Σαν πρωταθλήτρια
H Νέα Φιλαδέλφεια, σα σημειολογικό hot spot, δείχνει να αφήνει πίσω το αρχικό μουδιασμένο ξεκίνημά της. Αυτό που προήλθε από τη δολοφονία του Μιχάλη, αλλά και από τις ισοπαλίες με Πανσερραϊκό και Ολυμπιακό που στερούσαν την ατμόσφαιρα της νίκης για καιρό (τα ευρωπαϊκά ματς είναι μία άλλη ιστορία). Το βράδυ της Δευτέρας, όμως, ήταν εντελώς διαφορετικό…
Θα συμφωνήσω κι εγώ πως με τον ΠΑΟΚ η Ένωση έκανε την πιο μεστή φετινή της παρουσία στα εγχώρια δρώμενα. Γιατί δεν είχε κενά διαστήματα, γιατί μπήκε από την αρχή και βγήκε από το γήπεδο μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή ίδια και ατσαλάκωτη. Σαν πρωταθλήτρια… Όπως ξέρει, όπως έδειξε πέρυσι, όπως επεσήμανε και ο Ματίας Αλμέιδα στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Που ήταν πολύ δύσκολος, αν συνυπολογίσει κάποιος τα ευρωπαϊκά πεπραγμένα του φετινού ΠΑΟΚ, που όμως η ΑΕΚ τον μετέτρεψε σε παράσταση για έναν… Για μία, για την ακρίβεια…
O πιο αποτελεσματικός τρόπος για να νικάς είναι μάλλον ένας. Για να το πω ορθότερα, ίσως είναι εκείνος που αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες για πολλές νίκες. Να απονευρώνεις τον αντίπαλο, να μπλοκάρεις το παιχνίδι του, να ελαχιστοποιείς τους κινδύνους. Έτσι ώστε μπροστά να σου αρκεί το τετριμμένο για να επικρατήσεις… Και αυτό επιτυγχάνεται όταν έχεις τακτική παιδεία, επαρκή φυσική κατάσταση και πάθος να καταπιείς τον άλλον. Να του πάρεις τη μπάλα. Όχι για να τον σταματήσεις. Αλλά για να κάνεις το παιχνίδι σου, να αναπτυχθείς γρήγορα, να ξεδιπλώσεις τις δημιουργικές αρετές σου. Και μετά είναι υπόθεση της εκτελεστικής σου ικανότητας για το εύρος του σκορ… Απλά πράγματα…
Οι αντίπαλοι της ΑΕΚ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου Ελλάδας είναι καλοί, είναι εν δυνάμει και αρκετά καλοί. Η καλή ΑΕΚ έχει πολλές πιθανότητες, αλλά δεν έχει τίποτα σίγουρο. Δεν είναι το μεγάλο φαβορί, αλλά είναι η ομάδα που αν κάνει με διάρκεια το παιχνίδι της όπως μπορεί ίσως έχει τις περισσότερες πιθανότητες. Δεν τα λέω αυτά για να προσγειωθούμε απότομα, ούτε για να καλοπιάσω τους αντιπάλους, ούτε γιατί φοβάμαι. Αλλά για να το πάμε όλοι βήμα βήμα, να αναγνωρίσουμε τις ποδοσφαιρικές ιδιαιτερότητες, και να απολαύσουμε τη μάχη που δίνει μία πρωταθλήτρια και Κυπελλούχος να διατηρήσει τα σκήπτρα της… Ίσως η νίκη στη Λεωφόρο και το 2-0 επί του ΠΑΟΚ τη Δευτέρα να δημιουργούν αέρα, παράσταση νίκης. Όμως, δεν σημαίνουν τίποτα το οριστικό. Ίσως μονάχα ένα πράγμα. Πως μπορεί η προσπάθεια και η δουλειά να ανταμειφθούν στο τέλος. Υπάρχει δηλαδή απτό δέλεαρ. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…
ΥΓ. Οι παραστάσεις της ΑΕΚ από τα πολύ δύσκολα φετινά ευρωπαϊκά ματς ήδη είναι αρκετές και πλουσιότατες σε νοητικές επεξεργασίες (για τους ίδιους τους παίκτες). Από ένα σημείο και μετά όσα μαθαίνει η Ένωση στις υποχρεώσεις της εκτός συνόρων θα φαίνονται και εντός. Πώς το συσχετίζω; Θα υπάρχουν αυτοματισμοί, θα υπάρχει έλεγχος στην ενέργεια που σπαταλιέται, θα έρχεται με μεγαλύτερη ευκολία το επιθυμητό αποτέλεσμα. Θεωρώ πως η άνεση στη νίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια οφείλεται και σε αυτό το κρίσιμο στοιχείο…
