Η ΑΕΚ ξαναέστειλε μήνυμα ότι είναι το φαβορί για τον τίτλο

Με υποχρεωτική ενδεκάδα και σήμερα κατεβήκαμε στην άδεια γηπεδάρα της Τούμπας ελέω του ηλίθιου που το παίζει διοικητής της χώρας. Κι αν η ενδεκάδα φάνταζε μονόδρομος, οι απουσίες φαινόντουσαν στον πάγκο. Τέλος πάντων.

Είδαμε ένα πρώτο μέρος με πολλή τακτική. Ένα ημιχρόνιο στο οποίο οι δυο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν. Ο ΠΑΟΚ φαινόταν πιο δυνατός σωματικά στο γήπεδο, κυρίως στον χώρο του κέντρου, και με ένα ψηλό πρεσάρισμα δυσκόλευε πάρα πολύ την ανάπτυξη μας. Μια ανάπτυξη που ήταν σχεδιασμένη να γίνεται κυρίως από τα άκρα, αφού στον άξονα ο αντίπαλος είχε φανερή υπεροπλία. Από την άλλη μεριά, ο αντίπαλος δεν εύρισκε κι αυτός διαδρόμους από τον άξονα που είχε σχεδιάσει τις επιθέσεις του, και φτάσαμε στα απλά.

Ένα παιχνίδι δύναμης με τους δυo τερματοφύλακες σχεδόν θεατές. Αν πρέπει να βρούμε με το ζόρι κάποιες τελικές, θα βρούμε δυό φάσεις μετά στο 40ο λεπτό, μία για την κάθε ομάδα. Το πρώτο μέρος αυτό ήταν πολύ σφιχτό και στην ουσία είδαμε μία σούπα. Ομαδικά μιλάω. Διότι ατομικά είδαμε μπόλικα ενδιαφέροντα πράματα, τα οποία όμως δεν είχαν αποτέλεσμα σε επίπεδο σκορ αλλά ούτε και σε επίπεδο θεάματος.

Η ομάδα μας μου φάνηκε κάπως φοβισμένη. Είχε σε πολλή μεγάλη μέρα τον Γιόνσον, τον Πινέδα και τον Βίντα αλλά και τους δύο πλάγιους μπακ της. Έφαγε πολύ πρεσάρισμα κι ήταν φανερό ότι υπέφερε στα επιθετικά της καθήκοντα. Ήταν πολύ καλά μαρκαρισμένοι οι επιθετικοί της, ενώ ο Ελίασον δεν πατούσε τόσο καλά. Το τελικό ισόπαλο σκορ μάλλον αφήνει και τους δύο ευχαριστημένους, αφού φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Και φυσικά επιθετικό πρεσάρισμα εμείς δεν είχαμε, παρόλο που νομίζω ότι η πιο ασταθής γραμμή του ΠΑΟΚ ήταν η άμυνα του.

Το δεύτερο ημιχρόνιο σαφώς κι ήταν καλύτερο σε θέμα ποδοσφαίρου. Κάτι είδαμε ρε αδερφέ. Και για να τα πω γρήγορα, είδαμε μια τρομερή αντεπίθεση της ΑΕΚ που χτύπησε σαν κόμπρα και μετά έναν μονόλογο του αντιπάλου, που πίεσε, έτρεξε πιο πολύ και μας έκλεισε στην περιοχή μας. Σε μία από τις τελικές του, μπόρεσε και ισοφάρισε. Κι επίσης είδαμε και τις αλλαγές του Αλμέιδα, που μάλλον ήταν σε κάποιον παράλληλο κόσμο. Αλλά φυσικά δεν πειράζει.

Η ΑΕΚ βρήκε σχετικά γρήγορα αυτό που έψαχνε. Το γκολ. Σε μια υποδειγματική αντεπίθεση. Της έδωσε κάποιο κουράγιο αλλά όταν σου λείπει το τρεχαντήρι το δεύτερο, μοιραία κάποιοι παίκτες θα κουραστούν και δεν θα μπορέσεις να κάνεις την διαχείριση του αποτελέσματος. Σε ένα δεύτερο μέρος που ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος, όχι τόσο επικίνδυνος, αλλά που σίγουρα δικαιούτο την ισοφάριση. Σε ένα δεύτερο μέρος, που ο Αλμέιδα ενώ έψαχνε τις αντεπιθέσεις, τα έκανε μαντάρα στις αλλαγές.

Φυσικά είχε πολλές ελλείψεις, αλλά όπως και να το κάνεις, ο Ζίνι δεν γίνεται να μπαίνει μέσα, ούτε ο Πινέδα – πράγματι πολύ κουρασμένος – να πηγαίνει ξανά δεξί μπακ, ούτε φυσικά στους χώρους που άφηνε ο αντίπαλος να μπαίνει ο Πόνσε και να βγαίνει ο Γκαρσία. Sorry κόουτς αλλά δεν θα πάρω. Θα πάρω το αποτέλεσμα φυσικά και το ότι η ΑΕΚ ξαναέστειλε ένα μήνυμα στους ανταγωνιστές της, ότι είναι το φαβορί για τον τίτλο. Τι να έκανε ο Αλμέιδα; Να μην μπέρδευε την ομάδα. Αυτούς που έχει στο μυαλό του για αντικαταστάτες, αυτούς και να έβαζε.

Δεν πειράζει όμως. Θα γίνουν κι αυτά. Η ομάδα είχε ανάγκη να φρεσκαριστεί αλλά με πιο ορθολογικό τρόπο. Μια ομάδα που είχε σούπερ σε όλον τον αγώνα τον Γιόνσον, τον Πινέδα, τον Πήλιο και το φοβερό κεντρικό της δίδυμο. Ναι, πολύ κοντά στον παγκόσμιο Βίντα, ήρθε κι ο Κάλενς. Δεν ασχολούμαστε με μεμονωμένα λάθη, που όλοι κάνουμε.

Αυτό που μου μένει σαν γεύση, είναι φυσικά μια πικρία αλλά δεν μπορώ να μην δω και το δίκαιο του παιχνιδιού. Στα επόμενα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, θεωρώ ότι τον έχουμε. Δεν μπορεί να εμφανιστεί η ΑΕΚ τόσο κακή μεσοεπιθετικά. Οπότε δίνουμε συγχαρητήρια και προτρέπουμε τους τύπους που ασχολούνται με τις μεταγραφές να βρουν κάποιον με σοβαρή σωματοδομή για το κέντρο κι όχι απλά ντελικάτους που μπήκαν και δεν προσέφεραν τίποτα.

Υγ1. Η διαιτησία φυσικά κι είχε κάποια μεμπτά, αλλά ήταν σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Υγ2. Η ισοφάριση χρεώνεται στον Στάνκοβιτς, σαν λεπτομέρεια καθαρά.