ΣΚΕΨΕΙΣ

Καλημέρα Αδέρφια. Μια οκτάδα με συνολική απόδοση 44.5 διάλεξα για αυτή την εβδομάδα μέσα από ένα τεράστιο και δυνατό κουπόνι.

Ιστορική νίκη και δεν χρειάζεται να πω κι εγώ τα αυτονόητα. Ένα μόνο θα προσθέσω όσον αφορά στη βραδιά της μεγάλης απόδρασης από την έδρα της Μπράιτον: ας κρατήσει ο κάθε Ενωσίτης και η κάθε Ενωσίτρια μέσα του/της με τον τρόπο που αρμόζει μία νίκη που ήρθε με μία εμφάνιση που «γέμισε» τους πάντες. Ακόμα και υποστηρικτές άλλων ομάδων που τους αρέσει να προσεγγίζουν με υγεία, ουσία και τέρψη το ποδόσφαιρο. Γιατί η ΑΕΚ στα

Μπορείτε να με φανταστείτε; Το χέρι μου τρέμει καθώς γράφω. Η ψυχή μου ταξιδεύει σε εκείνο το ταξίδι του 76, τότε στο παιχνίδι με την Ντέρμπυ. Και θέλω να έχω πολύ καλές επαφές με όλους εδώ στον χώρο. Διότι πρέπει να ομολογήσω ότι δεν πίστευα, όχι στη νίκη, αλλά ούτε καν στην αποφυγή της συντριβής. Και θέλω να είμαι τίμιος, όσο κι αν φουσκώνω από περηφάνεια για την ομάδα μας. Που σήμερα ήταν ΑΕΚΑΡΑ, και

Θα ξεκινήσω κάπως ανάποδα. Ίσως το έχουμε και ανάγκη, ειδικά από τη στιγμή που για άλλον έναν αγώνα στη Νέα Φιλαδέλφεια οι αντίπαλοι κατάφεραν να τη σκαπουλάρουν… Σημαντικό, λοιπόν, το χειροκρότημα του κόσμου στις κερκίδες στο τέλος του αγώνα. Όλα τα λεφτά. Καθρέφτης της κατάστασης. Ο κόσμος αντάμειψε την προσπάθεια γιατί έκρινε πως αυτό ήταν το σημαντικότερο. Το κριτήριο του κόσμου τις περισσότερες φορές είναι αλάθητο. Μένω σε αυτό γιατί, με ποδοσφαιρικούς όρους, με μισή

Ντέρμπυ, κατά την γνώμη της πλάκας. Έχουμε δει ντέρμπυ, και ξέρουμε τι είναι αυτά. Αυτά που βλέπουμε είναι άλλα πράματα, αλλά έτσι έχει γίνει η κατάσταση. Μια κατάσταση, που πλέον είναι αφόρητη για ανθρώπους που ξέρουν στοιχειώδη μπάλα. Διότι κανείς , κι ειδικά εγώ, δεν μπορώ να εξηγήσω πού πηγαίνει η ΑΕΚ χωρίς ένα καινούργιο χαφ.