Εισέρχεται στην τελική ευθεία με πολλά ατού
Το βράδυ της Δευτέρας ήταν άλλο ένα κλασικό βράδυ της φετινής ποδοσφαιρικής ΑΕΚ. Μία κατάσταση που έγινε ρουτίνα, αλλά όχι μόνο δεν βαριέται κανένας Ενωσίτης αλλά αντιθέτως όλοι περιμένουν την επόμενη αντίστοιχη «παράσταση» με μεγαλύτερη αδημονία σε σχέση με την προηγούμενη φορά… Άσε που πια γουστάρουν να βλέπουν επισταμένα την ΑΕΚ και φίλοι του εγχώριου ποδοσφαίρου που δεν είναι ΑΕΚ. Εξάλλου, ρεαλιστικά και ντόμπρα να το δεις, αυτή την εποχή έλκουν από άποψη ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος κυρίως οι αγώνες της ΑΕΚ και ίσως και του επόμενου αντιπάλου της, του ΠΑΟΚ. Αν και αυτά είναι υποκειμενικά και μπορούν πολλοί να διαφωνήσουν με ένα τέτοιο συμπέρασμα. Ας είναι…
Άνετη νίκη, λοιπόν, της ΑΕΚ επί του Λεβαδειακού με ένα σκορ που τείνει να γίνει ταρίφα και η ΑΕΚ εισέρχεται στην τελική ευθεία με πολλά ατού. Οι παίκτες του Αλμέιδα ξέρουν πλέον πως το να κάνουν με συνέπεια και χωρίς εξάρσεις αυτά που μπορούν αρκούν για να επικρατεί χωρίς να δυσκολευτεί η ομάδα απέναντι στους περισσότερους αντιπάλους που βρίσκει μπροστά της. Γιατί ακόμα και αν η Ένωση δεν φορτσάρει σε όλα τα αγωνιστικά λεπτά των αγώνων της εδώ και κάποιο καιρό, ξέρει σαν ομάδα πως και πάλι θα τρέχει πιο πολύ και για περισσότερο χρόνο από τους αντιπάλους. Ή πως ακόμα και αν οι αντίπαλοι τρέχουν και αυτοί αρκετά, η ΑΕΚ θα το κάνει τόσο ώστε να μπορεί η δεδομένη ατομική και συλλογική ποιότητα να φέρνει νίκες, βαθμούς, προκρίσεις, φάσεις, γκολ, μεγάλα σκορ, ευεξία, εμπιστοσύνη, ικανοποίηση, όρεξη.
Έτσι και οι παίκτες φαίνονται άνετοι και οι οπαδοί της ομάδας απολαμβάνουν την όλη φάση από τη στιγμή που φεύγουν από το σπίτι τους για να πάνε στο γήπεδο μέχρι την ώρα που πέφτουν για ύπνο το βράδυ των αγώνων. Βέβαια, στο ποδόσφαιρο ποτέ τα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν δεν μπορούν να νικήσουν τα όσα γίνονται στο παρόν και όσα θα λάβουν χώρα στο μέλλον. Δηλαδή, με απλά λόγια, η ΑΕΚ δεν μπορεί να επαναπαυθεί σε όσα έχει κάνει μέχρι τώρα. Αν ήταν ομάδα σε αγώνισμα επίδειξης, θα μπορούσε να το δει κάπως έτσι. Τώρα που διεκδικεί τίτλους, δεν μπορεί και δεν θα το κάνει…
ΥΓ. Ο ίδιος ο Ματίας Αλμέιδα ξέρει πως έχει δύο βασικά καθήκοντα σε ενεστώτα χρόνο. Το ένα είναι να μαζεύει κάθε αγωνιστική τους βαθμούς που χρειάζεται και πρέπει, και το άλλο να προετοιμάζει την ομάδα για την πρωτόγνωρη και ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΤΑΤΗ συνθήκη του να παλέψει για τον τίτλο στα play off. Συν το Κύπελλο Ελλάδας, για το οποίο απομένουν μονάχα δύο αγώνες μέχρι μία πιθανή κατάκτηση του τροπαίου. Δεν είναι εύκολος αυτός ο συνδυασμός, γιατί μπορεί ένας coach να αποπροσανατολιστεί, να μπερδευτεί και να κάνει λάθη. Το γεγονός πως η ΑΕΚ προχωράει προς την τελική ευθεία με τα δέοντα αποτελέσματα, πρέπει να πιστωθεί και αυτό στον Αργεντίνο τεχνικό…
ΥΓ1. Για την απόφαση που πήρε η ΠΑΕ ΑΕΚ να κάνει έφεση ο κάθε Ενωσίτης μπορεί και πρέπει να έχει την άποψη που επιβάλλει η συνείδησή του. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν δύο πολύ σοβαρές παράμετροι, που λειτουργούν ΣΑ ΣΤΑΘΕΡΕΣ σε αυτή την υπόθεση με τα δοκάρια στο ματς Ατρόμητος-ΑΕΚ που δεν έγινε την περασμένη εβδομάδα. Η πρώτη είναι πως η ΠΑΕ ΑΕΚ έχει τους λόγους της για ότι κάνει και αυτοί οι λόγοι κινούνται στη σφαίρα του πώς αντιλαμβάνεται η ίδια το συμφέρον της ΑΕΚ απέναντι σε ετερόκλητος εχθρούς (σε συνάρτηση με τη γνώση και την πληροφόρηση που έχει). Η δεύτερη είναι πως κατά την προσωπική μου άποψη στο δικαστικό μέρος της ιστορίας αυτής τόσο η ΑΕΚ, όσοι και όσοι την εχθρεύονται, καταμετράνε δυνάμεις και συμμαχίες. Αυτά προς το παρόν…
ΥΓ2. Σε κάθε τι μεγαλύτερη σημασία από τα λόγια και τα επιχειρήματα έχει ΠΑΝΤΑ η στόχευση, το κίνητρο του καθενός. Εξάλλου, όποια απόφαση και να βγάλουν οι αρμόδιες επιτροπές, πάντα θα υπάρχουν πράγματα να πεις εναντίον και υπέρ μίας ομάδας ξεχωριστά, αλλά και για όλες όσες εμπλέκονται συνολικά. Αυτό που μετράει περισσότερο από όλα, όμως, είναι να ξέρει ο καθένας ή τουλάχιστον να προσπαθεί να βρει το ΓΙΑΤΙ κάνει οτιδήποτε κάνει η κάθε πλευρά. Μόνο έτσι μπορεί να κριθεί και η αποτελεσματικότητά της…
ΥΓ3. Ποδοσφαιρικά η φετινή ΑΕΚ μαθαίνει ποδόσφαιρο όσους τυχερούς την παρακολουθούν από κοντά για οπαδικούς λόγους. Αυτό το καταλαβαίνουμε σε κάθε φάση, όταν «πιάνουμε» τους παίκτες της ΑΕΚ να κάνουν αυτό που θέλαμε ή περιμέναμε στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Και όταν κάτι δεν βγαίνει ή γίνεται λάθος, ή δεν γίνεται καθόλου, όλοι πια γνωρίζουν πως αυτό είναι μία εξαίρεση και όχι ο κανόνας… Έτσι, λοιπόν, δίπλα στην οπαδική κάψα που ικανοποιείται συνεχώς και σε επαρκείς ποσότητες, αναπτύσσεται και η ποδοσφαιρική οξυδέρκεια όλων των Ενωσιτών, ανεξάρτητα από τη θύρα που βρίσκονται ή αν παρακολουθούν τα ματς από την τηλεόραση. Ακόμα και από το ραδιόφωνο να ακούνε τους αγώνες της ομάδας τους, καταλαβαίνουν πολλά…
