Αναγνώριση από όλους (ο στόχος από εδώ και πέρα)
Δεν θέλω να μιλήσω κι εγώ για τα αυτονόητα. Τα έχουν πει και γράψει με πλήρη ακρίβεια και επάρκεια άλλοι. Μόνο μία σύντομη κουβέντα. Για να κρίνονται οι αγώνες στα γήπεδα πρέπει πρωτίστως να είναι όλα συμβατά με τους κανονισμούς. Όταν δεν τηρηθεί αυτό το πολύ βασικό, ανεξαρτήτως των αιτιών και των εξειδικευμένων λεπτομερειών της κάθε αντίστοιχης φοράς, οι αγώνες δεν μπορούν να διεξαχθούν. Εδώ αρχίζουν και τελειώνουν όλα για τα κυριακάτικα. Προφανώς και θα ήταν προτιμότερο να γίνει ο αγώνας και να νικήσει η ΑΕΚ, αλλά δεν έγινε και σε αυτό ΔΕΝ φταίει επ΄ουδενί η ΑΕΚ.
Με αφορμή τα όσα (ΔΕΝ) έγιναν στο Περιστέρι, οι βασικοί αντίπαλοι της Ένωσης βρήκαν μία ευκαιρία να πουν τα δικά τους. Τα ακούμε, τα διαβάζουμε, εδώ και ώρες. Η ΑΕΚ αποτελείται και από την επίσημη ΑΕΚ (τη διοίκηση και τα στελέχη), και από το αγωνιστικό τμήμα, και από τον τεράστιο σε όγκο οπαδικό της κόσμο. Η ΠΑΕ είναι έμπειρη και ξέρει να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. Και τις περισσότερες φορές πράττει σωστά. Ο κόσμος, από την άλλη, δεν πρέπει να πέφτει στις παγίδες να απαντάει σε ανόητες αιτιάσεις. Συζητάς και απαντάς μονάχα σε σοβαρές κουβέντες, σε επιχειρήματα αντιπάλων που είναι ισχυρά και δεν «βάζουν χέρι» στη λογική. Στις άλλες κουβέντες, απλά αρνείσαι να συμμετέχεις.
Από εκεί και πέρα, την καλύτερη απάντηση σε όσους επιτίθονται στην ΑΕΚ μπορεί να τη δώσει η ίδια η ομάδα, το αγωνιστικό τμήμα. Πώς; Παίζοντας τη μπάλα που ξέρει και μπορεί. Αποστομώνοντας τους πονηρούς με το μεγάλο της όπλο, την αγωνιστική ποιότητα. Από εδώ και πέρα, η ΑΕΚ δεν οφείλει να παίζει καλά μονάχα για να κατακτήσει τίτλους, αλλά και για να τους κατακτήσει «προκαλώντας» την αναγνώριση και το σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των εγχώριων ποδοσφαιρόφιλων. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο, ειδικά στη χώρα μας, γιατί ο οπαδισμός συχνά μας «τυφλώνει» όλους και μας κάνει να αδικούμε περιστάσεις, πρόσωπα, ομάδες, δεδομένες ποιότητες, και πάει λέγοντας…
Αναγνώριση από όλους, λοιπόν… Αυτό είναι ο ολοκληρωμένος στόχος για τους επόμενους μήνες. Όπως γινόταν πάντα όταν η ΑΕΚ είχε πολύ καλή ομάδα. Όπως φερ΄ειπείν τη δεκαετία του 1990. Που σχεδόν όλοι την παραδέχονταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής επικράτειας. Όταν ήταν σημείο αναφοράς, δηλαδή, όχι μόνο για τη δική της ιστορία, αλλά ΔΙΧΩΣ ΥΠΕΡΒΟΛΗ για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η «ΑΕΚ του Μπάγεβιτς» είναι από τότε ένα πολυσυζητημένο διαφημιστικό προσπέκτους για το ποδόσφαιρο της χώρας μας.
Το θέτω αυτό ως στόχο, όχι για λόγους αλαζονείας, βερμπαλισμού ή άλλων κακών πτυχών. Αλλά, για δύο λόγους: ο πρώτος και κύριος, γιατί πιστεύω πραγματικά πως η ΑΕΚ του Αλμέιδα μπορεί να κάνει τους πάντες να της βγάλουν το καπέλο, πλην κάποιων ελάχιστων αμετανόητα συμπλεγματικών που δεν παραδέχονται τίποτα και κανέναν (όπου κι αν αυτοί βρίσκονται). Και δεύτερον, γιατί στην Ελλάδα όλοι γκρινιάζουμε, σχεδόν όλοι κακολογούμε και μειώνουμε τους άλλους συχνά, αλλά σχεδόν όλοι έχουμε την εξυπνάδα να διακρίνουμε και ποιος είναι πραγματικά ποιοτικός και ποιος είναι ο καλύτερος… Άσχετα τι λέμε, σχεδόν όλοι ξέρουμε ποιος παίζει ποδόσφαιρο που ταιριάζει σε πρωταθλήτρια ομάδα και ποιοι όχι και τόσο…
ΥΓ. Στις αιτιάσεις, στα παράπονα, στις μπηχτές, στις κακίες, στην επιθετικότητα των άλλων, απαντάς με ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Τότε, ή επέρχεται μία αμήχανη σιωπή που τείνει στη συγκατάβαση, ή ξωκείλει ο άλλος ακόμα περισσότερο στην πλαγιότητα… Αυτό, όμως, το πού θα το πάει μετά δηλαδή, είναι δική του υπόθεση. Η δική σου είναι να μπορείς να αντιτάξεις ποδοσφαιρική ποιότητα. Μπορείς; Είσαι πραγματικός μάγκας και αργά ή γρήγορα θα σε δικαιώσει η τροπή των πραγμάτων… Δεν μπορείς; Προσπάθησε, έτσι ώστε σύντομα να μπορείς…
