Τα δάκρυα… Διαρκείας του Ευάγγελου Δερμανούτσου
Ο πολλάκις πρωταθλητής Ελλάδος, ως αθλητής της ΑΕΚ, ο έφορος-τοτέμ των Τμημάτων Υποδομής, ένας άνθρωπος που έγραψε Ιστορία, ο κ. Ευάγγελος Δερμανούτσος, ξάφνιασε σήμερα τους πάντες στα Γραφεία της «Βασίλισσας» με την παρουσία του.
Ο αειθαλής πρώην άσσος της Ομάδας μας εμφανίστηκε στην Κωνσταντινουπόλεως 59, μαζί με τον Κώστα Κανάκη, σπουδαίο «Ενωσίτη», πρώην έφορο των Τμημάτων Υποδομής, πρώην διαιτητή πόλο και γιο του αειμνήστου αρχισκόρερ της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ Γιάννη Κανάκη, για ν’ αγοράσει Εισιτήρια Διαρκείας, παρότι ο ίδιος, όπως και άλλοι εξαιρετικοί συμπαίκτες του έχουν «τιμής ένεκεν» θέση στους αγώνες της ΑΕΚ.
Συλλέξαμε μερικά απ’ όσα ο ίδιος μας είπε… βουρκωμένος και σας τα παραθέτουμε: «Νιώθω πραγματικά ευλογημένος, που με αξίωσε ο Θεός, να έρθω εδώ, για ν’ αγοράσω τα «Διαρκείας» μου. Όπως έκανα νεότερος, όταν αγόραζα κυρίως στο ποδόσφαιρο, όντας τότε αθλητής της Ομάδας Μπάσκετ της ΑΕΚ. Από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή μου η σημερινή…
Θεωρώ, ότι όλοι μας ανεξάρτητα από ιδιότητα πρέπει να στηρίξουμε τη «Βασίλισσά» μας, αλλά και την προσπάθεια του κυρίου Αγγελόπουλου. Έχει μπροστά του ένα τεράστιο εγχείρημα, που θέλει να φέρει εις πέρας. Θεωρώ, ότι πρέπει και οι πρώην συναθλητές μου να στηρίξουν. Για αρκετά χρόνια ο κ. Αγγελόπουλος επιβράβευσε τους παλαιμάχους, δίνοντάς μας τιμητικές θέσεις, στο γήπεδο, στο ΟΑΚΑ. Το ίδιο θα κάνει και εφέτος στα Άνω Λιόσια. Ένιωσα, όμως, την ανάγκη ν’ αγοράσω και «Διαρκείας», και παράλληλα να στείλω με την πράξη μου αυτή ένα μήνυμα σε όλους. Νιώθω, ότι δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία να δείξουμε την αγάπη μας. Είναι ώρα για συστράτευση»…
Κάπου εκεί, ο κ. Δερμανούτσος ξέσπασε σε κλάματα… Ήταν η στιγμή, που πατούσε στην Αρένα! Όταν συνήλθε, με τη βοήθεια του πρώην συνεργάτη του, και νυν μέλους του τεχνικού επιτελείου της Ομάδας Ανδρών και προπονητή της Ομάδας Εφήβων, Νάκη Μουρατίδη, μας είπε:
«Πώς να μείνεις ασυγκίνητος σ’ αυτό το θαύμα!!! Όταν υπάρξει η δυνατότητα και ολοκληρωθούν οι εργασίες, το γήπεδο αυτό θα είναι «Στολίδι» για το ελληνικό μπάσκετ. Πώς να μη δακρύσω; Ειδικά όταν είδα τον «Φάντομ», τον Ηλία, τον Γιώργο, τον Γιώργο, τον Αλέξανδρο, τον Παναγιώτη, τον Νάκη, όταν είδα τους παίκτες μας, όταν είδα και παίκτες από τις Υποδομές, αλλά και άλλους ανθρώπους της ΑΕΚ. Αλλά και τον… οραματιστή της προσπάθειας αυτής να είναι εδώ. Παρών. Πώς να μη συγκινηθώ όταν βλέπω, ότι όλοι αυτοί έχουν πια το δικό τους χώρο. Ξέρω καλά τι τράβηξαν χρόνια. Τι τράβηξε χρόνια χωρίς μόνιμη στέγη αυτή η Ομάδα… Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Έχουμε καταλάβει τι μεγάλο συντελείται εδώ; Αυτό αναρωτιέμαι. Για μας. Τους φιλάθλους. Διάβαζα διάφορα για το γήπεδο στις εφημερίδες, έβλεπα φωτογραφίες, αλλά είναι άλλο να το βλέπεις από κοντά. Συγκινούμαι στην ιδέα του πρώτου επίσημου αγώνα. Δεν είμαι μαθημένος στα λόγια, δεν συνηθίζω να ποδηγετώ κανέναν. Η ΑΕΚ άλλωστε δεν είναι υποχρέωση. Είναι καθήκον. Προσέφερα στην ΑΕΚ επί 60 χρόνια, ως αθλητής και ως παράγοντας. Το αίμα μου ρέει κιτρινόμαυρο από παιδί. Δεν μπορούσα να μείνω απαθής σ’ αυτό το σπουδαίο, που ετοιμάζεται. Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να ζήσουμε όλοι μαζί, στο νέο μας γήπεδο μεγάλες στιγμές».
