Τρέμω, η ψυχή μου ταξιδεύει σε εκείνο το ταξίδι του ’76
Μπορείτε να με φανταστείτε; Το χέρι μου τρέμει καθώς γράφω. Η ψυχή μου ταξιδεύει σε εκείνο το ταξίδι του 76, τότε στο παιχνίδι με την Ντέρμπυ. Και θέλω να έχω πολύ καλές επαφές με όλους εδώ στον χώρο. Διότι πρέπει να ομολογήσω ότι δεν πίστευα, όχι στη νίκη, αλλά ούτε καν στην αποφυγή της συντριβής. Και θέλω να είμαι τίμιος, όσο κι αν φουσκώνω από περηφάνεια για την ομάδα μας. Που σήμερα ήταν ΑΕΚΑΡΑ, και με μία σοβαρή διαφορά από την τότε επική ομάδα στο Ντέρμπυ : Τότε η ΑΕΚ έπαιξε άμυνα. Σήμερα η ΑΕΚ έπαιξε τα πάντα, σαν πλήρης ομάδα, και φυσικά είχε περισσότερες τελικές από την αντίπαλο, κι όσες είχε ήταν ευκαιρίες κι όχι μυρουδιές – με εξαίρεση μία – σε σχέση με την Brighton, που έμεινε μέσα στο παιχνίδι λόγω των πέναλτυ. Το δεύτερο δίκαιο, το πρώτο απαράδεκτα αυστηρό, κλασσικό βαρίστικο όταν παγώνεις την φάση. Ήταν πολλή σωστή η απόφαση του διαιτητή, για θέατρο στον παίκτης της αντιπάλου.
Αυτό είναι το συναίσθημα. Η ουσία είναι ότι η ΑΕΚ ήταν ομαδάρα. Μια ομαδάρα, που είχε τον ηγέτη της : Αλμέιδα και τέλος. Αυτός βρήκε τους ένδεκα που βάλανε τα δυό πόδια της Brighton σε ένα παπούτσι. Κατεβάζοντας μια ομάδα πλήρως επιθετικογενή, και βαθειά ριζωμένη μέσα της την πίστη ότι παίζει για να κερδίσει. Χωρίς φόβο, χωρίς κανένα κόμπλεξ, χωρίς καμία διάθεση για πούλμαν και με πλήρη εκμετάλλευση όλων των τεχνικών χαρακτηριστικών των παικτών του, που σήκωσαν πολύ ψηλά τους εαυτούς τους και μετά, πέταξαν τον δικέφαλο στην στρατόσφαιρα. Ναι, φίλοι και φίλες. Σήμερα σημειώθηκε έπος. Γράφτηκε ιστορία. Είναι από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας μας.
Τρεις φορές προηγήθηκε η ομάδα. Τις δύο, με στατικούς συνδυασμούς. Την πρώτη, από μια στημένη φάση, που όμως έμοιαζε δουλεμένη. Με την γκολάρα του Σιντιμπέ. Την δεύτερη με τον Γκατσίνοβιτς. Την τρίτη με άψογη αντεπίθεση και συνεργασία του Ελίσαον με τον Πόνσε. Δυό φορές ισοφαρίστηκε από παιχνίδια της μοίρας. Χωρίς να έχει απειληθεί από τον αντίπαλο. Τον οποίον έκοψε στη μέση. Τον οποίον ανάγκασε να μην βρίσκει χώρους και να μην ξεδιπλώνει τίποτα από όσα είχαμε διαβάσει κατά καιρούς. Παίζοντας στα όρια της φυσικής κατάστασης και παίζοντας πανέξυπνα και αλανιάρικα. Κι αν φυσικά ο Γκαρσία ήταν στοιχειωδώς εύστοχος, θα μιλάγαμε για ακόμα πιο εύκολο των κορυφαίων σήμερα.
Δηλαδή : Του Σιμάνσκι. Του Μήτογλου. Του Σιντιμπέ. Τι να πούμε για αυτούς; Ό,τι μπορείς μπορείς να τους προσάψεις. Ήταν οι πυλώνεςκαι οι κυματοθραύστες. Ειδικά το πειραματικό κεντρικό δίδυμο, που ο μεν Μήτογλου έπαιξε αριστερά, ενώ ο Σιμάνσκι δεξί σέντερμπακ ! ΠΑΛΛΗΚΑΡΟΙ. Πάρα πολύ κοντά τους ήταν ο Γιόνσον, που όσο πέρναγε η ώρα γινόταν τεράστιος κι αστείρευτος. Το ίδιο και η αντοχή του Άμραμπαντ. Το ίδιο και το πάθος του Μοχαμάντι, που είχε μπει αλλαγή. Το ίδιο και η ψυχραιμία και η άνεση του Στάνκοβιτς.
Όμως αυτό που θα μείνει, είναι ότι όλη η ομάδα ήταν απίστευτη, αφού δούλεψε καλωδιωμένη, με σωστές αλληλοκαλύψεις, σωστές επιθέσεις, σωστές αντεπιθέσεις και μυαλό προσανατολισμένο μόνο στη νίκη. Αυτό που ήταν και στο μυαλό του κόσμου, που δεν σταμάτησε στιγμή να υποστηρίζει και να πιστεύει στους παίκτες αυτούς. Και κάποιου κόσμου που δεν ακούστηκε στο γήπεδο. Όμως τιμήθηκε στα επίσημα της Brighton, με pre και ποστ dinner, που κι αυτός έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο να δει το κλέος και το μεγαλείο της ομάδας μας.
Αγαπητοί κι αγαπητές, μιλάμε για διθύραμβο. Όπως είπα, για έπος. Για χρυσή σελίδα στο βιβλίο μας. Και μιλάμε για δίκαια επικράτηση. Όχι κλέφτικη, καραγκιοζίστικη. Αντρίκεια. Στα ίσα. Στην Αγγλία. Μέσα σε καταρρακτώδη βροχή. Με όλους τους παίκτες μας να τα έχουν δώσει όλα. Με τον Αλμέιδα βρεμένο μέχρι το κόκκαλο. ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ. ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚEΦΑΛΟΥ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ. Και να αισθάνεσαι ότι μπορούσες να βάλεις κι άλλα. Κι ότι άδικα είσαι στην ισοπαλία, διότι τα γκολ που φάγαμε ήταν φτηνά. Και να ξεπερνάς κι αυτόν τον γελοίο διαιτητή ακόμα, που γέμισε το παιχνίδι με κάρτες επειδή δεν καταλάβαινε ότι ο ανεμοστρόβιλος της ΑΕΚ θα διέλυε σήμερα το Brighton. Ένα πολύ φιλόξενο γήπεδο και με ένα κοινό, που απότισε φόρο τιμής στον Χατζησαφί αλλά και σε όλη την ομάδα μας.
ΧΑΡΕΙΤΕ. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ. ΔΟΞΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ.
ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ.
