Ήταν πολλή εκνευριστική η ΑΕΚ ομαδικά αλλά και ατομικά, σε κάθε φάση για ένα μπινελίκι

Πριν μπούμε στην κριτική του αγώνα, να δώσουμε μια ευχή : Ρε δε πάτε να γαμηθείτε ηλιθιοι.

Η ΑΕΚ θεωρητικά προειδοποιημένη και με την πλάτη στον τοίχο, μπήκε στο παιχνίδι μοιάζοντας ελαφρώς σοβαρή. Αυτή η σοβαρότητα κράτησε κανά τέταρτο – αφού είχε απειληθεί σοβαρά μία φορά – όταν έκλεισε τους χώρους στο κέντρο και προηγήθηκε σε μια φάση διαρκείας με τον Ρότα. Έλεγα ότι μάλλον θα πάμε καλά. Οι περισσότεροι μοιάζανε ότι θέλανε να κάνουν κάποιο δώρο στον Αλμέιδα.

Χάνοντας όμως την σοβαρότητα της, άρχισε να χαλαρώνει στο κέντρο και να δέχεται μπόλικες επιθέσεις. Ο Πανσερραϊκός δεν είχε να χάσει κάτι. Κέρδισε μέτρα στο γήπεδο, έκλεισε καλά τους χώρους και ιδιαίτερα τον Γκαρσία, ενώ εμείς παίζαμε με την τύχη μας. Και κάπως έτσι φάγαμε την ισοφάριση αφού ο Μουκουντί το ύψος μάλλον το έχει για να καμαρώνει η μάνα του. Όμως η τύχη ξαναχαμογέλασε στην ΑΕΚ. Κάπου εκεί στα τελειώματα του πρώτου μέρους, και χωρίς να λέμε ότι έγινε κάποια παραγωγή παιχνιδιού, ο Γκαρσία εκμεταλλεύτηκε ένα ρίγμα στην αντίπαλη άμυνα και μας ξαναέβαλε μπροστά στο σκορ.

Καταλάβαινες όμως ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι πολλές απουσίες; Η κούραση; Η απλή επιπολαιότητα; Ο σνομπισμός απέναντι στον αντίπαλο; Κάπως το μυρίστηκε ο Αλμέιδα κι έκανε αλλαγή στο διάλειμμα. Μπήκε ο Σιμάνσκι μπας και δώσει παραπάνω ενέργεια. Δεν άλλαξε ιδιαίτερα αυτό που βλέπαμε και πλέον ήταν εμφανές ότι έλειπε ο οργανωτής. Κι αυτήν την αλλαγή την έκανε ο προπονητής : Μπήκε ο Μάνταλος που πρόλαβε να μπει στους διακριθέντες. Τρεις τέσσερις μακρινές μπαλιές έβγαλε, στην ουσία πάρε βάλε, που χάθηκαν όμως. Σε μία από αυτές μάλιστα κερδήθηκε και μια κόκκινη κάρτα σε αντίπαλο.

Όμως. Υπάρχει αυτό το διαβολεμένο όμως. Η γενική λειτουργία της ΑΕΚ ήταν κάκιστη. Ήταν μία ομάδα που δεν ήθελε να τελειώσει το παιχνίδι. Ήταν μία ομάδα, που ρεζίλευε την φανέλα της ΑΕΚ κι ας μας είχε πρήξει ο εκφωνητής για τον έλεγχο του παιχνιδιού. Κανένας έλεγχος δεν υπήρχε. Ίσα ίσα το ανάποδο συνέβαινε. Διότι ούτε η αμυντική συνοχή υπήρχε αλλά ούτε και κάποια παραγωγή παιχνιδιού. Η ΑΕΚ αναλωνόταν σε ένα οριζόντιο ποδόσφαιρο κι όσες φορές έφτανε για να βάλει τρίτο γκολ, οι παίκτες συμπεριφέρονταν σαν χαρτογιακάδες που απλά θέλανε να διώξουν από πάνω τους την ευθύνη.

Ήταν πολλή εκνευριστική η ΑΕΚ ομαδικά αλλά και ατομικά. Σε κάθε φάση της ήταν για ένα μπινελίκι. Και μπορεί να μην απειλείτο πίσω αλλά αυτό ήταν το λογικό : Ο προτελευταίος Πανσερραϊκός έπαιζε με δέκα παίκτες. Τι περίμεναν στην ΑΕΚ; Να ανοίξει κι άλλο τους χώρους; Χρειαζόταν; Η ΑΕΚ δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει για να κλειδώσει ένα παιχνίδι; Ο Ζίνι γιατί μπήκε; Επειδή μας άφησε άφωνους την προηγούμενη αγωνιστική; Ο Ελίασον – ο με διαφορά χειρότερος παίκτης της ΑΕΚ σήμερα -γιατί δεν βγήκε. Που στην ουσία αυτός έκανε το παιχνίδι διεκδικούμενο. Ο Τσούμπερ που ήταν σοβαρά καλός γιατί βγήκε έξω;

Να απαντήσουμε : Διότι στην σωρεία λαθών κι επιπολαιοτήτων της ΑΕΚ, έχει τεράστια συμβολή κι ο προπονητής της σήμερα. Φυσικά δεν φταίει για την μαλακία του Ελίασον, αλλά βγάλτον έξω ρε αδερφέ. Γάμησε μας με τα κουτάκια που έχεις στο μυαλό σου. Και την ώρα που έδιωχνε το κεντρικό δίδυμο, ο Βίντα τουλάχιστον είχε μια σοβαρότητα, την ώρα που προσπαθούσε ο Σιμάνσκι κάπως να καθυστερήσει αλλά και να κοντρολάρει την κατάσταση, φτάσαμε σε μια χωρίς πίεση έξοδο του Αθανασιάδη – τον είχα στους καλούς -, που έχασε την μπάλα και η ΑΕΚ ισοφαρίστηκε.

Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Η απόλυτη παπαριά του Αθανασιάδη, που αν είχε πιάσει την μπάλα σταθερά, το παιχνίδι θα είχε λήξει. Όπως θα είχε λήξει αν ο Ελίασον απλά είχε πασάρει στην δική του παπαριά. Τι να πεις άλλο; Ότι κορυφαίος ήταν ο Γκατσίνοβιτς. Αν θέλεις να πεις κάτι καλό. Διότι η τούρτα για την οποίαν γράφω, ήταν μια χαλασμένη τούρτα σε ένα γενικά κάκιστο παιχνίδι της ομάδας μας, που σε κάποιες στιγμές θύμιζε παιχνίδι προετοιμασίας που ο ένας προσπαθεί να γνωριστεί με τον άλλον. Και πλέον δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός.

Είναι συστηματικό αυτό που βλέπουμε φέτος με την ΑΕΚ να μην έχει καμία σοβαρότητα και να μην δικαιώνει τα περσινά επιτεύγματα της. Διότι με την κούραση κατανοώ ότι δεν μπορείς να έχεις συνέχεια κάποιο υπερθέαμα. Αλλά δεν κατανοώ με τίποτα να προηγείσαι με τους ουραγούς και να μην μπορείς να κρατήσεις ένα αποτέλεσμα. Και καλό θα είναι τα τρολ να μην γράφουν για πληγωμένο λιοντάρι, για μαχαίρι στα δόντια και για ισοδύναμες ενδεκάδες. Καλό θα είναι να βρούνε τα κενά και να τα προτείνουν στα γραπτά τους. Διότι η ΑΕΚ έχει κάποιους παίκτες αλλά έχει και μπόλικους άχρηστους.

Να κλείσω όμως με την ευχή των ημερών : Ρε άντε γαμηθείτε ηλίθιοι.