Σκόκο: Τιμή μου να είμαι στα εγκαίνια της “Αγιά Σοφιάς”, θέλω να επιστρέψω ως προπονητής στην ΑΕΚ

Ο διακαής πόθος των φίλων της ΑΕΚ, η επιστροφή του Νάτσο Σκόκο, έμεινε ανεκπλήρωτος, αλλά όπως φάνηκε, όχι ελλείψει ενδιαφέροντος. «Πάντα είχα την πρόθεση, αλλά δεν ευνόησαν οι συγκυρίες», εξομολογείται στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο BN Sports. Στο δεύτερο, όμως, αναφέρεται και στα ρεπορτάζ που συνέδεσαν το όνομά του με τους άλλοτε αιώνιους αντιπάλους του: «Προτάσεις από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό υπήρχαν. Συμφωνία, όμως, ποτέ!»

Η αποχώρηση από την ΑΕΚ, η περιπέτεια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η εθνική Αργεντινής, οι ατυχίες στη Σάντερλαντ, το Copa Libertadores με τη Ρίβερ Πλέιτ, η Νιούελς και τα μελλοντικά σχέδια.

Καθώς φαίνεται, ίσως και τα δύο μέρη να είναι λίγα, αλλά γιατί να μην υπάρξει μία νέα ευκαιρία για να πει περισσότερα σύντομα; Είτε στα εγκαίνια της Αγιάς Σοφιάς, είτε σε μια… μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα από ένα νέο πόστο. Άλλωστε, ο ίδιος δεν αποκλείει τίποτα από τα δύο. Αντιθέτως, τα εύχεται!

*Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Φαμπιάν Σολντίνι για την υπομονή που έδειξε και τη μεσολάβησή του, μα ένα ακόμα μεγαλύτερο στην Μαίρη Κοτρότσιου, που με την βοήθειά της στη διερμηνεία και τη μετάφραση, εκπλήρωσε ακόμα και τις μεγαλύτερες προσδοκίες που μπορεί να υπήρχαν.

«Δεν θα πήγαινα ποτέ σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό!»
-Στα τέλη του 2009, ο Παύλος Διαννής είχε αναφέρει πως δεν περνούσες καλά στην ΑΕΚ. Τι συνέβαινε;
«Δεν θυμάμαι σε ποια περίοδο αναφέρθηκε. Ίσως αφορά ένα διάστημα που δεν ήμουν καλά προσωπικά και δεν απέδιδα ως έπρεπε στο γήπεδο».

-Είχε κάνει λόγο για οφειλές προς το πρόσωπό σου. Τελικά υπήρχαν;
«Ανά περιόδους ναι, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που δεν ήμουν καλά ή της αποχώρησής μου. Πέραν του ότι πάντοτε έβαζα το ποδόσφαιρο πάνω από τα χρήματα, ήξερα ότι θα πληρωθώ και θα κλείσει η όποια οικονομική εκκρεμότητα υπήρχε, αργά ή γρήγορα. Ήξερα ότι θα με σεβαστούν, οπότε δεν ήταν καταλυτικός παράγοντας, ώστε να φύγω».

-Τα δημοσιεύματα της εποχής πάντως οργίαζαν, πως Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός επιχειρούσαν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση και να σε αποκτήσουν.
«Είναι αλήθεια πως είχα την επιλογή να μετακινηθώ και στους δύο. Δεν θα το έκανα ποτέ, όμως. Ούτε όσο ήμουν στην Ελλάδα, ούτε αφότου έφυγα. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ως σοβαρή επιλογή, λόγω σεβασμού προς την ομάδα και τον κόσμο της. Οι προτάσεις υπήρχαν, αλλά δεν τις αξιολόγησα καν».

-Άρα τα περί συμφωνίας με τον Ολυμπιακό δεν ευσταθούν;
«Προτάσεις υπήρχαν. Συμφωνία όχι. Για να υπάρξει, άλλωστε, πρέπει να δώσω το ‘οκ’, κάτι που δεν το έπραξα ποτέ».

«Πάντα ήξερα ότι θα επιστρέψω στην Αργεντινή και στη Νιούελς!»
-Έναν χρόνο μετά τη μεταγραφή προς την Αλ Αΐν, «έριξες» γέφυρες και επέστρεψες ως δανεικός στη Νιούελς. Μετάνιωσες για την επιλογή της Ασίας;
«Η αρχική μου πρόθεση ήταν να εξαντλήσω το συμβόλαιό μου με την ΑΕΚ. Μου άρεσε η Αθήνα, περνούσα καλά στην ομάδα, αλλά η οικονομική κρίση μου τα έφερε αλλιώς. Έπρεπε να διαλέξω έναν άλλον δρόμο και έμελλε να είναι αυτός των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ήξερα, όμως, πως πρόκειται για κάτι σύντομο, καθώς είχα αποφασίσει να μείνω για περίπου έναν χρόνο. Ήμουν νέος, ήθελα να αγωνίζομαι σε ανώτερο επίπεδο και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, αποφάσισα να επιστρέψω στη χώρα μου.

-Εν τέλει, βγήκε σε καλό, μιας κι έκανες το ντεμπούτο σου με την εθνική Αργεντινής.
«Πράγματι, με βοήθησε να ζήσω κάποιες από τις πιο όμορφες στιγμές της καριέρας μου».

-Επέλεξες να φορέσεις το «21» σε εκείνο το ματς;
«Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Απλώς έτυχε».

-Υπήρξε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που δεν κλήθηκες ξανά;
«Νομίζω πως όχι. Ανέκαθεν, η Αργεντινή διαθέτει μία μεγάλη γκάμα ποδοσφαιριστών που παίζουν στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και αυτοί είχαν τον πρώτο λόγο. Ειδικά στη μεσοεπιθετική της γραμμή, όπου αγωνιζόμουν, ήταν υπερπλήρης».

-Στο αιώνιο ερώτημα «Μέσι ή Μαραντόνα» τι θα επέλεγες;
«Γιατί όχι και τους δύο; Είμαι ευγνώμων που η χώρα μου έχει βγάλει τόσο σπουδαίους ποδοσφαιριστές, ωστόσο, αν έπρεπε να διαλέξω οπωσδήποτε, θα διάλεγα, προφανώς, τον Μαραντόνα».

-Πάντα ήξερες ότι θα επέστρεψες στην Αργεντινή, έτσι;
«Είναι κάτι το οποίο το ήθελα πάρα πολύ. Όταν τελείωσε η περίοδος του δανεισμού μου και έπρεπε να επιστρέψω στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν ήθελα να το κάνω. Επιθυμία μου ήταν να μείνω, ωστόσο η ομάδα δεν ήταν σε θέση να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις της Αλ Αΐν. Ακολούθησε το σύντομο πέρασμα από την Ιντερνασιονάλ και έπειτα η Αγγλία και η Σάντερλαντ, στην οποία κάποιοι τραυματισμοί έκαναν πολύ δύσκολη την προσαρμογή μου. Έτσι, μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία να επιστρέψω στην Αργεντινή, το έπραξα, καθώς ήθελα πάρα πολύ να γυρίσω στη χώρα μου. Ήμουν οκτώ χρόνια μακριά, ήταν η ώρα να επαναπατριστώ».

-Το ίδιο ισχύει και για την ολοκλήρωση της καριέρας σου στη Νιούελς να φανταστώ.
«Πάντοτε είχα την πίστη ότι θα ολοκληρώσω την καριέρα μου στην Νιούελς. Ωστόσο, είμαι ευγνώμων προς κάθε ομάδα που μου έδωσε τη δυνατότητα και την ευκαιρία να φορέσω τη φανέλα της. Μέσα στις ομάδες που αγάπησα πολύ και πραγματικά, βρίσκεται η ΑΕΚ και η Ελλάδα σαν χώρα. Τόσο για τη σχέση που ανέπτυξα με τους οπαδούς της ομάδας, όσο και για την αγάπη που μου έδειξαν και μου δείχνουν. Ανέπτυξα φιλικές σχέσεις, ο γιος μου γεννήθηκε εκεί, ωστόσο, αγαπώ πάρα πολύ την ομάδα της Νιούελς. Μου έδωσαν πάρα πολλά αυτά τα χρόνια. Με έκαναν αυτό που είμαι, οδηγώντας με στον επαγγελματισμό. Ήθελα πάρα πολύ να αποσυρθώ με τη φανέλα τους».

-Όμως τις μεγαλύτερες στιγμές σου τις βίωσες με τη Ρίβερ Πλέιτ.
«Όσο παρέμεινα πέρασα πολύ ωραία. Ήταν πολλές οι σημαντικές στιγμές, κερδίσαμε τίτλους, πήγαμε πάρα πολύ καλά. Όσον αφορά τις διοργανώσεις, προφανώς, η κατάκτηση του Copa Libertadores ξεχωρίζει, έστω κι αν ένας τραυματισμός με κράτησε εκτός τελικού. Άλλωστε, ήταν φοβερό το γεγονός πως αντιμετωπίσαμε τον αιώνιο αντίπαλο στη Μαδρίτη. Σκεφτείτε έναν τελικό Champions League, ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό και θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Ίσως είναι η πιο όμορφη στιγμή της καριέρας μου».

-Με τους Αργεντίνους που συνυπήρξες στην ΑΕΚ, είσαι ακόμη σε επαφή;
«Στην αρχή είχα συχνή επικοινωνία με όλους τους παίκτες της ομάδας. Σιγά-σιγά όμως, όπως είναι φυσιολογικό, χαθήκαμε. Ιδιαίτερα με τους Έλληνες. Όσον αφορά τους συμπατριώτες μου, μιλάω συχνά με τον Μπλάνκο, τον Αραούχο, τον Σάχα, τον Πελετιέρι. Λέμε ιστορίες από τα χρόνια μας στην Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να μιλήσω και με άλλους που γνωριστήκαμε παλαιότερα. Ελπίζω στο μέλλον να ξαναβρεθούμε».

«Μου αρέσει η προπονητική. Αν την ακολουθήσω, εύχομαι να αναλάβω την ΑΕΚ!»
-Η σκέψη να αποσυρθείς υπήρχε καιρό;
«Στη Ρίβερ είχα την επιλογή να μείνω και να ανανεώσω, ωστόσο, η επιθυμία μου ήταν να ‘κρεμάσω’ τα παπούτσια μου, φορώντας τη φανέλα της Νιούελς. Αν έπαιζα ενάμιση χρόνο ακόμη, θα μπορούσα να το κάνω. Γνωρίζω πως για να μείνεις σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να είσαι 100% προετοιμασμένος τόσο αγωνιστικά, όσο και πνευματικά. Στον δεύτερο τομέα, ένιωσα πως είχα αρχίσει να εξαντλούμαι και πήρα αυτήν την απόφαση».

-Θέλεις να μείνεις κοντά στο ποδόσφαιρο από άλλο πόστο;
«Βρίσκομαι στην ομάδα του χωριού μου αυτήν την περίοδο. Αγαπώ το ποδόσφαιρο. Λατρεύω να παρατηρώ, να αναλύω, να μαθαίνω. Δεν έχω πάρει μία οριστική απόφαση. Θα μου άρεσε πολύ ο δρόμος της προπονητικής, αλλά όχι απλώς για να το δοκιμάσω. Θέλω να γίνω καλός προπονητής, καλά προετοιμασμένος. Πρέπει να το σκεφτώ αρκετά και να προετοιμαστώ κατάλληλα».

-Υπάρχει μία φωτογραφία σου με τη φανέλα της ομάδας του χωριού σου, της Χιουζ, από τους πανηγυρισμούς του Κυπέλλου Ελλάδας το 2011. Το είχες σκεφτεί από τότε να αναλάβεις την προεδρία της;
«Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς, αλλά και τη συγκεκριμένη στιγμή. Το χωριό μου αποτελείται από 6.000 κατοίκους. Είναι πολύ μικρό και ήθελα με αυτόν τον τρόπο να τους δώσω χαρά. Ήξερα ότι θα το απολαύσουν. Πάντοτε ήθελα να μεταφέρω ό,τι βιώνω σε άλλους ανθρώπους ή παίκτες από την περιοχή μου, ώστε να αντιληφθούν πως ο καθένας μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρό του, ακριβώς όπως εγώ».

-Ξέρεις ότι μία ανάλογη πορεία ακολούθησε ο Ντέμης Νικολαΐδης. Από παίκτης, πρόεδρος.
«Είναι στιγμές που δεν πρέπει να τις ξεχνάς. Πώς και πού ξεκίνησες. Οφείλεις να επιστρέφεις αυτά τα οποία σου δόθηκαν: τις όμορφες στιγμές, την αγάπη του κόσμου. Πρέπει να είσαι ευγνώμων προς αυτόν που σε διαμόρφωσε ως παίκτη και ως άνθρωπο, που σου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστείς σε υψηλό επίπεδο. Τον Ντέμη Νικολαΐδη τον θυμάμαι ως έναν πολύ καλό και ταπεινό άνθρωπο».

-Αν ακολουθήσεις έναν νέο δρόμο στο ποδόσφαιρο, θα επιστρέψεις στην ΑΕΚ;
«Θα ήταν μία πολύ ωραία επιλογή. Θα μπορούσα να επιστρέψω κατ’ αυτόν τον τρόπο και να δείξω την αγάπη μου προς τον σύλλογο και τον κόσμο. Να τους ανταποδώσω όσα μου έδωσαν. Έχω πολλές φιλίες στην Ελλάδα, αγαπώ τη χώρα και χαίρομαι που η ΑΕΚ είναι καλύτερα οργανωμένη πλέον. Είναι ο μόνος δρόμος προς το υψηλό επίπεδο. Είναι αυτός που την οδήγησε και σε νέους τίτλους. Μακάρι, αν πάρω αυτήν την απόφαση, να έρθω στην ΑΕΚ στο μέλλον».

«Ραντεβού όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί όχι στα εγκαίνια της Αγιάς Σοφιάς!»
-Άρα στα εγκαίνια του γηπέδου να σε περιμένουμε.
«Θα ήταν τιμή μου να παρευρεθώ. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που γίνεται. Με το νέο της γήπεδο η ΑΕΚ θα γίνει πιο δυνατή και όσο το έχω δει, είναι και πολύ όμορφο. Έχω συνδεθεί συναισθηματικά με την ομάδα και τον κόσμο της και θα ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία για να τα πούμε!»

Το μήνυμα που έστειλε ο Νάτσο Σκόκο, κλείνοντας τη συνέντευξη:

«Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τον κόσμο της ΑΕΚ. Για το πώς με αγκάλιασαν όταν πρωτοήρθα, πώς με στήριξε η ίδια η ομάδα, σε όλη την πορεία μου εκεί, πώς με στηρίζουν και με αγαπούν μέχρι σήμερα. Το βλέπω στα social media που μου δείχνουν τη στήριξη και την αγάπη τους.

Θα είμαι αιώνια ευγνώμων για ό,τι έχω ζήσει και έχω λάβει από τη χώρα. Αυτό συνήθως σου θυμίζει ότι έχεις αφήσει το αποτύπωμά σου, ότι έχεις χαρίσει όμορφες αναμνήσεις στον κόσμο.

Ελπίζω να ξαναβρεθούμε πολύ σύντομα».