Author: Steven Avramidis

Η ΑΕΚ κατέβηκε με μια ακατανόητη ενδεκάδα εφόσον ήθελε να πάρει το παιχνίδι. Παρ΄όλα αυτά, κατόρθωσε να προηγηθεί σχετικά γρήγορα και να δείξει ότι ήταν το αφεντικό του αγώνα. Πολλά χρόνια βλέπω αυτά τα παιχνίδια, δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχω δει τόσο φοβισμένο αντίπαλο.

Καιρό είχαμε να τα πούμε και καιρό είχαμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, κι ειδικά για παιχνίδι της ΑΕΚ. Και θα το πάμε βήμα βήμα.

Πρεμιέρα λοιπόν για τα μπαράζ παιχνίδι μονόδρομο για μας. Νίκη και μόνο νίκη παρά τις απουσίες, που πλέον έχουν γίνει καθεστώς. Σημαντικές απουσίες αφού στην ουσία η ΑΕΚ θα έπαιζε με ένα μόνο εξτρέμ.

Μια καλή ενδεκάδα κατέβηκε με δεδομένη την κόπωση του Τσούμπερ και του Πινέδα. Ταυτόχρονα μια πολλή καλή ΑΕΚ εμφανίστηκε στο γήπεδο σε επίπεδο τρεξίματος και επιθετικού πρεσαρίσματος. Και πράγματι έκλεισε τον Άρη στο δικό του μισό στο γήπεδο κι άρχισε να προσφέρει θέαμα, τελικές και κόρνερ.

Ένα διαδικαστικό παιχνίδι φαινόταν, με ένα υγρό καιρό που τελικά έφερε βροχή και με ένα μίνι rotation του Αλμέιδα, που φυσικά απέδειξε ότι ήταν και λάθος. Ο προπονητής απλά παραβίασε τον κανόνα ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, αλλά δεν μπορείς και να τον πυροβολήσεις ιδιαίτερα, αφού δεν έκανε κάτι το τρελό, βάζοντας τον Σιμάνσκι και τον Γκαρσία από την αρχή. Εγώ ηθικό θέμα με τον Πόνσε : Έ όχι ρε φίλε, δεν του λες