Ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούν κάποια πράγματα
Στο πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι στην Τούμπα, η ΑΕΚ κατέβηκε με την γνωστή ενδεκάδα και το γνωστό σύστημα του ρόμβου. Μπήκε προσεκτικά με σκοπό να πιέσει από την μέση και προς την περιοχή της. Και να βγει σε κόντρα επίθεση.
Μπορώ να πω ότι τα κατάφερε, μέχρι την στιγμή που δέχθηκε ένα πάμφθηνο γκολ, από την σούπερ προσπάθεια κάποιου Κωσταντέλια και την γκέλα του Αθανασιάδη. Και τα κατάφερε παίζοντας απέναντι σε έναν κάκιστο διαιτητή και φυσικά σε ένα μιλημένο var. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το πώς η ανατροπή του Γκαρσία δεν ήταν τίποτα ενώ ήταν φάουλ και ίσως κόκκινη, ενώ η κίτρινη στον Αραούχο ήταν ανάποδα προς τον Ολιβέιρα.
Αλλά αυτά είναι τα κερασάκια, που θα δώσουν αμοιβές στους ειδικούς. Στα της μπάλας, κι αφού προηγήθηκε ο ΠΑΟΚ, είδαμε μια ΑΕΚ σχετικά καλή, κι ειδικά όταν ο Πινέδα έφυγε από την γραμμή και συνέκλινε προς το κέντρο. Είδαμε μια καλή σχετικά ανάπτυξη, μια πίεση και μπόλικες ευκαιρίες. Δεν μιλάω για κλασσικές αλλά μιλάω για αρκετές για να σκοράρεις. Εξ άλλου κι ο ΠΑΟΚ, δεν έβαλε γκολ από κάτι επικίνδυνο. Της ΑΕΚ ήταν πιο επικίνδυνες.
Η ομάδα μας λοιπόν κυριάρχησε αλλά όπως παίζει μπάλα το νέο γήπεδο μας, έτσι παίζει μπάλα και η Τούμπα. Αυτή κράτησε σε αυτοκυριαρχία τον ΠΑΟΚ, που πλέον έπαιζε άμυνα κι έψαχνε εκείνος την κόντρα επίθεση. Η ΑΕΚ είχε πάρει την πλήρη κατοχή και προσπαθούσε από τα πλάγια αλλά κι από τον άξονα. Είχε μια αυτοπεποίθηση αλλά δεν ήταν παραγωγική. Και μου φάνηκε ελαφρώς μπερδεμένη, αφού δεν έβλεπα αυτοματισμούς και ταχύτητα. Όπως δεν έβλεπα και ατομικές προσπάθειες, που στα ντέρμπυ αυτές είναι που μετράνε. Ένα ντέρμπυ δύσκολο μεν αλλά όχι με έναν αντίπαλο φόβητρο. Χονδρικά, με εξαίρεση το σκορ, δεν είδα κακό πρώτο ημιχρόνιο.
Κι ούτε κακό δεύτερο μέρος. Μπήκε πολύ αποφασιστικά η ΑΕΚ, κυριάρχησε με κατοχή μπάλας και προσπάθειες, αλλά δεν ήταν γραφτό. Και δεν ήταν γραφτό, διότι απλά έπεσε στο σύστημα του Λουτσέσκου, που έπαιξε φουλ κατενάτσιο και φουλ αντεπίθεση. Και πολύ καλά έκανε. Κάπως έτσι, βρήκε και την άμυνα μας σε αιφνιδιασμό κι έβαλε κι ένα δεύτερο γκολ κόντρα στην ροή του αγώνα. Δυσάρεστο ήταν μεν, αλλά σχεδόν αναμενόμενο.
Βασικά η ΑΕΚ ήταν φλύαρη. Και άπιστη. Και φυσικά νωχελική επιθετικά. Μπορεί να επιρρεάστηκε από την κόντρα διαιτησία στο πρώτο μέρος, αλλά αυτό δεν είναι για την ανάλυση μας. Όταν έχεις κορυφαίους τον Μουκουντί, τον Πινέδα (που τον έβγαλε ο φωστήρας) και τον Άμραμπαντ, δεν γίνεται να πας και πολύ μπροστά. Διότι είσαι προβλέψιμος και ψιλοαργός. Κι όταν βέβαια δεν μπορείς με τίποτα να δεις ότι ο Γιόνσον παίζει σε λάθος θέση κι ότι κρατάς την ομάδα την επιθετική με λάστιχα πίσω.
Δεν θέλω να πω κι άλλα αρνητικά. Διότι προσπάθησε η ομάδα, αλλά ίσως ήταν στην μοίρα της να χάσει για να αποφορτιστεί κάποια βαλβίδα. Και να γεμίσουν ξανά οι μπαταρίες του πάγκου. Διότι μπορεί να λέμε ότι η ΑΕΚ αντέδρασε και προσπάθησε, αλλά δεν μας είναι αρκετό. Μας ενδιαφέρει να στροφάρει λιγάκι ο Αλμέιδα και να εκμεταλλευτεί όλο το ρόστερ χωρίς στερεότυπα, ενδεκάδας κυπέλλου ή ενδεκάδας πρωταθλήματος ή με το ζόρι αυτή θα είναι η ενδεκάδα. Διότι ξέρετε, μια ομάδα δεν αναχαιτίζεται μόνο με τους αμυντικούς αλλά και με την κόντρα επίθεση από παίκτες που κάθονται στον πάγκο.
Θεωρώ πολλή καλή ευκαιρία την σημερινή, για την οποία όλος ο οργανισμός ΑΕΚ πρέπει να δώσει συγχαρητήρια στον αντίπαλο. Διότι κάπως έτσι είναι τα ντέρμπυ. Γιατί ευκαιρία; Διότι πρέπει κάποια πράματα να επαναπροσδιοριστούν. Από τον προπονητή κυρίως. Διότι μας έχει κουράσει ελαφρώς, άσχετα αν του αναγνωρίζουμε την μεταμόρφωση της ομάδας. Είναι κρίμα να μην μπορεί να καταλάβει τα όπλα που έχει στην διάθεση του, εκτός αν τα εργομετρικά ή τα κέντρα αποκατάστασης, του λένε άλλα. Πάντως ο άξονας μας δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Το βλέπει ακόμα και παιδί του νηπιαγωγείου. Κι εκεί δεν υπάρχει θέμα με εργομετρικά, παρά μόνο με κολλήματα.
Υγ. Να δω τους ηλίθιους που θα ξαναπούν για το πολύ καλό διάβασμα.
