Να μην αυτοσαμποταριστεί η προσπάθεια
Τελικά, η ΑΕΚ τα κατάφερε και πρόσθεσε στο ενεργητικό της, και όχι στο παθητικό της…(όπως γινόταν από το 2020 κι ύστερα…), άλλη μία ιδιαίτερη χρονιά. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η ιδιαίτερη συνθήκη που λαμβάνει χώρα εδώ και κάποιους μήνες πια; Με την ΑΕΚ να παίζει ικανοποιητικότατο ποδόσφαιρο, να λένε πολλοί (και μη Ενωσίτες) πως παίζει τη καλύτερη μπάλα στη χώρα, αλλά να είναι οκτώ βαθμούς πίσω από την πρώτη θέση.
Φυσικά, η περίσταση θέλει λεπτούς χειρισμούς. Αρκετοί φίλοι της ομάδας ήδη γκρινιάζουν, αλλά μία τέτοια νοοτροπία δεν ταιριάζει στην προσπάθεια που κάνει η ομάδα. Σε καμία περίπτωση. Δεν αρμόζει σε αυτή την ΑΕΚ ούτε ίχνος γκρίνιας. Τώρα το τι κάνει, παράλληλα, ο Παναθηναϊκός είναι μία άλλη ιστορία. Κάπως επώδυνη και ενοχλητική; Ίσως. Αλλά, αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει περισσότερο από αυτό που χρειάζεται.. Ναι, όλοι οι ΑΕΚτζήδες θα ήθελαν την ομάδα τους πρώτη. Όμως, δεν είναι, αλλά είναι η ώρα να βάλουν ως προτεραιότητα το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Η φετινή περίσταση πάει το νου των παλιότερων φίλων της Ένωσης κατευθείαν στην τετραετία 1994-1998. (Και) τότε η ΑΕΚ ήταν κατά γενική ομολογία η καλύτερη ομάδα στη χώρα. Και το έδειχνε με διάφορους τρόπους. Το παραδέχονταν και οι άλλοι. Ακόμα και αυτοί που όταν μίλαγαν δημόσια, έλεγαν άλλα… Μέσα τους ήξεραν πολύ καλά. Κι όμως, αυτή η ομάδα «εξαργύρωσε» τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά κυρίως στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας. Τα πρωταθλήματα κατέληγαν πρώτα στην Παιανία και μετά στο Ρέντη…
Τώρα έχει Μουντιάλ. Τώρα έχουμε όλοι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να απολαύσουμε το ποδόσφαιρο σε όλο το σύγχρονο εύρος του. Χωρίς να ξεχνάμε, φυσικά, την ΑΕΚ… Από εδώ και πέρα, θα μετρήσουν πολλά για να αποσαφηνιστεί το είδος της τελικής έκβασης που θα έχουμε την άνοιξη σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα… Αν θέσουμε ως αποκλειστικό στόχο των «κιτρινόμαυρων» την κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλήματος, θα πρέπει να λάβουν χώρα ταυτόχρονα διάφορες κρίσιμες παράμετροι. Που δεν βρίσκονται όλες στο χέρι της ΑΕΚ. Να παίξει το ίδιο και ακόμα καλύτερα από όσο το κάνει εδώ και δύο μήνες η ΑΕΚ, να αρχίσει (ανεξαρτήτως αγωνιστικής εικόνας) τις γκέλες η ομάδα του Γιοβάνοβιτες, να δείξει στα ντέρμπι η Ένωση πως μπορεί να συνδυάσει τη σωστή νοοτροπία, την ελκυστική δημιουργικότητα με την επιβολή επί σημαντικών αντιπάλων και με την αποτελεσματικότητα. Ε, δεν τα λες και λίγα όλα αυτά.
Αν η ΑΕΚ, κυρίως η επίσημη και η πλειοψηφία των οπαδών της, βάλουν ως στόχο το να γίνει φέτος η ΑΕΚ μία πολύ καλή, δουλεμένη, με αυτοματισμούς, αλλά και με εμπειρίες στα δύσκολα ομάδα, τότε όλα κυλάνε πολύ καλά μεχρι στιγμής. Δεν θα υποδείξω εγώ τι πρέπει να κάνει ο κάθε ΑΕΚτζής μέσα του. Ξέρω ένα πράγμα: πως επιβάλλεται να τα διαχωρίσουμε αυτά τα δύο για να μην αυτοσαμποταριστεί η προσπάθεια. «Εκ των έσω» και εξαιτίας της υπέρμετρης λατρείας που υπάρχει για την ομάδα. Όχι, δηλαδή, από δόλο, αλλά από άσβεστο πόθο για τον τίτλο, δηλαδή από μία υγιή προσδοκία-εμμονή. Δηλαδή, στο βωμό της πρωτιάς να αγχωθεί η ομάδα και να αδικηθεί ο ιδρώτας που καταβάλλεται και έχει αποφέρει ουσιαστικά δείγματα ποδοσφαιρικής ποιότητας. Αν, μάλιστα, γίνουν και συγκρίσεις με τα προηγούμενα χρόνια η ΑΕΚ είναι με διαφορά η πιο βελτιωμένη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος…
YΓ. Το κυριακάτικο ματς με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο είναι πραγματικός οδοδείκτης σε όλους τους τομείς, εκτός από αυτόν του σκοραρίσματος… Η ΑΕΚ μπήκε στο συγκεκριμένο γήπεδο μετά από πολλά χρόνια ακομπλεξάριστη, για να κάνει το παιχνίδι της, για να υλοποιήσει τα σχέδιά της, για να βγάλει στο γήπεδο αυτά που δουλεύει στις προπονήσεις, δίχως να την πολυνοιάζει η έδρα, ο αντίπαλος, η παράδοση που έχει μαζί του τα τελευταία χρόνια, η διαιτησία, ο Κλάτενμπεργκ, κοκ… Αυτή η ΑΕΚ σέβεται το ποδόσφαιρο και κάποια στιγμή αυτό θα τη δικαιώσει. Δεν γίνεται αλλιώς…
YΓ. Στο Φάληρο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η άμυνα πάταγε καλά (και το καταλάβαιναν αυτό οι παίκτες του Μίτσελ, χάνοντας γρήγορα την ορμή τους), το κέντρο δούλευε πολύ ικανοποιητικά (δημιουργώντας σε μεγάλο βαθμό παθητικές σκέψεις στους αντιπάλους), η επίθεση έδειχνε πως χρειάζεται ακόμα πράγματα (αν και θα μπορούσε να σκοράρει και έτσι όπως ήταν). Δεν είναι ανάγκη αυτό να σημαίνει άλλους παίκτες. Όχι. Τόλμη στην τελική προσπάθεια και εκτελεστική δεινότητα συνήθως αποκτούν εκείνοι που δημιουργούν φάσεις. Οι άλλοι, οι όποιοι αντιπαραγωγικοί, που δεν έχουν ούτε τη δέουσα ατομική ποιότητα, ούτε ομαδική συν-εργασία, δεν μπορούν… Η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ μπορεί…
ΥΓ1. Αν ενδιαφέρει το πώς θα χάσει βαθμούς ο Παναθηναϊκός, θα πρέπει να σκεφτούμε κάτι. Είναι δύσκολο να εμφανιστεί αρκετά χειρότερος ο ίδιος μετά τη διακοπή. Μάλλον, έχει βρει τα πνευματικά, σωματικά και ψυχολογικά συστατικά εκείνα, που θα του επιτρέψουν να αποφύγει τις καθολικές μεταπτώσεις. Ο προπονητής του εγγυάται για κάτι τέτοιο και του πήρε και του ίδιου πολλούς μήνες (τους περσινούς, με τις πολλές αρχικές ήττες) για να αποκτηθεί μία τέτοια εύρυθμη σταθερότητα. Στη δική μου κρίση, πρέπει να είναι οι αντίπαλοί του Παναθηναϊκού περισσότερο τολμηροί και αποφασισμένοι. Η ΑΕΚ είναι μία ομάδα που μπορεί π.χ. στο μεταξύ τους αγώνα να του δημιουργήσει πολλά και σοβαρά προβλήματα. Δεν νομίζω πως μπορούν πολλές να τον φέρουν σε δύσκολη θέση, αν δεν το πιστέψουν και δεν το επιδιώξουν έμπρακτα. Στον πρώτο γύρο, λίγες έπαιξαν για να τον κερδίσουν και όχι για να μη χάσουν από αυτόν…
