Η πρόκριση ήρθε, πάμε γερά για τα σουβλάκια του Κομπότη
Ένα όμορφο βράδυ είχαμε. Ξεκούραστο μεσοβδόμαδα με μπαλίτσα και μια πρόκριση που ήρθε μάλλον άνετα. Όπως και άνετα έπαιξε και η ομάδα μας απόψε, μια χαλαρή προπόνηση μάλλον, που δημιούργησε κάποιες λίγες καταστάσεις στην αντίπαλη εστία και χωρίς κάποια ιδιαίτερη απειλή στην δική μας εστία.
Με μπόλικο εκτεταμένο rotation κατέβηκε η ΑΕΚ σήμερα. Το σύστημα το είδα πιο πολύ σε 4-2-3-1, με αλλαγμένο κεντρικό δίδυμο, άλλον σέντερ φορ και με πλήρως διαφοροποιημένο κέντρο. Και τα πλάγια μπακ άλλα, πράμα που κάπως δημιούργησε έναν προβληματισμό για το πώς θα μπορούσε να συνεννοηθεί αυτή η ολοκαίνουργια ενδεκάδα. Σωστό ήταν το rotation αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Επίσης επικίνδυνο ήταν που έγινε σήμερα, αλλά κι ο αντίπαλος είχε μπει στο γήπεδο μάλλον για μια τυπική διεκπεραίωση.
Ευτυχίσαμε να προηγηθούμε νωρίς με τον Κοσίδη που μάζεψε μια μπαλιά από απόκρουση. Μπράβο στο παιδί για το γκολ και για την όλη παρουσία του. Καλό είναι να πάει στην ΑΕΚ β για να πάρει ευκαιρίες. Δεν το έχει ακόμα.
Μετά το γκολ η ΑΕΚ απλά έσβησε. Βεβαίως είχε την κατοχή της μπάλας, και την άλλαζε συνεχώς, όμως δεν διεκδίκησε και κάτι παραπάνω. Ήταν σαν την αντιμετώπιση που έχει ο φορολογούμενος από τον εφοριακό. Και οι δύο έχουν δίκιο και κάθονται και μιλάνε τελικά για άσχετα θέματα χωρίς να λύνουν τίποτα. Κάπως έτσι βγήκε το παιχνίδι του κέντρου μας, που είχε κύριο αποδέκτη της μπάλας τον Ελίασον, που δεν εύρισκε συμπαραστάτη στην αντίπαλη περιοχή.
Κάπως έτσι βαριεστημένα απολαμβάναμε το ποτό μας κι εμείς και μιλάγαμε γιατί η ΑΕΚ δεν πήγε καλά την περασμένη Κυριακή. Κι εκεί στην φλυαρία για ένα αδιάφορο θέαμα, λέγαμε οτι κι ο Γιόνσον είναι πολύ καλός, κι ο Γαλανόπουλος με ένταση αλλά κι ο Μήτρογλου θαυμάσιος ακόμα και στις μεταβιβάσεις. Είχαμε προσδιορίσει μάλλον τους καλύτερους – ο Μάνταλος τελικά πήρε τον τίτλο, ίσως διότι κατέβασε δυό κλικ την ταχύτητα της ομάδας -, και ουδείς ασχολήθηκε παραπάνω. Όταν έχει και ωραίες γκόμενες στην κερκίδα, γιατί να ασχολείσαι με τους παίκτες;
Φυσικά δεν αλλάξανε τα πράματα στο δεύτερο μέρος. Ο Αλμέιδα έκανε rotation στο rotation του, και το παιχνίδι πήγαινε σχεδόν ίδια. Σχεδόν λέω, διότι ο αντίπαλος πήρε κάποια μέτρα στο γήπεδο και προσπάθησε να ξεπεράσει τον μοιραίο στόχο του, χωρίς όμως επιτυχία. Τώρα, ήταν δεν ήταν πέναλτυ, δεν μπορώ να σας το πω. Το σίγουρο είναι οτι δόθηκε, var σε αυτήν την φάση δεν υπήρχε, και πλέον η ΑΕΚ με δυό γκολ διαφορά, είχε πετύχει τον στόχο της, τον στόχο μας, και μπορούσε να αργοπορεί όσο ήθελε. Είτε στο κατέβασμα της μπάλας, είτε στην τελική προσπάθεια, στην οποίαν αν πήγαινε πιο γρήγορα, γινόταν το μπέρδεμα για την τελική προσπάθεια.
Φυσικά ένα από τα αξιοθέατα του αγώνα ήταν κι ο Σιντιμπέ. Απλά να πω τι είπε ο μπροστινός μου στο διάλειμμα : Τώρα καταλαβαίνει ο καθένας γιατί παίζει ο Ρότα. Εγώ δεν μπορώ φυσικά να μιλήσω για τον παίκτη. Φάνηκε βαρύς κι ανέτοιμος. Να μην μπορεί να κρατήσει την θέση του και να μην βοηθάει στο παιχνίδι ιδιαίτερα. Δεν καταδικάζεται βέβαια. Χρειάζεται πίστωση χρόνου, κι ειδικά με αυτόν τον σωματότυπο που έχει. Ανέβηκε πάντως προς το τέλος του αγώνα, όταν κανείς αντίπαλος δεν ησχολείτο μαζί του. Πιο πολύ με κεντρικό αμυντικό έμοιαζε σήμερα…
Όμως ο στόχος επετεύχθη. Η ΑΕΚ μας προκρίθηκε στην επόμενη φάση κι ένα ακόμα πάρτυ στο γήπεδο έγινε. Πολύ ενδιαφέρον ειδικά σήμερα, που κανείς δεν διανοήθηκε να ανάψει έστω κι ένα καπνογόνο, που τα δυό πέταλα πέτυχαν τον άψογο συντονισμό παλμού και συνθημάτων, και μάλιστα σε χρονικά σημεία, που η ΑΕΚ απλά περπάταγε. Οπότε συγχαρητήρια για όλα και πάμε γερά για τα σουβλάκια του Κομπότη. Είμαστε χαρούμενοι.
