Κυριάρχησαν οι προσωπικές ενέργειες, σε ένα ντέρμπι με δύο ομάδες που έβγαλαν αδυναμίες

Σε ένα σπουδαίο ντέρμπυ είδαμε όλη την κακομοιριά της ελληνικής κοινωνίας, που εκφράζεται φυσικά με την γελοία απόφαση του αρχιμαλάκα που παριστάνει τον πρωθυπουργό, να έχει άδεια τα γήπεδα. Διότι αυτός και η ελληνική αστυνομία δεν θέλουν να πιάσουν τους 2000 του κοινού ποινικού δικαίου, που κάνουν όλες τις φασαρίες είτε έξω από τα γήπεδα, είτε στις πορείες, είτε στα Εξάρχεια.

Είδαμε λοιπόν από την τηλεόραση το παιχνίδι. Είδαμε την ΑΕΚ πλήρη, με εξαίρεση φυσικά την αριστερή πλευρά, όπου τι να κάνουμε; Ξαφνικά το έμαθαν ότι θα έλειπαν οι Ιρανοί. Είδαμε όμως ξανά την ΑΕΚ, νωθρή, κακή, φοβισμένη. Είδαμε έναν πολύ κακό Γκατσίνοβιτς κι έναν εξ ίσου κακό Άμραμπαντ. Όχι ότι αυτοί φταίγανε για την κατάσταση. Το πρόβλημα ήταν στο κέντρο. Όπως πάντα, σε όλες τις ομάδες, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Ξεζουμισμένος Πινέδα, ξεζουμισμένος Τσούπερ. Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βγάλει την ένταση που ήθελε στο παιχνίδι της, παρότι ο αντίπαλος είχε αρκετά ψηλά την άμυνα του, σε σχέση με τον φοβικό Γιοβάνοβιτς. Αυτό και μόνο, δείχνει με τι νοοτροπία σιγά σιγά ποτίζεται ο Παο. Κι είδαμε ένα παιχνίδι στο οποίο κυριάρχησαν οι προσωπικές ενέργειες. Στο οποίο ο αντίπαλος ήταν καλύτερος, τόσο σε παραγωγή παιχνιδιού, όσο και σε τελικές.

Στα αριθμητικά του παιχνιδιού, ο μεν Παο προσπαθούσε να κάνει οργανωμένες επιθέσεις, ενώ η ΑΕΚ ήταν σε διαρκή αναζήτηση μιας μακριάς μπαλιάς προς τον Γκαρσία. Κι οι δυό πέτυχαν. Κι οι δυό με αυτήν την τακτική έβαλαν από ένα γκολ κι ήρθαν ισόπαλοι. Όχι πολύ δίκαια, αλλά τέλος πάντων αυτή ήταν η εικόνα του πρώτου μέρους, που ο Αλμέιδα δεν εκμεταλλεύτηκε τον άξονα, αλλά το ήθελε από το πλάι. Πάντως για τους θεατές ήταν ένα ματς με ψηλό ρυθμό, χωρίς χτυπήματα, χωρίς διακοπές ή σκοπιμότητες, δηλαδή ευχάριστο. Όσο και δεν είναι τόσο ευχάριστο να βλέπουμε τον κακομοίρη Ρότα στα αριστερά, ή να βλέπουμε αυτό το ρεσιτάλ λαθών στην ισοφάριση μας. Κορυφαίος ποιος ήταν; Μάλλον ο Σιμάνσκι, άντε κι ο Κάλενς στον οποίον όμως χρεώνω το γκολ.

Στο δεύτερο μέρος, κάπως η διάθεση άλλαξε, όπως και η απόφαση του Αλμέιδα να κάνει πιο γρήγορα αλλαγές. Δεν διεκδικεί φυσικά δάφνες η απόδοση της ομάδας – εύχομαι να υπάρχει πλάνο για φορμάρισμα αργότερα – αλλά όπως και να το κάνεις, έβαλε την μπάλα κάτω, έτρεξε πιο πολύ και πίεσε. Κι έκανε και πιο πολλές τελικές. Όχι τόσο επικίνδυνες μεν αλλά σου φανέρωναν την πρόθεση και την επιθυμία.

Με ποικιλία. Από τον άξονα κι από τα πλάγια, όσο μπορείς να τα ονοματίσεις τέτοια. Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και με φλόγα νίκης. Κι εκεί που σαν αποτέλεσμα των τελικών σκόραρε, το var ακύρωσε το γκολ. Δεν θέλω να κάνω καμία κρίση, αφού κανένα παράπονο δεν έχω από τον διαιτητή. Είναι πολύ δύσκολες οι φάσεις αυτές που φριζάρονται στο var. Δεν έχει πολλά περιθώρια ο διαιτητής. Ενώ στην ζωντανή κίνηση, ξεκάθαρα ψάχνεις το οφσάιντ, κι όχι αν δυο ποδαράκια ακούμπησαν.

Δεν πειράζει. Ο αντίπαλος, που ήταν όσο μπορούσε καλός και κοντρολαρισμένος, κι αφού την γλύτωσε, κατώρθωσε να σκοράρει. Ήταν αντεπίθεση κι ήταν πάλι η έλλειψη κανονικών πλάγιων σε συνδυασμό με την ασυνεννοησία του κεντρικού μας δίδυμου, όπως φυσικά και στα λάθος μαρκαρίσματα στα κατεβάσματα των σέντερ μπακ του Παο. Αυτό δεν το έχουν μάθει ακόμα; Μάλλον όχι, αφού και το πρώτο γκολ κάπως έτσι ήταν, άσχετα αν ήταν στατική φάση. Αυτό είναι που διαφοροποιεί τους μεγάλους προπονητές από τους απλούς προπονητές. Ξέρουμε τι έχουμε, κι άστε τις μαλακίες in Matias we trust. Ξέρουμε κι εμείς μπάλα.

Κι αν βέβαια στο τέλος ισοφαρίσαμε, που ήταν δίκαιο βάσει στατιστικής αλλά και διάθεσης, είδαμε και όλες τις αδυναμίες. Πολύ ξεκάθαρα σήμερα. Αυτά προσφέρουν αυτά τα ντέρμπυ. Όχι σε θέσεις, που σίγουρα υπάρχουν, αλλά στα δουλέματα για την ομαδική λειτουργία. Ήταν κακή και σήμερα η ομάδα. Δεν υπάρχει δημιουργικός χαφ για να πάρει την ομάδα στην πλάτη του όταν λείπει ο Πινέδα. Γιατί φανήκαμε; Διότι ο Τερίμ έπαιξε μια μαζική άμυνα στο τέλος για να φύγει έστω και με ένα βαθμό. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ. Διότι έχει χειρότερους παίκτες και διότι είναι καινούργιος. Και μπορεί και να έχανε το παιχνίδι στο τέλος αν ο Αραούχο ήταν στοιχειωδώς συγκεντρωμένος. Που δεν θα το ήθελα διότι αυτά που θα διαβάζαμε από τα τρολ της ΑΕΚ, θα ήταν εξωπραγματικά. Με νοιάζει μια συνολική πορεία κι όχι μια προσωρινή νίκη, που δεν θα τελείωνε εξ άλλου κανέναν αντίπαλο.

Οπότε συνεχίζουμε με αυτό που ξέρουμε : Μάλλον της πάει της ΑΕΚ να είναι αουτσάιντερ και να κυνηγάει. Και να αισθάνεται πρόσφυγας κι αδικημένη. Δεν έχει την προσωπικότητα να μπαίνει και να δείχνει αρχίδια. Λογικό αν σκεφτείς ότι στην θέση του Πινέδα, μπαίνει ο Μάνταλος. Και λογικό να σκεφτείς ότι δεν έγιναν οι μεταγραφές για πραγματική ενίσχυση, αλλά προσπαθούμε ακόμα να πάρουμε πράματα από τον Γκατσίνοβιτς και να την βγάλουμε με κάποιον Πισάρο. Δεν είναι μόνο θέμα προπονητή, είναι και θέμα παικτών σαφώς. Απλά δεν ξέρω ποιός φρενάρει ποιον. Ο Μελισσανίδης τον Αλμέιδα ή αυτός που θέλει απλά τρεχαντήρια….