεν είναι σοβαρή σε αρκετά κρίσιμα χρονικά διαστήματα πολλών αγώνων της. Και οι αντίπαλοι φαίνονται πιο επικίνδυνοι από όσο είναι στην πραγματικότητα… Με απλά λόγια; Η ΑΕΚ το έκανε διεκδικήσιμο από όλους το φετινό πρωτάθλημα. Ας πρόσεχε…
YΓ. Η ΑΕΚ συμπληρώνει σε λίγες μέρες 100 χρόνια ιστορίας. Η μάχη του φετινού τίτλου είναι μονάχα μία πολύ μικρή, σχεδόν ελάχιστη…, κουκίδα στο μεγαλείο της ιστορικής διαδρομής της ΑΕΚ. Μπορεί να τον πάρει αυτόν τον τίτλο σαν κερασάκι στην τούρτα γενεθλίων, μπορεί όμως και να τον χάσει χωρίς αυτό να αλλοιώνει κάτι από την επέτειο (που είναι υπεράνω όλων). Για να πω την αλήθεια, γιατί όταν μιλάμε μεταξύ μας οι ΑΕΚτζήδες αυτή τη γλώσσα οφείλουμε να χρησιμοποιούμε…, περίμενα μία πιο λαμπρή διαδικασία εορτασμού: με πιο δυναμική, έντονη και επιτυχημένη στο αγωνιστικό κομμάτι την παρουσία των άλλων τμημάτων. Δεν έγινε όμως κάτι τέτοιο… Ας είναι. Στα 100 χρόνια της ΑΕΚ αρμόζει ξεχωριστό κείμενο. Στο σήμερα, απλά επισημαίνω ξανά πως το άγχος για την έκβαση του φετινού τίτλου της Super League 1 σε καμία περίπτωση δεν μπαίνει ούτε πιο πάνω, ούτε καν δίπλα, μπροστά στην τιμή, στην υπερηφάνεια και στη χαρά για τη συμπλήρωση των πρώτων 100 χρόνων ΑΕΚ…
ΥΓ1. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Τα πιο μεγάλα γλέντια συνήθως έρχονται όταν έχουν προηγηθεί δυσκολίες. Το θέμα είναι, όμως, πως και να το πάρει φέτος η ΑΕΚ θα παραμένει απωθημένο ένα άνετο πρωτάθλημα, με βαθμολογική διαφορά, με πολύμηνη επέλαση μέσα στα γήπεδα και τους αντιπάλους να έχουν καταλάβει από νωρίς πως φέτος «όλα πάνω τους γράφουν ΑΕΚ»… Ας έρθουν, τουλάχιστον, αυτά στην 100ετία που ξεκινάει… Όχι από αλαζονεία, αλλά ως ιστορική δικαίωση. Γιατί η ΑΕΚ είναι ένα κοινωνικό μέγεθος που αξίζει σπουδαία επιτεύγματα. Αρκεί η ίδια να μπορεί να εξυπηρετεί τον ίδιο της τον εαυτό και την κατά καιρούς αξιοσύνη της…
