Κρατική δολοφονία!

Τρίτη, ώρα 9.30 το βράδυ. Περιοχή Νέα Φιλαδέλφεια. Η πόλη βουβή. Πάρα πολύς κόσμος στο σημείο της δολοφονίας του Μιχάλη. Κόσμος της ΑΕΚ και στην πλατεία που βρίσκεται ο ατσάλινος δικέφαλος αετός. Κόσμος της ΑΕΚ και στα γύρω στενά του γηπέδου. Απλός κόσμος παντού, γύρω από το γήπεδο. Η πολιτική του να μην βλέπουν χαρούμενα πρόσωπα δεν θα τους περάσει. Υπήρχε παγωμάρα, αλλά ο κόσμος της ΑΕΚ είναι από άλλη πάστα. Θα βρει τον τρόπο να σηκωθεί ξανά. Γιατί αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι πληγωμένο θηρίο.

Ένα είναι ξεκάθαρο: Ήταν κρατική δολοφονία!!!! Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Όλοι ήξεραν, όλοι γνώριζαν, όλοι, μα όλοι, και κανείς δεν έκανε τίποτα. Δεν έκανε γιατί νόμιζαν ότι θα τους περάσει και γράφω ξεκάθαρα για το κράτος (το όποιο κράτος τέλος πάντων υπάρχει). Όλοι θέλησαν και προσπαθούν ακόμα να περάσουν ότι υπήρχε ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών, γιατί έτσι τους συμφέρει. Κανένα ραντεβού θανάτου. Επιδρομή βαρβάρων έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Βάρβαροι που στο διάβα τους δεν υπολόγισαν οικογένειες, παιδιά, γυναίκες έγκυους, μεγάλους ηλικιακά ανθρώπους. Δεν υπολόγισαν τίποτα. Ήρθαν για να σκοτώσουν. Ήρθαν για να δολοφονήσουν. Και το έκαναν. Με μαχαίρια, ρόπαλα, καδρόνια και ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.

Ταξίδι 1500 χλμ και απλά όπως μάθαμε τους παρακολουθούσε η αστυνομία διακριτικά. Μπαίνουν δηλαδή στη χώρα σου δολοφόνοι, συνεργάζονται με άλλους δολοφόνους ελληνικής ομάδας και κανείς δεν βγήκε να παραιτηθεί, κανείς δεν ζήτησε μια συγγνώμη, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Γιατί; Γιατί έτσι έπρεπε να στηθεί το έργο τους.

Δεν ξέρω πραγματικά τι να γράψω. Μετά τον Άλκη, ο Μιχάλης και μετά τον Μιχάλη ποιος ξέρει… Τα σκίτσα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο νομίζω τα έχουμε δει όλοι μας είναι το λιγότερο συγκλονιστικά. Οι κραυγές της θείας του Μιχάλη, το γεγονός πως η μητέρα του δεν άντεξε και βρίσκεται στο νοσοκομείο, οι αντιδράσεις συγγενών και φίλων είναι λογικές. Είναι ανθρώπινες. Στον πόνο του άλλου δεν πας χ, ψ, δημοσιογράφε να πουλήσεις… Πας απλά να συμπαρασταθείς. Να πεις έστω μια λέξη. Ή καλύτερα μην πεις τίποτα… Ο πόνος είναι μεγάλος. Η οργή τεράστια…

Όλο λέω κάτι πρέπει να γίνει. Όλοι μας το λέμε κάτι πρέπει να γίνει. Ως πότε αυτή η κατάσταση; Ως πότε… Θα το γράψω και πάλι. Χαλάει το κράτος (βάλτε τους όλους μέσα) να βλέπει χαρούμενα πρόσωπα. Η ΑΕΚ τους χαλάει τη μαγιά. Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει μαγεία… Δεν θα μας καταλάβουν ποτέ.

Καλό ταξίδι Μιχάλη…