Ξεκλείδωμα που θα επιφέρει το επιθυμητό ξεμπούκωμα
Και σε αυτό το κείμενο θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τα ενεστωτικά δρώμενα της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ με σύμμαχο τη λογική. Δεν έχουμε άλλον καταλληλότερο τρόπο και ίσως και να μη χρειάζεται. Αυτές τις μέρες είχαμε λόγω της διακοπής για τους αγώνες των εθνικών ομάδων την ευκαιρία να αποφορτιστούμε όλοι, γιατί όπως και να το κάνουμε στην αρχή της σεζόν η Ένωση έδωσε πολλούς και συνεχόμενους αγώνες. Μου ανέβαζαν την αδρεναλίνη και την πίεση σε όλους… Οι αντίστοιχοι ευρωπαϊκοί ήταν μάλιστα υψίστης σημασίας και ιδιαίτερων δυσκολιών. Βέβαια, τα όσα έγιναν στο λιμάνι του Πειραιά με τον άτυχο Αντώνη και με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία δεν γίνεται να μας αφήσουν στην ησυχία μας, αλλά έτσι είναι η ζωή. Τουλάχιστον, ξαναρχίζουν οι αγώνες της ΑΕΚ και θα διεκδικούν σημαντικό μερίδιο στην πίτα των ενδιαφερόντων μας…
Η εικόνα της φετινής ΑΕΚ, παρότι ακόμα είναι κάπως στυφή, δεν σε βυθίζει στην απογοήτευση. Γιατί βλέπεις πως για κάποιους λόγους δεν μπορεί ακόμα να προσεγγίσει το ταβάνι της. Αλλά, αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει ταβάνι και ξέρεις πως όταν το πλησιάσει η ομάδα θα είναι όλα όπως πρέπει… Μακάριες οι ομάδες που για συγκυριακούς λόγους απέχουν για λίγο καιρό από το πικ τους. Ειδικά, αν έχουν αναγκαστεί για έναν έξτρα, πρόσκαιρο και ιδιαίτερο προγραμματισμό, σε ένα ύπουλο χρονικό διάστημα, όπως ο Αύγουστος. Πιστεύω πως όταν η ΑΕΚ θα αυξάνει τα τρεξίματά της, και δεν εννοώ σε γρηγοράδα, αλλά σε ένταση και διάρκεια, θα αρχίσουν στο εσωτερικό των φίλων της να ξυπνάνε ορέξεις όπως οι περσινές…
Πιστεύω πως ο Αλμέιδα και η ομάδα (σαν συνολικός οργανισμός) αναλαμβάνουν ένα ρίσκο με το να κινηθούν όπως κινήθηκαν στις φετινές καλοκαιρινές μεταγραφές. Γιατί πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και η ΑΕΚ έχει πια την οικονομική δυνατότητα για να έπαιρνε και κάποιον ικανό πλάγιο μπακ, κάποιον τερματοφύλακα ή κάποιον επιτελικό χαφ. Για να αποφασίσουν στα Σπάτα να πορευτούν έτσι, πάει να πει πως έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στο υπάρχον υλικό. Μα, για μία στιγμή. Με την εικόνα την περσινή, και μάλιστα παρά τις μικρές επιμέρους κοιλιές που παρατηρήθηκαν, πώς είναι δυνατόν να μην έχεις εμπιστοσύνη σε αυτούς τους παίκτες (συν την όποια ενίσχυση έγινε); Λίγοι μήνες μονάχα πέρασαν, δεν πήραν σύνταξη, ούτε ξέχασαν το ποδόσφαιρο όλοια αυτοί (και ως προς τις ατομικές τους αρετές, και ως προς το κομμάτι της συλλογικής δουλειάς που είχε γίνει και είχε ευδιακρίτως κατοχυρωθεί). Επομένως, περιμένουμε το ξεκλείδωμα που θα αποφέρει και το επιθυμητό ξεμπούκωμα…
Το επερχόμενο μεγάλο ματς με τον Ολυμπιακό μοιάζει ως βαρίδι, λόγω του αντιπάλου, της βαθμολογικής του σημασίας (παρότι γίνεται τόσο νωρίς μέσα στη σεζόν…) και της όποιας ισχύος των Πειραιωτών. Όμως, ίσως αποδειχτεί ιδανική συνθήκη γιατί σύσσωμος ο οργανισμός ΑΕΚ είναι υποχρεωμένος να το αντιμετωπίσει με τη δέουσα σοβαρότητα. Γιατί μέχρι στιγμής ο Ολυμπιακός έχει δείξει σημάδια βελτίωσης σε σχέση με πέρυσι, αλλά ένας αγώνας στην έδρα της ΑΕΚ αποτελεί πραγματικό crash test και για αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα του Πειραιά αγωνιστικά βρίσκεται στο ξεκίνημα μίας καινούριας προσπάθειας για αναρρίχηση μετά το περσινό τέλμα, και αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα δεδομένα που ξέραμε με βάση τα πολλά περσινά ντέρμπι ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό δεν ισχύουν πια… Το μόνο που παραμένει αναλλοίωτο είναι η δίψα της ΑΕΚ και του πολυπληθούς κοινού της για επικράτηση… Και ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ μάλλον ξέρει πως η ΑΕΚ δεν είναι ούτε Λαμία, ούτε Τσουκαρίτσκι… Ακόμα κι αν απείχε από το πικ της δέκα μέρες νωρίτερα…
ΥΓ. Βρέθηκα το Σάββατο το απογευματάκι στο Περιστέρι και παρακολούθησα από κοντά την προσπάθεια της φρέσκιας μπασκετικής ΑΕΚ απέναντι στους γηπεδούχους. Διαπίστωσα ένα δεδομένο. Το Περιστέρι είναι πιο έτοιμο από την ΑΕΚ, ενώ οι «κιτρινόμαυροι» ψάχνουν ακόμα το βηματισμό τους παίζοντας. Πάνω στα παρκέ (θα) κατανοούν (για καιρό) τα προτερήματά τους και (θα) ανακαλύπτουν τα μειονεκτήματά τους. Στο συγκεκριμένο αγώνα τα προβλήματα ήταν πολύ περισσότερα, εξού και το επαχθές τελικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον, ας γίνουν αντιληπτά τα πραγματικά αίτια έγκαιρα και ας συνεχιστεί η δουλειά πιο αποδοτικά και με μεγαλύτερη ταχύτητα. Γιατί η Ένωση ακόμα χρειάζεται πολλή δουλειά, σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού της. Το ρόστερ δημιουργεί εκ των προτέρων απτή προοπτική, αλλά η ομαδική συνοχή και χημεία θέλουν χρόνο. Σε μία προοδευτική διαδικασία που προϋποθέτει και ατομική και συλλογική βελτίωση…
