95 λεπτά η ΑΕΚ πείναγε και έτρωγε

Το πίστευες όταν έμπαινες στο γήπεδο ή όταν καθόσουν στην τηλεόραση; Μίλα καθαρά, μίλα ειλικρινά, τώρα μιλάς στον εαυτό σου. Τώρα κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Πες τι πίστευες και τι είδες. Υπολογισμούς δεν έκανες πώς να την βγάλεις πιο αναίμακτα και λοιπά άλλα..

Μπορεί να φλερτάριζες με τη νίκη. Όμως πώς πίστευες ότι θα έρθει αυτή; Δύσκολα, κλειστά με μισό μηδέν. Δεν ήσουν πλημμυρισμένος με την κιτρινόμαυρη ηττοπάθεια; Ήσουν. ΗΜΑΣΤΑΝ.

Η ΑΕΚ λοιπόν, μπήκε με μια ενδεκάδα την οποίαν την αμφισβήτησαν σχεδόν όλοι. Κύρια με την χρησιμοποίηση του Αραούχο και την εκτόπιση του Πινέδα στα αριστερά. Τα υπόλοιπα δεν μπορούμε να πούμε ότι στήθηκαν λάθος. Ούτε η αντιμετώπιση του Ιωαννίδη – στα χαφ τον κυνήγαγε ο Σιμάνσκι -, μπροστά έπεφτε σε εναλλάξ καλύψεις τα δυό σέντερ μπακ μας. Ούτε η αντιμετώπιση του Μπακασέτα.

Τι είδαμε….Μια ομαδάρα, μια λαίλαπα, μια κιτρινόμαυρη φωτιά. Ένα δικέφαλο αετό, που ξεπουπούλιασε ένα λαγό. Μια ομάδα χάρμα ειδέσθαι. Σε τι κομμάτι του παιχνιδιού; Θες επιθετική ανάπτυξη; Θες αμυντική λειτουργία; Θες αντεπίθεση; Θες από τον άξονα; Θες από τα πλάγια; Τι ακριβώς ήθελες να δεις; Ό,τι ήθελε να δει ο καθένας το είδε.

Είδε ένα βαριετέ. Ένα ποδοσφαιρικό σόου. Ένα μάθημα για το πώς είναι οι ομαδάρες στην Ελλάδα. Που δεν έχουν αντίπαλο. Και να σου πω και τον χειρότερο παίκτης της ΑΕΚ; Ήταν με διαφορά ο Αθανασιάδης, που δεν τον κάλεσαν στο παιχνίδι. Τον είχαν απλώς να απομακρύνει τη μπάλα ή να βαράει κάτι βολέ.

Ναι αδέρφια. Δεν ήταν η ΑΕΚ απλή ομαδάρα. Ήταν υπερηχητική σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Επικράτησε παντού, κάλυψε αμέτρητα χιλιόμετρα, και κατάπιε τον αντίπαλο. Στα πάντα. Όπου θέλεις. Στην άμυνα της, στο κέντρο, στην επίθεση της ! Τόσο σε ομαδικές προσπάθειες, όσο και σε ατομικές, που σίγουρα αυτές χαρίζουν νίκες στα ντέρμπυ.

Η ΑΕΚ δεν είχε ούτε έναν παίκτη που να υστέρησε. Δεν μπορείς να βρεις άτολμο ή κάποιον που δεν κατέθεσε όλη την ενέργεια ή την ψυχή του σε αυτήν την σαρωτική νίκη, που τελικά δεν έγινε συντριβή για τον αντίπαλο, λόγω δοκαριών ή ελαφρής επιπολαιότητας στην τελική προσπάθεια. Τι να πούμε για το τετ α τετ του Πινέδα ή το διπλό δοκάρι στην ίδια φάση; Τίποτα. Απλά μιλάς ότι ήρθε 3-0 αντί για 6-0, χωρίς υπερβολή.

Όμως είμαι υποχρεωμένος να ξεχωρίσω κάποιους : Τον Ελίασον και τον Κάλενς. Τον Πινέδα, που έκανε όποτε ήθελε γιογιό όλον τον αντίπαλο. Ξαναλέω, είναι υποχρεωτικό αυτό. Διότι τι να πεις για το κεντρικό αμυντικό δίδυμο στα χαφ, τι να πεις για τον Χατζησαφί, τι για τον Πόνσε. Για όλους που κατάπιαν όλους τους αντιπάλους τους, προσωπικά αλλά και ομαδικά. Όταν σε κάποια πεντάλεπτα, έπεφτε ξύλο της αρκούδας και τράκα που θύμιζαν μονομάχους. Μήπως μπορείς να πεις για τον Πόνσε και το τέλειο πλασάρισμα;

Μην το ψάχνετε. Ήταν τα πάντα σε μια τελειότητα. Ήταν το καλύτερο παιχνίδι μας για φέτος, σε διάρκεια και σε αποτελεσματικότητα. 95 λεπτά η ΑΕΚ πείναγε και έτρωγε. Δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης είτε σε πνευματικό, είτε σε ψυχολογικό, είτε σε αθλητικό επίπεδο. Κι έστειλε ένα πολύ σοβαρό μήνυμα σε όλους τους αντιπάλους της, που σκόνταψαν κιόλας βαθμολογικά. Διευκολύνοντας κι αυτοί με την σειρά τους, την πορεία μας για το πρωτάθλημα. Εν μέσω Κούγια, κι εν μέσω εγκληματικής οργάνωσης, που γελάμε γενικώς. Όταν συλλαμβάνονται πολλοί, δεν βγάζεις κι εύκολα άκρη….Εδώ 86, για τον Μιχάλη, 165.

Όμως εδώ δίνουμε τα συγχαρητήρια μας. Στον Αλμέιδα και στους παίκτες μας. Που διέλυσαν τον αντίπαλο και όλη την προπαγάνδα των μέσων του χάπια και της αδερφάρας. Διότι μόνο λόγω προπαγάνδας, αμφισβητείται η ΑΕΚ. Που θα έπρεπε να παίζει αυτά τα παιχνίδια με έξι βαθμούς διαφορά, εννοώ τις γκέλες με Σέρρες, Κηφισιά, Αγρίνιο, και να διαλέγει ποιος θα βγει τέταρτος. Διότι αυτό κάνουν τα αφεντικά.

Υγ. Κρίμα που δεν δόθηκε το πέναλτυ που ζήτησε ο Τερίμ ( θεωρώ ότι ήταν βάσει var, όχι ποδοσφαιρικά ). Χάσαμε την ευκαιρία της οριστικής ισοπέδωσης των δολοφόνων, των φασιστών και της πιο πούστικης ομάδας από καταβολής ποδοσφαίρου.