Ο Λαμέλα ξεδίπλωσε το ταλέντο του

Αλήθειες λέμε έτσι; Έτσι. Όταν λοιπόν είδα την ενδεκάδα με την οποία μπήκε η ΑΕΚ στην γεμάτη Τούμπα, έπαθα το πρώτο εγκεφαλικό. Πάλι χωρίς εξτρέμ; Πάλι με Μαρσιάλ αριστερά; Δηλαδή έλεος με τα κολλήματα. Και με Λαμέλα και με Περέιρα ταυτόχρονα; Είχα μια απογοήτευση. Κι απέκτησα μια ψυχραιμία στο να δω τον αγώνα.

Κι όμως. Ήταν πολλή καλή η ΑΕΚ ( χωρίς φυσικά να συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν ο Μαρσιάλ ). Έβγαλε ένα πρώτο εικοσάλεπτο, που ήταν πιο πολύ αναγνωριστικό, για να βρει τα πατήματα της, και μετά διέλυσε τον αντίπαλο. Ήταν μια ασύλληπτη επιθετική πίεση κι ένα πνίξιμο στον χώρο του κέντρου, είτε σε μορφή ζώνης είτε και σε κάποια μαν του μαν, που είχαν επιλεγεί. Όλα αυτά λειτούργησαν αξιοθαύμαστα κυρίως στην μορφή της αλληλοκάλυψης, κι έδωσαν την ευκαιρία στον τεράστιο, Λαμέλα, να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.

Και δεν μιλάω μόνο για το γκολ, που μπορεί και να βγει κορυφαίο της χρονιάς. Αυτό έχει και κάποια δόση τύχης. Μιλάω για το δημιουργικό του παιχνίδι, είτε σε κλειστό είτε σε ανοιχτό χώρο. Ήταν χάρμα ειδέσθαι στις κινήσεις του, όπως και στις εμπνεύσεις του. Παίκτης που μπέρδευε συνέχεια την άμυνα του αντιπάλου, δημιουργούσε ρήγματα κι έβγαζε όλη την ΑΕΚ μπροστά. Στον ρόλο του αυτό τον βοήθησε πολύ ο Ρότα κι ο Γιόνσον που πήγαινε στα δεξιά.

Μετά λοιπόν το εικοσάλεπτο, είδαμε μια ΑΕΚ βγαλμένη από όνειρο. Είχε πατήσει στο γήπεδο τον αντίπαλο της, δεν απειλήθηκε πουθενά και κυνηγούσε κι άλλο γκολ. Το οποίο ήρθε με την αρχή σχεδόν του δεύτερου μέρους. Το οποίο σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή. Έδωσε αυτοπεποίθηση και σιγουριά; Σήμανε και την οριστική επικράτηση; Δεν μπορώ να απαντήσω. Αυτό που μπορώ να πω ήταν ότι φάγαμε ένα τυχαίο γκολ, την στιγμή που αν ο Γιόνσον είχε βάλει το πόδι του πιο δυνατά στην επίθεση μας , θα είχαμε σκοράρει και τρίτο τέρμα.

Γυρνώντας λοιπόν το παιχνίδι στο 1-2, που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ, η ΑΕΚ έβγαλε μια προχειρότητα κι έναν πανικό. Δεν κράταγε πλέον την μπάλα και συμπεριφερόταν σαν να ήθελε να γλυτώσει κάποια συντριβή. Έχασε τον χώρο του κέντρου κι άρχισε να αμύνεται άναρχα και με μπόλικα κενά. Νομίζω ότι κύρια αιτία γι’ αυτό ήταν η κούραση του Περέιρα και του Λαμέλα, καθώς και η κακή εμφάνιση του Πινέδα, που την δικαιούται όμως.

Φυσικά γίνανε και τεράστια αμυντικά λάθη, τα οποία όμως τα διόρθωσε ο Στρακόσα που μπήκε κι αυτός στην πρώτη γραμμή των κορυφαίων. Φυσικά μαζί με τον Βίντα, που είναι κι ο κανονικός αρχηγός μας. Αυτοί ήταν οι πυλώνες, ενώ τολμώ και να μιλήσω και για τον Περέιρα, όσο ήταν με δυνάμεις. Δεν ήταν μόνο οι παίκτες…

Είχαμε σοβαρές βοήθειες κι από τον πάγκο. Και αλλαγές έγκαιρες, όπως του Ρότα που είχε φάει κάρτα – άσχετα αν ήταν άτυχος ο Αλμέιδα με την σχεδόν ακαριαία κάρτα που έφαγε ο Οντουμπάτζο – αλλά και του Λιούμπισιτς και του Κοϊτά. Μπαίνανε πνευμόνια για να δώσουν περισσή ενέργεια, αλλά και πίεση μπροστά, γυρνώντας τον Μαρσιάλ σέντερ φορ. Εκεί θα εύρισκε πιο πολλούς χώρους αφού η ΑΕΚ πήγαινε σε άμυνα κι ο αντίπαλος σε μαζικές επιθέσεις. Φυσικά ο άνθρωπος δεν είναι κλασσικό φορ αλλά τέλος πάντων ξέφυγε ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΣΤΑ ΑΚΡΑ.

Οι σωστές αλλαγές ολοκληρώθηκαν με την είσοδο το Σιμάνσκι κυρίως, που πλέον το παιχνίδι έσβησε. Πλέον περίμενες τρίτο γκολ κι όχι κάποια απειλή από τον ΠΑΟΚ, τουλάχιστον οργανωμένη. Εντάξει το λάθος πάντα παίζει αλλά δεν ήταν τέτοια η εικόνα του αγώνα. Στο τέλος η ΑΕΚ ξαναπήρε τα ηνία κι έβγαλε διάθεση, γούστα και τελικές. Κι έγινε ξανά ομάδα. Σε ένα καταπληκτικό παιχνίδι – ασχέτως της αγωνίας μας αφού προηγηθήκαμε με 0-2 και πήγε περίπατο η ψυχραιμία μου – και σε μια τεράστια νίκη, που την είχαμε τρομερή ανάγκη αυτήν την στιγμή, που έχει φουντώσει η διαφωνία για τις κινήσεις όλων μέσα στην ομάδα.

Υγ1. Η διαιτησία ήταν καλή στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά κάκιστη στον πειθαρχικό έλεγχο. Αν η ΑΕΚ έπρεπε να φάει 8 κάρτες, άλλες τόσες έπρεπε να φάει κι ο ΠΑΟΚ. Και μάλιστα κόκκινες. Ξεκάθαρα μιλάω για τη φάση του var – αλήθεια ο avar τι είδε και φώναξε τον μαλ… τον Γερμανό; – και τη μπουνιά στον Πιερό, αλλά μιλάω και για την σκαριά στην πλάτη του Χατζησαφί. Πολύ εύθικτος ήταν με τους παίκτες μας το αρχ… από το Άσβουιτς ή πολύ καλά τακτοποιημένος χθες με βίζιτες στο μπου…λοχώρι.

Υγ2. Και ο Χατζησαφί δικαίωσε την σχέση ποιότητας και τιμής σαν παίκτης.