Ο εγγυητής σου, έχει βγάλει το πρωτάθλημα από τους στόχους σου: Καλά δεν άκουσα ότι στόχος πλέον είναι το κύπελλο;
Άμα φταίει ο Μελισσανίδης, τι κάνουν αυτοί που δεν φταίνε; Περιμένουν να δουν ποιος θα πρωτοφύγει. Για τον Γιαννίκη δεν το συζητάμε. Αυτός είχε φύγει από τότε που του ανανέωσαν το συμβόλαιο. Ό,τι έχουμε γράψει εδώ πέρα.
Η ΑΕΚ μας λοιπόν, χωρίς προπονητή, κατέβηκε με το αναγκαστικό 4-2-3-1 και με συγκεκριμένες επιλογές παικτών, αφού λόγω των επερχόμενων κακοκαιριών άρχισαν οι θλάσεις να πληθαίνουν. Το κακό σήμερα είναι οτι έπαιζε με την πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος, που θα την αντιμετώπιζε με διπλή ζώνη άμυνας. Γιατί κακό; Διότι θα έπρεπε να παίξει σαν αφεντικό. Κι αυτό η ομάδα μας δεν το μπορεί. Για πολλούς λόγους. Ας πούμε δύο : Λόγω Γιαννίκη κι επειδή δεν έχει σοβαρά δημιουργικά χαφ.
Τι είδαμε στο πρώτο μέρος; Μια διάθεση για τρέξιμο και πρεσάρισμα, που θύμιζε τον Βέγγο. Εντάξει την μπάλα την έπαιρνες, μετά τι την έκανες ; Θα σου πω. Ανέβαζες την στατιστική για την κατοχή της μπάλας αλλά ανέβαζες και την φλυαρία σου. Γύρω γύρω, πίσω, παράλληλα και ουσιαστικά μία μεγάλη ευκαιρία λίγο πριν την λήξη. Κοινώς, μηδέν από μηδέν μηδέν. Και σήμερα μπορούμε να πούμε οτι αυτή η στάνη, αυτό το τυρί μπορεί να βγάλει.
Κατά τα άλλα, ο βαρυφορτωμένος μικρός χώρος άμυνας του Απόλλωνα, δημιούργησε έλλειψη κενών χώρων και δυσκόλεψε αφάνταστα το έργο του Σιμάνσκι – μάλλον ο καλύτερος όλων – αλλά και του Γέβτιτς, που έβγαλε δυό τρεις καλές κάθετες μπαλιές. Αυτή η δυσκολία έγινε ακόμα μεγαλύτερη διότι η ομάδα μας δεν είχε και σε καλή μέρα κανέναν από την επίθεση. Οπότε μπορεί ανέβαιναν τα πλάγια μπακ μας αλλά δεν δημιουργούσαν αριθμητική υπεροχή στην αντίπαλη περιοχή, αλλά συνωστισμό. Φυσικά το να διασπάσεις μια διπλή ζώνη άμυνας, είναι δουλεμένο στις προπονήσεις. Δεν είναι οτι σε αιφνιδίασε σήμερα ο αντίπαλος. Είναι όμως εμφανές το τι δουλεύεται στην προπόνηση.
Τα πάντα βέβαια μπορούσαν να καθαρίσουν με ένα γκολ. Αυτό αν ερχόταν θα ήταν καθαρά από ατομική ενέργεια. Η ομαδική λειτουργία δεν ήταν καλή κι έβγαλε σε συμπάθεια τον Απόλλωνα. Που ήταν προσηλωμένος στην τακτική του, προσπάθησε να βγει στην κόντρα κι είχε κάποιους παίκτες που φάνηκαν. Ρολίστες κυρίως, αρκετά αξιόλογους που τέτοιους δεν είχαμε εμείς.
Στο δεύτερο μέρος, είδαμε καλύτερα πράματα για τα μάτια μας. Σημαντικό κι αυτό, όπως σημαντικοί κι οι τρεις βαθμοί και μια νίκη άνετη. Στις σκέψεις μας όμως παραμένουν αυτά που έγιναν στο πρώτο δεκάλεπτο : Ο Απόλλων έχασε δυό τεράστιες ευκαιρίες την ώρα που η ομάδα μας πελαγοδρομούσε μέσα στο γήπεδο. Την ώρα που ο πάγκος ήταν σε πανικό – μόλις πέντε λεπτά από τις οδηγίες των αποδυτηρίων – κι ετοίμαζε δυό αλλαγές. Ευτυχώς πρόλαβε ο Αραούχο και σκόραρε.
Το γκολ ήταν αυτό που λέγαμε : Από ατομική προσπάθεια του Γκαρσία, που ανέβηκε στο δεύτερο μέρος. Σε εκείνο το σημείο ο Φέστα έλυσε κι όλα τα υπόλοιπα προβλήματα μας. Έκανε τρεις αλλαγές προσπαθώντας να βρει την ισοφάριση, οπότε άδειασε τους χώρους και η ομάδα μας έκανε πάρτυ. Δηλαδή μαζί με την απελευθέρωση που ούτως ή άλλως φέρνει ένα γκολ, έχεις και τον Ιταλό που διέλυσε την ομάδα του.
Στην καλύτερη εικόνα μας όμως, είχε συμμετοχή κι ο Γιαννίκης. Διότι η μία τελικά αλλαγή του, ο Άμραμπαντ, βελτίωσε όλη την ΑΕΚ. Είπαμε : Στους ανοικτούς χώρους. Η ομάδα κυριάρχησε στα πλάγια και στον άξονα, κι έβγαλε ωραίες προσπάθειες που την έφεραν στο άνετο 3-0 σκορ επικράτησης. Μοναδική παραφωνία – που όμως λέει και δείχνει πολλά – η κόκκινη στον Μοχαμαντί. Επίσης παραφωνία το ότι βάζω τον Τσιντώτα στους διακριθέντες.Εκεί, που σίγουρα θα βρούμε και τον Αραούχο.
Συγχαρητήρια επομένως και με βάση το δεύτερο μέρος. Οι συμπτώσεις και τα λάθη των αντιπάλων, είναι κι αυτά μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που θα ήταν διαφορετικό αν είχε προηγηθεί ο Απόλλων, αλλά ας μην ασχολούμαστε τώρα με υποθέσεις. Το τι άγχος και πίεση είχε η ομάδα, το είδαμε όλοι. Κι ήταν ανεξήγητο όταν παίζεις με τον τελευταίο και την ώρα που ο εγγυητής σου, έχει βγάλει το πρωτάθλημα από τους στόχους σου : Καλά δεν άκουσα ότι στόχος πλέον είναι το κύπελλο; Πολύ καλά άκουσα. Οψόμεθα λοιπόν.
