Άλλο ένα πικρό ποτήρι και μια ΑΕΚ που δεν είχε ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος

Πήγα να μπω στο γήπεδο. Είχε χαθεί το εισιτήριο μου από το gov.gr. Τρελάθηκα. Με κάποιο τηλέφωνο μπήκα. Είχα κι ένα άλφα περιθώριο χρόνου. Ήταν μάλλον μία σημειολογία : Μην το δεις κι αυτό. Άστο, χέστο. Γιατί να μπεις στο γήπεδο; Πρέπει να πιεις μέχρι τέλους το ποτήρι; Δεν έλαβα τα μηνύματα αυτά σωστά στον εγκέφαλο, αλλά δεν θα μπορούσα και να λείψω. ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά ξεριζωμένη. Κι Ελλάδα σε όποια διάσταση ψάξεις στον μικρόκοσμο.

Φυσικά δεν μετάνοιωσα. Την ΑΕΚ θα την εγκαταλείψω, μία και καλή. Όσο όμως είμαι ακόμα στη σχέση, θα δω τα πάντα. Είδα μια κακή ενδεκάδα – φαντάσου να έχεις δυό αριστερά μπακ στον πάγκο και να καλύπτεις τις πτέρυγες με δυό δεξιούς-, φαντάσου να παίζεις χωρίς δεξί εξτρέμ και φαντάσου να βλέπεις ακόμα τον Μάνταλο, σαν τελευταίο άνθρωπο του Μελισσανίδη στην ομάδα. Λέγανε ότι ήταν καλός. Εγώ δεν είδα τίποτα, ειδικά μετά το πρώτο εικοσάλεπτο, που ό,τι άγγιζε ήταν λάθος.

Πάντως τα στρεβλά μπακ, δεν πήγαν άσχημα. Ούτε κι η τακτική αντιμετώπιση του αγώνα. Όσο αντέχουμε θα τρέχουμε, και μετά θα κάνουμε αλλαγές. Κι ενώ είχε βγει το πρώτο ημιχρόνιο, με πολλή καλή ΑΕΚ που μάλιστα είχε βάλει και γκολ σε κρίσιμο σημείο για την ψυχολογία του αντιπάλου, ήρθε η κατάρρευση. Μου θύμισε την προσπάθεια που κάνει ένας αλκοολικός, που όμως όταν δει μπροστά του ένα ποτήρι με ουίσκι, θυμάται τα παλιά. Ψύχραιμος ήταν ο αντίπαλος προπονητής. Και να μην κάνει τίποτα, ο Αλμέιδα θα χάσει μόνος του. Είτε θα σκάσει την ομάδα του, είτε θα πιεί στον πάγκο, είτε θα κάνει λάθος αλλαγές.

Επειδή κάθεται μπροστά μου, μπορώ να διαβεβαιώσω το κοινό ότι δεν πίνει. Τι κάνει πριν, τι κάνει μετά, δεν μπορώ να το ξέρω. Αυτό που μπορώ να ξέρω είναι ότι αποφασίζει να κάνει αλλαγές, γίνεται της πουτάνας. Αποδιοργάνωση στο κέντρο κι έμπνευση στην τρέλα, επιπέδου Γκουέρνικα Πικάσο. Τσιλούλης μέσα και σέντερ φορ; Μάνταλος και Λαμέλα, κάργα κουρασμένοι, ακόμα μέσα; Αλλαγή Βίντα για να γίνει τι; Λεπτομέρειες παιδιά είναι αυτά.

Η ΑΕΚ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΤΕ ΑΡΧΗ, ΟΥΤΕ ΜΕΣΗ ΟΥΤΕ ΤΕΛΟΣ. Γέλασε κι αντίπαλος, που δεν είχε διπλό μέσα στο 2025. Ανεστήθη κι αυτός.

Και πεθάναμε εμείς. Άλλο ένα πικρό ποτήρι, ξεφτίλας κι ανοργανωσιάς. Άλλη μιά μαλακία της διοίκησης, αφού η παραμονή Αλμέιδα είναι δικό της θέμα. Σκέψου ότι μέχρι κι ο Δημητριάδης, που μόνο τον Μελισσανίδη ακούει, καταφέρεται εναντίον του. Βρήκαμε τον ένοχο; Όχι βέβαια. Ο ένοχος είναι ο Ηλιόπουλος σαν δένδρο. Σαν δάσος ο Μελισσανίδης. Όχι για τα αγωνιστικά. Όχι. Μην βιάζεστε. Όλα θα τα πούμε. Και να με συγχωρήσουν οι τίποτες που το παίζουν Αεκτζήδες και προσφυγιά και κλάμα και μια ζωή δυστυχία.

Η ΑΕΚ λοιπόν τελευταία και χωρίς βαθμό. Με έξι ήττες. Στα πάντα διαλυμένη. Με γήπεδο μισοάδειο και με κατάθλιψη στον κόσμο. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Έλεγα ότι θα βρει μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Αυτή που φέρνει η διάθεση της αυτοσυντήρησης ή του βάρους της φανέλας. Τίποτα. Γιατί ; Να ρωτήσω κάτι; Θυμάστε τον Μελισσανίδη με το καπελάκι, όταν έμπαινε μια εταιρεία του στη Wall street ; Σήμερα αυτή η εταιρεία του, πού είναι; Θέλετε κάτι για την ΑΕΚ; Υπάρχουν μουσεία.