Πανέμορφες στιγμές στο 5ο ΓΕΛ Αχαρνών
Μια ξεχωριστή πρωτοβουλία είχαν οι μαθητές του 5ου ΓΕΛ Αχαρνών. Ύστερα από δική τους επιθυμία προσκάλεσαν στο σχολείο τους όλη την ομάδα μπάσκετ με Αμαξίδια της ΑΕΚ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, για να γνωρίσουν από κοντά όλους αυτούς τους μαχητές της ζωής, να συνομιλήσουν μαζί τους, να τους δουν να παίζουν, μα και να παίξουν μαζί τους μπάσκετ σε ένα διαφορετικό αγώνα που θα μείνει χαραγμένος βαθιά στην καρδιά τους.
Οι αθλητές του «Δικεφάλου» μίλησαν στους μαθητές τόσο για την καθημερινότητά τους, όσο και για το αθλητικό και αγωνιστικό κομμάτι. Με χαμόγελο και χαρά, οι «κιτρινόμαυροι» απάντησαν στις ερωτήσεις των νέων, αναφέρθηκαν στις βελτιώσεις που θα πρέπει να υπάρξουν από την κοινωνία και πολιτεία σχετικά με την αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία, έπαιξαν μπάσκετ με τους μαθητές και φυσικά φωτογραφήθηκαν μαζί τους.
Μία πανέμορφη κίνηση που γέμισε χαρά και υπερηφάνεια τόσο τους παίκτες της ΑΕΚ, όσο και όλους τους μαθητές και καθηγητές του 5ου ΓΕΛ Αχαρνών.
Ο Διευθυντής του σχολείου, κ. Αντώνης Μιχαηλίδης, ο οποίος ήταν και θεατής του αγώνα της ΑΕΚ με τη Σλάβια το 1968, σε μήνυμά του τόνισε: «Όταν πριν από εκατό χρόνια έφταναν οι πρώτοι ξεριζωμένοι Ρωμιοί της Μικρασίας και του Πόντου στα λιμάνια και τις πόλεις της Ελλάδας, διωγμένοι από τους Τούρκους, αντιμετώπιζαν χίλια προβλήματα. Προβλήματα στέγης, επιβίωσης καθώς και το μεγάλο τραύμα του ξεριζωμού. Ενα τμήμα αυτών των Ρωμιών της Μικρασίας εγκαταστάθηκαν στους Ποδαράδες και στον Ποδονίφτη, στις δύο περιοχές που ο ερχομός των προσφύγων θα τις μετονομάσει σε Νέα Ιωνία και Νέα Φιλαδέλφεια. Σε αυτές τις γειτονιές οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι πρόσφυγες έδειξαν τον δυναμισμό και την ποιότητά τους. Έστησαν σπίτια, άνοιξαν μαγαζιά, δούλεψαν στα εργοστάσια της περιοχής και μόρφωσαν τα παιδιά τους, όπως από αιώνες έκαναν στις κοιτίδες τους της Μικράς Ασίας. Αυτά τα πρώτα χρόνια οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί ίδρυσαν και το σωματείο που θα ονόμαζαν Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) και στο οποίο θα έδιναν ως σύμβολο τον Δικέφαλο Αετό του Βυζαντίου.
Η ΑΕΚ ρίζωσε σε αυτές τις γειτονιές και οι πρόσφυγες ταυτίστηκαν ψυχικά με την κιτρινόμαυρη φανέλα και με τους αθλητές που την τιμούσαν από τις πρώτες δεκαετίες της ίδρυσής της. Σταδιακά η Ένωση δημιούργησε τμήματα σε όλα τα αθλήματα για να δώσει διέξοδοστα παιδιά αρχικά της περιοχής και στη συνέχεια σε παιδιά από όλη την Αττική και όλη την Ελλάδα. Σπουδαίοι αθλητές, όπως ο Κώστας Νεστορίδης, ο Στέλιος Σεραφείδης, ο Μίμης Παπαϊωάννου και ο Χρήστος Αρδίζογλου έκαναν τους φιλάθλους της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ να λατρέψουν και να παθιάζονται με αυτήν την κιτρινόμαυρη φανέλα. Όμως την πρώτη μεγάλη επιτυχία για το ιστορικό σωματείο της προσφυγομάνας ΑΕΚ θα τη δώσει στις 4 Απριλίου 1968 η ομάδα μπάσκετ, όταν θα κατακτήσει στο Παναθηναϊκό Στάδιο τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο νικώντας μπροστά σε 80.000 φιλάθλους τη Σλάβια Πράγας και κατακτώντας τον τίτλο του Κυπελλούχου Ευρώπης στο μπάσκετ. Ο Τρόντζος, ο Αμερικάνος, ο Ζούπας και τα άλλα παιδιά της μπασκετικής ΑΕΚ έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομά της στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Από τότε η καλαθοσφαίριση της ΑΕΚ γνώρισε πολλές επιτυχίες και τα τμήματά της γυμνάζουν και αθλούν κάθε χρόνο εκατοντάδες παιδιά και εφήβους μεταδίδοντας το μήνυμά της άθλησης σε μία νέα εποχή γεμάτη προκλήσεις και προβλήματα. Στο πλαίσιο αυτής της παράδοσης της κιτρινόμαυρης ομάδας δημιουργήθηκε το 2018 και το «Τμήμα Μπάσκετ με αναπηρικά αμαξίδια» για να δοθεί το μήνυμα ότι ο αθλητισμός δεν αποκλείει κανέναν, δεν ταυτίζεται με ένα νοσηρό εγωιστικό πρωταθλητισμό, αλλά μεταδίδει ανθρωπιστικές αξίες και προσφέρει τη χαρά της άθλησης και της ζωής σε όλους τους ανθρώπους, αρτιμελείς ή αναπήρους. Ήταν χαρά δική μας, και όλων μας στο 5ο ΓΕΛ Αχαρνών, μαθητών, καθηγητών και γονιών, να προσκαλέσουμε τους αθλητές της ομάδας μπάσκετ με αναπηρικά αμαξίδια της ΑΕΚ, για να παίξουμε μαζί τους, να μιλήσουμε μαζί τους και να τους σφίξουμε το χέρι.
Περιμένουμε από τον Αδαμόπουλο, τον Φάντι, τη Μαλτζή, τον Κότσαρη, τον, τον Χαλδαίο και τον Χουσεΐν να μας δείξουν τι σημαίνει αθλητισμός, τι σημαίνει αγώνας, τι σημαίνει ζωή και πάθος για αυτήν. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτήν την ευκαιρία σήμερα και συναντιόμαστε με αυτούς τους σπουδαίους αθλητές και ανθρώπους».
Η μαθήτρια της Β’ Λυκείο, Κωνσταντίνα Λεπενιώτη, στο δικό της μήνυμα ανέφερε: «Τα άτομα με ειδικές ανάγκες αποτελούν ένα αρκετά μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, γεγονός που αρκετές φορές αγνοούμε. Πρόκειται για άτομα που βρίσκονται παντού, σε μικρές ή και μεγάλες κοινωνίες. Είναι γνωστό πως τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν αρκετά σοβαρά θέματα υγείας και χρήζουν σεβασμού και ψυχολογικής υποστήριξης. Τα άτομα αυτά οπλισμένα με θάρρος και υπομονή μάχονται καθημερινά για τα αυτονόητα, όπως παραδείγματος χάρη για το δικαίωμα στην εκπαίδευση, αγαθό που θα έπρεπε να αποτελεί κοινό κτήμα όλων των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τους, μοιράζουν ηχηρά μηνύματα αγάπης, αλληλεγγύης και ομοψυχίας. Έτσι, όλοι μαζί σαν μια αγκαλιά ανταγωνίζονται και ο ένας τον άλλον, άλλοτε στο μπάσκετ, άλλοτε στην κολύμβηση και άλλοτε στους παραολυμπιακούς. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε λοιπόν τον μείζονα ρόλο των ανθρώπων αυτών στον χώρο του αθλητισμού, γιατί μας διδάσκουν καθημερινά τι σημαίνει ευγενής άμιλλα».
