Η ΑΕΚ, που άργησε τουλάχιστον τρία χρόνια, είναι μάλλον εδώ
Όταν βρέχει, πολύ ή λίγο, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Πως κάποια στιγμή ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ. Και ειδικά όταν μιλάμε για Ελλάδα και το θεσπέσιο (ακόμα…) καιρό της αυτό το σταμάτημα θα ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΠΟΛΥ… Έτσι, πρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα και με την ποδοσφαιρική ΑΕΚ. Αυτό θέλει ο κόσμος της, αυτό χρειάζεται η σημειολογία της, αυτό πρέπει να πράξουν όλοι οι άνθρωποι που ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ και ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ για αυτήν. Κάθε περιθώριο νέας αποτυχίας έχει «ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ» με τον πιο βίαιο τρόπο εδώ και αρκετό καιρό…
Κάνοντας έναν πολύ πρόχειρο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ της (ΕΝΤΕΛΩΣ αδικαιολόγητης κατεμέ…) «τετραετίας της απόγνωσης» θα μπορούσαμε να πούμε πως τα δύο πρώτα χρόνια ναι μεν δεν υπήρξαν αγωνιστικές επιτυχίες (π.χ. τίτλοι) συναφείς με την ΑΕΚ και το εκτόπισμα που θέλει να έχει, αλλά το πράγμα ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΞΩΚΕΙΛΕΙ ακόμα. Έγιναν λάθη, «μπήκαν οι βάσεις» για μία σταδιακή κατρακύλα, το σύστημα απορρυθμίστηκε για τα καλά, αλλά αυτά που έλαβαν χώρα τα δύο επόμενα χρόνια ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΝΑΣ. Είπαμε να κατεβεί λίγο ο πήχης, να δοθούν προτεραιότητες στα ΠΟΛΥΠΟΙΚΙΛΑ και ΔΥΣΚΟΛΑ ζητήματα του νέου γηπέδου, να συνυπολογίσουμε την έλλειψη εσόδων από πανδημία και ευρωπαϊκές δυσπραγίες, αλλά στην ΑΕΚ το παράκαναν. Δημιουργήθηκε πλήγμα που εξαπλώθηκε στη ΣΧΕΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ του κόσμου με το ίδιο το club. Το βλέπαμε παντού και συνέχεια… Σε μία ΡΗΧΗ παραλία, κοντέψαμε να πνιγούμε…
Η ΑΕΚ, αν το δούμε πονηρά, έχει σήμερα ένα ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ «δια της πλαγίας». Έπεσε χαμηλά, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο να σηκωθεί και να φτάσει σε ένα ΑΠΟΔΕΚΤΟ από όλη την ποδοσφαιρική πιάτσα επίπεδο. Της αρκεί να είναι ΣΟΒΑΡΗ. Και για να είναι σοβαρή, πρέπει στην κάθε θέση να έχει τα ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ στελέχη. Είτε αυτό αφορά σε ανθρώπους με σακάκια, είτε με φόρμες και ποδοσφαιρικές φανέλες. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ΕΚΑΝΕ κινήσεις. Αν θα βγουν αυτές ή όχι, θα φανεί. Αλλά, ΕΚΑΝΕ. Με το δικό του τρόπο, με τη δική του στόχευση, με τη δική του διανοητική διεργασία, με τις δικές του επιθυμίες που τις συνδύασε με τις αντικειμενικές συνθήκες στο μέτρο του εφικτού που δημιουργεί ο εγωισμός του.
Για τα ΘΕΤΙΚΑ της ύπαρξης ενός Μπρούνο Άλβες, για τη λειτουργικότητα του Κουχάρσκι, για το δυναμισμό του Αλμέιδα και πάει λέγοντας, ήδη έχουν γραφτεί πολλά. Εγώ το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι πως η ΑΕΚ κινείται. Η ΑΕΚ, που άργησε τουλάχιστον τρία χρόνια, είναι μάλλον εδώ. Εγώ προσωπικά, γιατί πρέπει να έχουμε το θάρρος να περιγράφουμε τις πραγματικές μας σκέψεις και και τα αληθινά μας συναισθήματα, μόλις πριν τρεις εβδομάδες ήμουν ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟΣ στην απογοήτευση. Δεν μπορούσα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να συμβιβαστώ με την ιδέα μίας ΑΕΚ που λειτουργούσε τόσο πολύ μακριά από ένα minimum όριο πρακτικής ουσίας σχεδόν σε όλα… Δεν είχα και πολύ ΟΡΕΞΗ να διαβάσω για ΑΕΚ και όταν το έκανα συνήθως εξαντλούσα την ενασχόλησή μου με τα ΣΧΟΛΙΑ των Ενωσιτών οπαδών στα sites. Όχι από ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΣΤΙΚΗ διάθεση, αλλά από την ΑΓΩΝΙΑ να πιάσω τον παλμό που κυριαρχούσε στο ευρύτερο «κιτρινόμαυρο» σώμα…
Στο σήμερα, η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ μου είναι έντονη, η ΟΡΕΞΗ μου μεγάλη, η ΠΙΣΤΗ έχει αναγεννηθεί. Η καθημερινή ενασχόληση με την ομάδα με συγκινεί ΞΑΝΑ. Δεν ξέρω αν θα πετύχουμε, αλλά η νέα προσπάθεια μου προκαλεί ενδιαφέρον για να την παρακολουθήσω και ολιστικά και με σημαντική ποσότητα διάθεσης. Έτσι, βήμα βήμα, γίνονται συνήθως οι ΣΩΣΤΕΣ δουλειές… Δεν ξεχνώ τα όσα έγιναν, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πάμε μπροστά και να συνυπολογίσουμε τις καινούριες συνθήκες που επικρατούν.
ΥΓ. Καλή επιτυχία ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν πόστα στη νέα ΑΕΚ. Κάθε ΑΕΚτζής, παρά τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει για επιμέρους ζητήματα, οφείλει να εύχεται την προσωπική επιτυχία στον κάθε άνθρωπο που δουλεύει για την ΑΕΚ. Γιατί ΑΥΤΟΜΑΤΑ αυτό θα σημάνει πως η ίδια η ΑΕΚ θα μπορεί να ανταποκριθεί στις δύσκολες υποχρεώσεις της (μέσα σε ένα άκρως ΕΧΘΡΙΚΟ περιβάλλον) και να κρατήσει το μαζική υποστηρικτικό της ΦΡΟΝΗΜΑ στα επιθυμητά επίπεδα.
ΥΓ1. Απλά όλα αυτά που γράφω στη σύλληψή τους, αλλά στην ΑΕΚ ούτε αυτά ίσχυσαν τα τελευταία χρόνια. Στο μεγαλύτερο παράδειγμα προς ΑΠΟΦΥΓΗ, ίσως, στην ιστορία της από τότε που τουλάχιστον την παρακολουθώ εγώ (δηλαδή, από τη σεζόν 1986-1987…). Πιο πολύ και από τα εγκληματικά λάθη του 2004-2013 θα πρόσθετα εγώ, γιατί οι ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ δικαίως και ευλόγως το καλοκαίρι του 2018 ήταν μεγαλύτερες…
ΥΓ2. Εξακολουθώ να πιστεύω πως η πλέον ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ μέθοδος σε κάθε μεταγραφική περίοδο είναι να ανακοινώνονται τα ΑΠΤΑ, όταν ολοκληρώνονται, όταν αποτελούν τετελεσμένα. Δίχως τους ψιθύρους, τη μίρλα και τη φθορά που προκαλούν τα (αχρείαστα) παρατεταμένα σίριαλ… Αν το αλλάξουν και αυτό στη νέα ΑΕΚ, θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η πίστη μου πως το νέο εγχείρημα ΤΗΡΕΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ τις βασικότερες αρχές ενός σοβαρού και σύγχρονου οργανισμού. Που ΕΠΕΝΔΥΕΙ στα έργα, για να ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ στα αποτελέσματα, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ υπεραξίες κάθε είδους…
ΥΓ3. Η ζημιά που έγινε στον ΨΥΧΙΣΜΟ των Ενωσιτών τα τελευταία χρόνια δεν είναι αμελητέα, κατά την προσωπική μου άποψη. Φυσικά, αν όλα πάνε καλά στο αγωνιστικό φέτος, αυτό θα αλλάξει ΑΡΔΗΝ. Και γρήγορα… Αλλά, κρίνω πως πρέπει να δοθεί βάρος και στη δημιουργία μίας νέας πανενωσίτικης ΙΔΕΟΛΟΓΊΑΣ, με αφορμή την είσοδο στο καινούριο γήπεδο. Έτσι ώστε, η ΑΕΚ να μην είναι μονάχα μία σημαντική ποδοσφαιρική (μπασκετική, κοκ,) οντότητα, αλλά ένας οργανισμός ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΟΛΚΗΣ… Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά…
