Το σύστημα κουτουρού και ο μόνιμος πανικός στον πάγκο
Οφείλω να πω ότι περίμενα με πολύ κέφι να δω μπάλα και την ΑΕΚ ξανά. Είχα και μια αδημονία να δω την ομάδα να παίξει με τα στοιχεία του Γιαννίκη, όπως γράφανε οι έγκριτοι εδώ και μερικές ημέρες…
Η ομάδα μας λοιπόν, κατέβηκε με το γνωστό 4-2-3-1, τον Σβάρνα δεξί μπακ και δύο κόφτες. Κι όποιος είδε το πρώτο ημιχρόνιο, θα συμφωνήσει ότι έχασε τον χρόνο του. Διότι δεν είδε τίποτα, με εξαίρεση την φάση του τελευταίου λεπτού, όπου μια ατομική προσπάθεια του Καρίμ κατέληξε σε γκολ. Η οποία φάση προήλθε από μια τυφλή απόκρουση της άμυνας μας και μια πολύ ωραία μπαλιά του Μάνταλου κι εκεί θαυμάσαμε την ταχύτητα του παίκτη μας καθώς και την εκτελεστική του δεινότητα.
Όλο το πρώτο μέρος ήταν μια ταλαιπωρία της μπάλας. Η ΑΕΚ ήταν νωθρή και άνευρη και καλύτερα χαρακτηρίζεται από την λέξη αδιάβαστη. Δεν ήξερε πώς να επιτεθεί και πιο πολύ περίμενε παρά θύμιζε ομάδα εντός έδρας. Ο Παναιτωλικός ήταν καλά στημένος βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για τους παίκτες μας. Διότι δεν ήταν ταμπουρωμένος αλλά σωστά τοποθετημένος στο γήπεδο ψάχνοντας φυσικά κάποια καλή αντεπίθεση.
Είδαμε όλες κι όλες τρεις τελικές από την μεριά μας και νομίζω ότι το γκολ του Καρίμ – που ήταν και ο κορυφαίος παίκτης μας στο διάστημα αυτό – είναι και ο φωτεινός οδηγός μας. Στις προπονήσεις δεν γίνεται τίποτα. Τον χρόνο τους τρώνε ο Γιαννίκης και οι παίκτες. Η ομάδα όσο πάει γίνεται χειρότερη και σίγουρα κατεβαίνει χωρίς πλάνο. Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Εγώ δεν είδα καμία πιεστική επιθετική άμυνα, ούτε κάποιον αυτοματισμό. Τα πάντα πέφτουν επάνω στην ατομική ποιότητα των μεσοεπιθετικών μας, που αυτοσχεδιάζουν. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις σε αυτό το διάστημα γιατί πολύ καλός ήταν ο Τζαβέλας και δραστήριος ο Μάνταλος. Αν αυτά διδάσκει ο Γιαννίκης, μάλλον είμαστε μπροστά σε στενωπούς.
Τις οποίες στενωπούς, τις περίμενα αργότερα για να είμαι τίμιος. Όχι τόσο γρήγορα σαν το δεύτερο μέρος. Το οποίο είχε μια πολύ καλή φάση για εμάς σχεδόν στο πρώτο λεπτό του – το δοκάρι του Τζαβέλα – και μετά ήταν η γνωστή τραγωδία που βλέπουμε όλοι εκτός από τον εγγυητή και τους γλείφτες του δημοσιογράφους. Και με βάση το τελικό σκορ, πρέπει άμεσα να κάνει κι άλλη ανανέωση στον ταβερνιάρη από την Γερμανία. Ισόβιο συμβόλαιο προτείνω.
Ναι, η ΑΕΚ έχασε πάλι. Και δικαιότατα. Μπορεί η ισοφάριση να ‘ταν από φάουλ πάνω στον Μάνταλο που δεν σφυρίχτηκε, αλλά όποιος ασχοληθεί με αυτήν την φάση – φυσικά εξαιρείται το νούμερο ο Δημητριάδης – θα χάσει το δάσος. Διότι η ομάδα είναι εντελώς αδούλευτη, πολύ χειρότερη από τα πριν και μοιάζει ότι δεν έχει κίνητρα στο παιχνίδι της. Φυσικά λείπουν τα χαφ όπως έχουμε πει, αλλά αυτά πλέον μοιάζουν πολυτέλεια. Διότι παίκτες για να κερδίσεις τον ΟΦΗ και το Αγρίνιο υπάρχουν. Απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν στο γήπεδο. Διότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Γιαννίκης τα έχει χαμένα.
Κανένα πρεσάρισμα από αυτά που δήθεν διαβάζουμε, κανένα πλάνο για οργανωμένη επίθεση και καμία κίνηση χωρίς την μπάλα. Κι όλα αυτά καταλήγουν σε ένα μόνιμο πανικό στο γήπεδο αλλά και στον πάγκο, όταν η ομάδα προσπαθεί να γυρίσει μια εις βάρος της κατάσταση, εντελώς μπερδεμένη και βραχυκυκλωμένη από τον Γιαννίκη. Με τους πάντες μέσα και πάντα με ένα σύστημα κουτουρού.
Και ναι να δικαιώσω όλους αυτούς που λέγανε για την δουλειά του Γιαννίκη, που θέλανε αυτό το παιχνίδι για να την δουν. ΤΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΡΕ ΧΑΠΑΤΑ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ . Τι θέλετε περισσότερο; Τις συντριβές στα ντέρμπι που έρχονται; Άντε νούμερα που μάθατε και μπάλα. Άντε που είστε για την ενημέρωση του κόσμου. Βγείτε ρε από τα καβούκια σας.
