Η προσμονή να βρεθούμε και πάλι στη Νέα Φιλαδέλφεια

Πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε… Από τις 2 Νοεμβρίου τώρα που κοίταξα το blog μου… Σε αυτό το διάστημα έγιναν πολλά. Πάρα πολλά. Όλα όμως θετικά. Με το χαμόγελο να επιστρέφει στα χείλη μας… Και θα παραμείνει εκεί γιατί είμαστε ΑΕΚ και η φετινή ΑΕΚ δεν παίζεται με τίποτα… Κόντρα σε όλους και όλα… Εντός και εκτός γηπέδων… Και νταμπλ θα πάρουμε… Και όλους θα τους τρελάνουμε…

Τα μηνύματα που λαμβάνω από φίλους Ενωσίτες είναι άκρως ενθαρρυντικά… Από κάθε γωνιά της Ελλάδας… Όπου υπάρχει ΑΕΚ… Όπου υπάρχει κιτρινόμαυρη φωλιά… Και όλοι λένε το εξής: Πότε θα έρθει το Σαββατοκύριακο να πάμε στο γήπεδο… Τρομερό συναίσθημα… Αυτή η προσμονή να βρεθούμε όλοι στη Νέα Φιλαδέλφεια… Από πολύ νωρίς…. Για καφέ, ποτό, φαγητό πριν και μετά τον αγώνα… Άλλη κατάσταση. Άλλη Εντελώς Κατάσταση… Κατάσταση φουλ ΑΕΚ… Να δούμε τον φίλο, την φίλη, τον αδερφό μας, την αδερφή μας, τον κολλητό, την κολλητή μας…

Και την Πέμπτη το βράδυ τα συναισθήματα μεγάλωσαν κι έγιναν ακόμα πιο έντονα μετά την τριάρα που ρίξαμε στον Ολυμπιακό… Ένας Ολυμπιακός που δεν ήξερε από που να φύγει… Πνίγηκε από την ατμόσφαιρα του γηπέδου… Τον έπνιξε ο λαός της ΑΕΚ… Με απλά λόγια “χέστηκε πάνω του”… Ευρηματικότητα από τον κόσμο με συνθήματα, μεζούρες, πανό, χαρτονομίσματα και άλλα πολλά… Και με τα “δεύτερα” ασχέτως αν δεν του αρέσει η λέξη του Ματίας…

Η καρδιά μας πλέον χτυπάει δυνατά… Στης Φιλαδέλφειας τα μέρη… Εκεί όπου δεν θα περάσει καμία ομάδα… Μέχρι στιγμής το κοντέρ μετράει 9-0 σε γκολ κόντρα σε ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό, Άρη και Ολυμπιακό κι έπεται συνέχεια… Ωραία πράγματα… Μπορεί το πέταλο να μην έχει πλέον τριανταφυλλιές, αλλά ανθίζει κάτι άλλο πιο δυνατό… Πιο ΑΕΚ…