Χάθηκα στα στενά του Περιστερίου μα το φως μου έδειξε εσένα αγάπη μου γλυκιά!
Τετάρτη απόγευμα. Πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Πραγματικά λαοθάλασσα. Η οργή για την τραγωδία στα Τέμπη ξεχείλιζε. Όσοι βρήκαν το δρόμο προς το Σύνταγμα φώναξαν και για εμάς που φωνάξαμε από το Περιστέρι. Κατά του συστήματος και μιας χώρας που πραγματικά πηγαίνει με αυτόματο πιλότο προς το άγνωστο…
Μέσα Μεταφοράς δεν υπήρχαν έτσι έπρεπε να βρω άλλον τρόπο μετακίνησης. Με τα πολλά τα κατάφερα. Χάθηκα στα στενά του Περιστερίου μα το φως μου έδειξε εσένα αγάπη μου γλυκιά! Εσένα που μου γεμίζεις τη ζωή, γι’ αυτό κι εγώ σ’ ακολουθώ πιστά! Για Τετάρτη αρκετά καλή η προσέλευση του κόσμου. Τα δικά μας παιδιά. Τα αδέρφια μας είχαν πάρει τη θέση τους δίπλα από τα επίσημα και δεν σταμάτησαν στιγμή να φωνάζουν για την ΑΕΚΑΡΑ. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και το έκαναν με μεγάλη επιτυχία.
Ακόμα θυμάμαι τη φωνή του αρχηγού: “Παιδιά στόχος μας είναι να μπούμε στο γήπεδο. Να την δούμε. Να φωνάξουμε για εκείνη. Να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί και μετά αυτή να κοιτάξει σε εμάς. Να μας χαμογελάσει και να πει ένα απλό ευχαριστώ”. Αυτό το ευχαριστώ μας είπε το απόγευμα της Τετάρτης η ΑΕΚΑΡΑ η οποία φιγουράρει πλέον στην 1η θέση.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά και κάποιες ώρες πριν στην ερωτική Γαλλία η Βασίλισσα μας έδειχνε το δρόμο. Ο Λεμάρ και τα άλλα παιχνίδια μας οδήγησαν σε μια μεγάλη νίκη επί της Λιμόζ. Στην κερκίδα η παλιά Original φουρνιά… Ο Μίμης, ο Ντόκος, ο Άγης, ο Σπύρος με την αγάπη του για την επιτραπέζια αντισφαίριση και άλλοι πολλοί. Αγνά πράγματα. Καθαρά… Μόνο για την ΑΕΚΑΡΑ. Το “Είμαστε καλά…” ακούστηκε δυνατά. Το κατάλαβαν οι Γάλλοι που αναγκάστηκαν να μας χειροκροτήσουν κι εμείς ανταποδώσαμε… Άλλωστε με τη Γαλλία μας συνδέουν αδελφικούς δεσμούς. Τα αδέρφια μας οι Μασσαλοί γνωρίζουν…
Τον δρόμο της επιστροφής τον ήπια… νεράκι. Τι Περιστέρι… Τι Λιμόζ… Όπου παίζεις πάντα θα σ’ ακολουθώ… Κι εμείς σε ακολουθάμε πάντα…
Δεν άργησα να φτάσω Φιλαδέλφεια. Άλλωστε στα στενά της μεγάλωσα από παιδάκι τόσο δα μικρό. Στα στενά της θα βρεθώ και πάλι το απόγευμα της Κυριακής. Να μυρίσω τις τριανταφυλλιές. Να γεμίσω τα καφέ. Αλλά πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μου αυτό το παρελθόν που θα μου κρατά τη νοσταλγία… Εφημεριδάκι της Original… Το χάσαμε κι αυτό… Χάθηκε μέσα στο χρόνο, αλλά η αγάπη μου για σένα δεν χάνεται…
Μα περιμένουν στη γωνιά! Υπομονή, σοβαρότητα και τριάρα για να τους βάλουμε στο πούλμαν να πάνε Πειραιά όμορφα κι ωραία…
