Από το ξενοδοχείο μέχρι το κλειστό, ΑΕΚΑΡΑ σ’ αγαπώ!!! (photos)
Σαν βρεθείς στης Φιλαδέλφειας τα μέρη και αντικρίσεις κιτρινόμαυρη φανέλα. Η δική μας Φιλαδέλφεια είναι όπου παίζει η ΑΕΚ. Όποιον κι αν είναι το τμήμα και το τίμημα. Είτε αυτό λέγεται ποδόσφαιρο, είτε μπάσκετ είτε πινγκ πονγκ. Το δικό μου το ταξίδι με έβγαλε στην Πάτρα για το Προμηθέας – ΑΕΚ.
Γενικότερα όταν η ΑΕΚ παίζει στην Πάτρα, δεν ξέρω, αλλά τα συναισθήματα είναι τόσα πολλά. Η καρδιά χτυπά δυνατά. Υπάρχει μια παιδική αγάπη με την Πόλη. Υπάρχει το αγνό, το γνήσιο, το παλιό που ποτέ όμως δεν παλιώνει. Υπάρχει κάτι το διαφορετικό. Κάτι το μαγικό. Κάτι το οποίο έζησα ξανά.
Από το ξενοδοχείο μέχρι το κλειστό η αγάπη, η τρέλα, η προσμονή του κόσμου να φωνάξει ΑΕΚ για τη Βασίλισσα ήταν τεράστια. Κι ας έχουμε γυρίσει την πλάτη στο συγκεκριμένο τμήμα, δίνοντας βάση στη χαρά και στο πανηγύρι που στήνεται κάθε φορά στη Νέα Φιλαδέλφεια για την ποδοσφαιρική ομάδα.
Τα κορναρίσματα, τα συνθήματα, οι ιαχές “ΑΕΚ, ΑΕΚ, ΑΕΚ…” γέμισαν τους δρόμους της Πάτρας κι έκαναν τους περαστικούς να χαζεύουν. Μικρούς και μεγάλους. Άλλοι τραβούσαν με το κινητό την πορεία που έφευγε από το δυναμικό Original κλαμπ της Πάτρας για να πάει μέχρι το PortoRio hotel & casino για να εμψυχώσει τα παιδιά του Ζοάν Πλάθα. Μαζί και το magic bus από την Αθήνα και άλλοι πολλοί. Ο στόχος ήταν απλώς. Να δείξουμε στους αθλητές της Βασίλισσας πως δεν θα είναι μόνη στη “μάχη” τους κόντρα σε Προμηθέα και διαιτησία. Το μήνυμα το πήραν. Επιστροφή στο κλαμπ για μπύρες, τσιμπολογήματα και βουρ για το κλειστό “Δ. Τόφαλος”.
Και το πάρτι ξεκινά για τέσσερα δεκάλεπτα. Η κερκίδα ήταν… φωτιά. Θύμισε ΑΕΚ από τα παλιά. Παλιά και νέα γενιά μια αγκαλιά… Όσο ζω θα τραγουδώ… ΑΕΚ θυμίσου ήρθε η Original και είναι εδώ μαζί σου!
Στο παρκέ τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Δεν μπήκαμε ποτέ στο πρώτο ημίχρονο και μοιραία η διαφορά έφτασε τους -25 και τρέχαμε να τη μαζέψουμε. Κι αν στο παιχνίδι κόντρα ΠΑΟΚ το -17, το κάναμε +20, στην Πάτρα ξέραμε τι μας περιμένει. Μας περίμενε μια ομάδα, όπως είναι ο Προμηθέας σαφώς καλύτερη από τον ΠΑΟΚ, πιο εύστοχη και πιο αποτελεσματική από τη στιγμή που έπαιζε στην έδρα του και φυσικά μια διαιτησία που μας έσφαζε πότε με το… γάντι πότε χωρίς αυτό.
Το τελικό αποτέλεσμα δεν μας άφησε ικανοποιημένος παρά μόνο η προσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου στέλνοντας και σε εμάς το μήνυμα πως αυτά τα μπασκετικά παιδιά του Πλάθα χρειάζονται τη στήριξη και την αγκαλιά μας. Πρέπει να τους την δώσουμε…
