Το αποτέλεσμα μας άφησε ικανοποιημένους, αλλά όχι κι ο τρόπος παιχνιδιού
Με 4-3-3 επιτέλους κατέβηκε η ομάδα σε αυτό το εσωτερικό διπλό. Οι αλλαγές ήταν δεδομένες. Λεταλέκ στο κέντρο και Χατζησαφί αριστερά. Και κατέβηκε με σκοπό να εφαρμόσει την τακτική του Γιαννίκη, που κανείς δεν ξέρει τι ποσοστό μπάλας είχε δουλέψει γι΄αυτό το παιχνίδι.
Δεν ήταν καλό το πρώτο μέρος. Είχε πολλές διακοπές και μπόλικα λάθη. Δεν είχε κάποιον ιδιαίτερο ρυθμό, ούτε και τίποτα τελικές με ενδιαφέρον. Η ΑΕΚ κατάφερε να προηγηθεί στην μία επίθεση που συμμετείχαν αρκετοί παίκτες και συνδυάστηκαν σωστά. Ήταν ωραία στημένη η επίθεση και ωραία η εκτέλεση του Μάνταλου. Κι έγινε όση ώρα αγωνίστηκε ο πολύ καλός Άραμπαντ αριστερά. Μετά άλλαξε πλευρές με τον Τσούμπερ και μάλλον μπερδεύτηκαν πιο πολύ οι πάντες.
Η ΑΕΚ είχε ένα επιθετικό πρεσάρισμα με αποτέλεσμα να νακτά την μπάλα, αλλά να μην δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις. Είχε ένα καλό κεντρικό πρεσάρισμα που έκοβε ικανοποιητικά, ενώ πίσω δεν μπορούμε να πούμε οτι κινδύνεψε. Οι επιθετικοί του Ιωνικού βρήκαν κάτι μπάλες από αποκρούσεις των αμυντικών μας, αλλά σημάδευαν μπεκάτσες. Οπότε το αποτέλεσμα μας άφησε ικανοποιημένους αλλά όχι κι ο τρόπος παιχνιδιού.
Ας μην θέλουμε και πολλά. Αυτή η ποιότητα στο κέντρο, αυτό μπορεί και να δημιουργήσει. Η άμυνα έκανε την δουλειά της , όπως και η επίθεση, που είχε κι άλλες δυό καλές στιγμές για να κλειδώσει το παιχνίδι. Είχαμε και καλύτερη κατοχή μπάλας, και με βάση την στατιστική είμαστε χαρούμενοι. Χαρούμενοι επίσης, που θα δούμε κι άλλους παίκτες στο δεύτερο μέρος, που μας περιμένω πιο απελευθερωμένους στην ανάπτυξη.
Με τις ελπίδες έμεινα για κανά εικοσάλεπτο στο δεύτερο μέρος. Πρακτικά τίποτα δεν βλέπαμε, παρά την ΑΕΚ να κοντρολάρει τον ρυθμό, να ψάχνει να βρει κάποια καλή αντεπίθεση και τον Ιωνικό να προσπαθεί να απειλήσει από μακριά. Οπότε δεν είχε κάτι το συγκλονιστικό το θέαμα ή η στατιστική για σοβαρές τελικές. Ο Άραμπαντ εξακολουθούσε να προσπαθεί να αναστατώσει την άμυνα του αντιπάλου, ο Μάνταλος πέρναγε κι αυτός στους διακριθέντες , όπως κι ο Τσιντώτας για την ηρεμία που χάριζε στην άμυνα μας. Χωρίς καμία σούπερ απόκρουση.
Κάπου εκεί ο Γιαννίκης έβαλε μέσα και τον Γκαρσία με τον Σάκχοφ. Τα πλάγια έμειναν όπως έλεγε η λογική, ο Τσούμπερ ήρθε πιο κεντρικά, ενώ ο Σάκχοφ ξεκίνησε να οργανώνει το παιχνίδι μάλλον πιο καλά, με αξιοπρόσεκτες κάθετες μπαλιές, που δημιούργησαν καλές προϋποθέσεις για τελικές και δεύτερο γκολ. Δεν έγινε το ευτυχές γεγονός, όμως έβλεπες κάτι καλύτερο, κάτι πιο γρήγορο και κάτι πιο απειλητικό. Η αμυντική λειτουργία επίσης διατηρείτο σε πολύ καλά επίπεδα, ενώ ο Αραούχο έχανε την ευκαιρία του αγώνα.
Στο τελευταίο πεντάλεπτο μπήκε κι ο Γιέβτιτς με τον Καρίμ. Η ΑΕΚ ανέβηκε πολύ, κι όλη η ιστορία ήταν ο Σάκχοφ καθώς και το ανέβασμα του Τσούμπερ. Βγήκαν πολλές καλές ευκαιρίες, όμως το σκορ δεν ανέβηκε. Λίγο η επιπολαιότητα, λίγο η προχειρότητα και λίγο ο καλός τερματοφύλακας του αντιπάλου, έσβησαν την ορμή μας. Μια ορμή που τελικά κράτησε την νίκη σχετικά εύκολα, ενώ έφερε και τον Ουκρανό στην κατηγορία των διακριθέντων. Περίμενα κάτι παραπάνω απότον Γιέβτιτς αλλά δεν τα είδα. Από τον Μισελέν και τον Γκαρσία, και σήμερα, δεν είχα κάποια ιδιαίτερη απαίτηση. Συγχαρητήρια επομένως για την ομάδα μας και τη νίκη στην προπόνηση εν όψει Δευτέρας.
